Μεταφορά στον espiv!!!

Η ηλεκτρονική σελίδα της συνέλευσης μεταφέρεται στον φιλόξενο και κινηματικό server espiv.

Τον espiv διαχειρίζεται η αυτόνομη κολλεκτίβα cybrigade.

Το παρόν ιστολόγιο θα παραμείνει για αρχειακούς λόγους και δεν θα ανανεώνεται πια.

Η νέα διεύθυνση είναι:

sineleusiperisteri.espivblogs.net

Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ διωκόμενο για την υπόθεση της Marfin

Ο αναρχικός Θοδωρής Σίψας συμμετείχε μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους διαδηλωτές στην απεργιακή διαδήλωση της 5ης Μάη 2010, ενάντια στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου. Η συγκεκριμένη διαδήλωση στιγματίστηκε από τον τραγικό θάνατο τριών εργαζομένων στην τράπεζα Marfin.

Με μοναδικό στοιχείο ένα ασφαλίτικης έμπνευσης ανώνυμο σημείωμα, το κράτος στοχοποιεί τον σύντροφο και τον κατηγορεί για το θάνατο των τριών εργαζομένων. Ο πραγματικός λόγος όμως, είναι η πολιτική του ταυτότητα, η συνεχής και συνεπής συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Στο πρόσωπο του συντρόφου αποκρυσταλλώνεται η διαχρονική προσπάθεια των εξουσιαστών τόσο για την ηθική απαξίωση και εγκληματοποίηση των αναρχικών, όσο και για την απονοηματοδότηση και χειραγώγηση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων.

Η κοινωνική αντιβία των αναρχικών στρεφόταν και στρέφεται πάντα ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Όσο κι αν προσπαθούν δεν πρόκειται ποτέ να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν τους ανθρώπους που αγωνίζονται για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Συγκέντρωση αλληλεγγύης - Έναρξη δίκης: Δευτέρα 19/9/2016, 9:00π.μ., Πρωτοδικείο Αθηνών (οδός Δέγλερη)

 

Συνέλευση αλληλεγγύης στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα 

eMail: allilegii.th.sipsas@mail.com 

Site: ts-solidarity.espivblogs.net

Για τη δολοφονία του Θανάση Καναούτη στις 13/8/2013

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΝΑΟΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ,

ΑΛΛΑ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

Στις 13 Αυγούστου του 2013, ο άνεργος, Θανάσης Καναούτης, 19 χρονών από το Περιστέρι τόλμησε να επιβιβαστεί στο τρόλεϊ 12 Αθήνα-Περιστέρι χωρίς εισιτήριο. Ο ελεγκτής-κεφαλοκυνηγός που έκανε τη βάρδια του μαζί με τον οδηγό, ενήργησαν ως πιστά τσιράκια των αφεντικών τους, κάνοντας για άλλη μια φορά «καλά τη δουλειά τους». Aφού τον εντόπισαν, τον απείλησαν, τον τραμπούκισαν και επειδή αρνήθηκε να αποδεχτεί το πρόστιμο υπερασπίζοντας την κοινωνική του ανάγκη να μετακινείται ελεύθερα με τα ΜΜΜ, τον πέταξαν έξω από το τρόλεϊ αφαιρώντας του τη ζωή για ένα εισιτήριο.

Τρία χρόνια μετά, οι δολοφόνοι του Θανάση, κράτος, μπάτσοι κι ελεγκτές συνεχίζουν κανονικά τη «δουλειά τους». Στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης η όξυνση της ταξικής επίθεσης εντείνεται ολομέτωπα στη ζωή των εκμεταλλευόμενων, ντόπιων και μεταναστών. Τα κοινωνικά αγαθά αποδομούνται και εμπορευματοποιούνται στο βωμό του κέρδους και της αγοράς. Η ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ επιβάλλει την αναβάθμιση των μέτρων λειτουργίας τους όπως: διαρκή αύξηση του εισιτηρίου, ηλεκτρονικό σύστημα λειτουργίας, μπάρες τύπου τουρνικέ, κάμερες μέσα στα μέσα μετακίνησης και στους σταθμούς, ηλεκτρονικό εισιτήριο, πρόστιμα, κοινό σώμα ελεγκτών και αστυνομίας, αστυνομικά τμήματα σε σταθμούς. Τα μέτρα αυτά στοχεύουν στον οικονομικό και κοινωνικό αποκλεισμό των περιττών της κοινωνίας με τον πλήρη έλεγχο και την επιτήρηση της καθημερινής μαζικής μετακίνησης καθώς και την καταστολή του κινήματος αντίστασης αλληλεγγύης στα ΜΜΜ. Ο αγώνας για ελεύθερη μετακίνηση για όλες και όλους είναι κομμάτι του κοινωνικού-ταξικού αγώνα ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας.

