[αναδημοσίευση από orthostasia.wordpress.com]
Την Κυριακή 8/5, μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά αλλά και μια Κυριακή διαφορετική από τις άλλες. Μια Κυριακή με προκηρυγμένη γενική απεργία για να τιμήσουμε την εργατική πρωτομαγιά και τους αγώνες της τάξης μας, μια απεργιακή Κυριακή δίπλα σε μια 48ωρη γενική απεργία ενάντια στο γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Μέσα σ’ αυτήν την συνθήκη, δεν μπορούσαμε παρά να ξαναδώσουμε το αγωνιστικό παρόν στους δρόμους, στους απεργιακούς αποκλεισμούς και στις εργατικές περιφρουρήσεις δίνοντας ουσιαστικό νόημα και πνοή στους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, για την ταξική μας αξιοπρέπεια.
Έτσι, για την Κυριακή 8 Μάη, το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια οργάνωσε τις απεργιακές περιφρουρήσεις κατά μήκος της οδού Ερμού, του «εμπορικού στολιδιού» της πρωτεύουσας, όπου εργάζονται χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι σε μικρά ή μεγαλύτερα κάτεργα του εμπορίου.
Από τις 9.30 το πρωί, πολύ πριν την έναρξη του επίσημου ωραρίου των καταστημάτων, προχωρήσαμε σε απεργιακούς αποκλεισμούς κατά μήκος της Ερμού: από τα Public και τα Nike στην κορυφή της Ερμού ως και τα τελευταία εμπορικά καταστήματα της Ερμού, στην απόληξή της στην οδό Αθηνάς. Ουσιαστικά, μετά από μια πλούσια εμπειρία απεργιακών κινητοποιήσεων στην οδό Ερμού για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, καταφέρθηκε να οργανωθεί και να περιφρουρηθεί μέχρι τέλους το απεργιακό μπλοκάρισμα ολόκληρης της εμπορικής οδού. Ακόμα και όσα καταστήματα επιχείρησαν να ανοίξουν, έκλεισαν μπροστά στην πιεστική συνθήκη που δημιουργήσαμε από νωρίς μέσα από τις μαζικές απεργιακές περιφρουρήσεις και τις παρεμβάσεις μας μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Πολλοί και πολλές συνάδελφοι και συναδέλφισσες που αναγκάστηκαν να μπουν στα καταστήματα, επέλεξαν μέσα από την επαφή και τον συντονισμό μας να αποχωρήσουν και να κατεβάσουν ρολά ενημερώνοντας παράλληλα την εργοδοσία για την έκταση και την ένταση των απεργιακών μπλόκων. Επιπλέον, σε αρκετές περιπτώσεις, συνάδελφοι και συναδέλφισσες στάθηκαν στο πλάι των εργατικών περιφρουρήσεων ενισχύοντάς τες ηθικά και δημιουργώντας ζωντανές και ζωηρές συζητήσεις για τα δίκια και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ήδη από νωρίς το μεσημέρι, οι εργοδότες και οι διευθυντάδες τους πιεζόμενοι από τους συναδέλφους που δεν ανέχονταν την «στάση αναμονής» και το πέρα-δώθε σε καφετέριες και παγκάκια (γνωστή και άθλια τακτική των εργοδοτών σε πολλές περιπτώσεις) αναγνώριζαν την ήττα τους και αποδέσμευαν το προσωπικό των καταστημάτων. 
Αυτή τη φορά, δεν υπήρξαν φαινόμενα κανιβαλισμού από αγανακτισμένους πελάτες ή τσιράκια της εργοδοσίας. Η πραγματικότητα μιλούσε από μόνη της: τα πανό, τα συνθήματα και οι προκηρύξεις μιλούσαν για τα εργατικά συμφέροντα και την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας με τρόπο μαζικό, οργανωμένο, αποφασιστικό. Να σημειωθεί ότι οι απεργιακοί αποκλεισμοί επεκτάθηκαν και κάτω από την οδό Αιόλου, σε μια περιοχή οριοθετημένη ως «τουριστική ζώνη» όπου αρκετοί εργοδότες εκμεταλλεύονται την αντεργατική νομοθεσία που επιτρέπει το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου(!). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σ’ αυτά ακριβώς τα καταστήματα είναι που βασιλεύει η απληρωσιά, η μαύρη εργασία και η αυθαιρεσία των εργοδοτών. Κάτι που επιβεβαιώθηκε και σ’ αυτήν την περίπτωση, στην συγκεκριμένη περιοχή.
Οι απεργιακές περιφρουρήσεις μας έληξαν στις 16.00 επιβεβαιώνοντας την απόλυτη επιτυχία της κινητοποίησής μας. Επιτυχία που οφείλεται στον διαρκή συντονισμό των σωματείων, των εργατικών συλλογικοτήτων, των συνελεύσεων και συλλογικοτήτων που συμμετέχουν και στηρίζουν έμπρακτα το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια και στην αλληλέγγυα στάση και έμπρακτη συμμετοχή πολλών συναγωνιστών-στριών. Η 8η Μάη και η απεργιακή κινητοποίηση στην Ερμού αφήνει μια πλούσια παρακαταθήκη στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, στην διεύρυνση και το βάθεμα των εργατικών αντιστάσεων στο κλάδο του εμπορίου και όχι μόνο. Δίνει θάρρος σε πολλούς συναδέλφους και σε πολλές συναδέλφισσες να μιλήσουν ανοιχτά για τα εργατικά συμφέροντα και τα δικά μας αυτονόητα μέσα στους χώρους δουλειάς. Τέλος, αποτελεί μια ζωντανή και ουσιαστική απάντηση για το παρόν και το μέλλον των απεργιακών εργατικών αγώνων. Για την εργατική πρωτομαγιά, για τους αγώνες της τάξης μας.