Το Σάββατο 13/8/2016, παρεμβήκαμε με δράσεις αντιπληροφόρησης στο χώρο της κρατικής δολοφονίας καθώς και σε κεντρικά σημεία της πόλης.

Για την απόπειρα της δημοτικής αρχής να ακυρώσει το γλέντι της συνέλευσης

Την Παρασκευή 15 Ιούλη η συνέλευσή μας διοργάνωσε γλέντι στην κεντρική πλατεία της πόλης με ρεμπέτικη και παραδοσιακή μουσική, αναδεικνύοντας το πολιτικό πρόταγμα “ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΕΜΑΣ - ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ”. Από νωρίς το βράδυ έως και τα ξημερώματα συναντηθήκαμε με κόσμο του αγώνα και της γειτονιάς, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, γευτήκαμε τη συλλογική κουζίνα χωρίς οικονομικό αντίτιμο, ενάντια στην εμπορευματοποίηση, τον καταναλωτισμό και την αποξένωση. Αν κάτι πρέπει να θυμόμαστε από το προλεταριακό αυτό γλέντι, είναι η συμμετοχή, η συντροφικότητα και η επιβεβαίωση ότι η αλληλεγγύη είναι εδώ και εκφράζεται δίνοντας απάντηση και δύναμη για τη συνέχιση των αγώνων που έρχονται.

Η δράση και ο λόγος της συνέλευσής μας ενοχλoύν και εμποδίζουν σε αρκετές περιπτώσεις σχεδιασμούς, φιέστες, αυθαιρεσίες της δημοτικής αρχής και των αφεντικών. Έτσι, η δημοτική αρχή, με πρόσχημα ότι δεν είχαμε άδεια για το γλέντι, απαίτησε τη ματαίωσή του. Δεκάδες μπάτσοι κάθε είδους σε συνεργασία με τη δημοτική αρχή, από νωρίς το απόγευμα, είχαν ακροβολιστεί περιμετρικά του χώρου όπου θα στήναμε το γλέντι. Αρχικά μας απευθύνθηκαν με προτροπές του τύπου “πηγαίνετε τώρα να ζητήσετε άδεια από το δήμο και θα είστε εντάξει”, και μετά βλέποντας την αποφασιστική μας στάση ότι δεν θα υποχωρήσουμε στις αξίες μας, άρχισαν τις απειλές για προσαγωγές και μηνύσεις θέλοντας να επιβάλλουν την υποταγή και τη συμμόρφωσή μας στους τοπικούς άρχοντες.

Η απάντησή μας ήταν ότι δεν νομιμοποιούμε ούτε αναγνωρίζουμε κανένα δήμο, καμία τοπική ή κρατική εξουσία να δίνει άδειες. Ο λόγος ήταν προφανής, οι πλατείες και οι ελεύθεροι χώροι δεν τους ανήκουν, αλλά ανήκουν σε όλες/ους εμάς, σε όσες/ους αγωνίζονται για τη διάσωσή τους, για τη μη εμπορευματοποίησή τους, σε όσες/ους τους χρησιμοποιούν με σεβασμό, για τις ανάγκες τους, χωρίς να αλλοιώνουν το χαρακτήρα και την κοινωνική τους χρήση. Πήραν το μήνυμα ότι ο μοναδικός τρόπος να ακυρωθεί η εκδήλωσή μας είναι να χρησιμοποιήσουν βία εναντίον μας και μην τολμώντας να πάρουν την πολιτική ευθύνη καταστολής, έμειναν γύρω από την πλατεία έως τις πρώτες πρωινές ώρες.

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν προς κάθε κατεύθυνση κάποια ζητήματα:

Στον ταξικό-κοινωνικό πόλεμο, εμείς οι από κάτω, έχουμε τη δύναμη, τη γνώση και τη θέληση να απαντάμε με ταξικούς-κοινωνικούς όρους. Οι κοινότητες του αγώνα είναι αυτές που επιλέγουν τις μορφές πάλης τους χωρίς τη νομιμοποίησή τους από καμία αρχή. Όπως άλλωστε και στο πρόσφατο παράδειγμα του No Border Camp στη Θεσσαλονίκη όπου οι ίδιοι οι συμμετέχοντες είχαν την πολιτική ευθύνη λειτουργίας ενός χώρου. Οι υποκριτές τολμούν να ζητούν άδεια, έχοντας αυτοαναγορευτεί σε ιδιοκτήτες, ενώ είναι αυτοί που ξεπουλάνε τους ελεύθερους χώρους, εμπορευματοποιούν πάρκα, πεζοδρόμια, παιδικές χαρές, χρησιμοποιούν τις εισφορές μας για έργα βιτρίνας και προσωπικής προβολής, στήνοντας διαγωνισμούς με προαποφασισμένο αποτέλεσμα.

Πέντε χρόνια τώρα η συνέλευσή μας, έχοντας ως μία από τις αρχές μας το πρόταγμα για την επαναοικειοποίηση των ελεύθερων χώρων, συναντιόμαστε στις πλατείες, τα πάρκα και τους ελεύθερους χώρους, συζητάμε, αποφασίζουμε, διαφωνούμε, οργανωνόμαστε, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις, τις αρνήσεις αλλά και τις ανάγκες μας, παρεμβαίνοντας στο εργασιακό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Έχουμε πάρει ταξικά ξεκάθαρη και συνειδητή θέση ενάντια σε αυτούς που καταστρέφουν τις ζωές των από κάτω, ενάντια στην εξουσία, στα αφεντικά μικρά και μεγάλα, στους φασίστες και τους σεξιστές. Ενάντια στον ατομικισμό, τον καταναλωτισμό, την εκμετάλλευση, τις ιεραρχίες, την αλλοτρίωση στην καπιταλιστική κοινωνία.

Δημιουργούμε, στηρίζουμε και δυναμώνουμε δομές αγώνα και αλληλεγγύης που απελευθερώνουν τους ελεύθερους χώρους, τα πάρκα και τις πλατείες από την εμπορευματοποίηση και την κατανάλωση, δίνοντας νόημα και ζωή στις γειτονιές μας.

Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας, αυτοοργάνωσης, αξιοπρέπειας και δημιουργίας, για μια ζωή αξιοβίωτη.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

 Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου

Ανταπόκριση από την απεργιακή κινητοποίηση της Κυριακής 17/7

Την Κυριακή 17 Ιούλη 2016, μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά -στο πλαίσιο του νόμου για τις «8 Κυριακές»- και μια ακόμα Κυριακή με απεργία στον κλάδο του εμπορίου, το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια προχώρησε και πάλι σε μια ακόμα δυναμική απεργιακή κινητοποίηση.

Από τις 9.30πμ ξεκινούν απεργιακές περιφρουρήσεις σε διάφορα μεγάλα και μικρότερα καταστήματα στην Ερμού και το Σύνταγμα (όπως H&M, ZARA, PUBLIC, NIKE, MANGO, TSAKIRIS MALLAS,  MED, Kellys, EXTYN, MOURTZI, intimissimi κ.α. – βλ. σχετικές φωτογραφίες παρακάτω). Εν τω μεταξύ,  για τις 10.30πμ ήταν και το δημοσιοποιημένο κάλεσμα του «Συντονιστικού δράσης» για απεργιακή συγκέντρωση στην Ερμού. Η όλη απεργιακή κινητοποίηση ολοκληρώθηκε με διαδήλωση που ξεκίνησε λίγο μετά τη 1.30μμ από το πάνω τμήμα της Ερμού στο ύψος του Υπουργείου Οικονομικών διέσχισε όλη την Ερμού και κατέληξε στο Μοναστηράκι.

Κατά τη διάρκεια της όλης απεργιακής κινητοποίησης μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα του Συντονιστικού δράσης (στα ελληνικά  και τα αγγλικά) και της συλλογικότητας Εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του εμπορίου και φωνάζονταν συνθήματα. Επίσης, έγιναν και πολλές συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, η στάση της πλειοψηφίας των οποίων ήταν πολύ θετική, με μέρος αυτών να στηρίζουν κι έμπρακτα την όλη κινητοποίηση. Επίσης, μεγάλο κομμάτι του διερχόμενου κόσμου, μετά και από τη δική μας ενημέρωση, συμμεριζόταν το δίκιο του αγώνα μας, τον οποίο και στήριζε με τη στάση του. Ωστόσο, δεν έλειψαν και πάλι μερικές κανιβαλικές συμπεριφορές λυσσαλέων και εριστικότατων καταναλωτών.

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε ένα πολύ σοβαρό περιστατικό που συνέβη την ώρα της διαδήλωσης. Καθώς η πορεία βρισκόταν στον πεζόδρομο της Ερμού με κατεύθυνση προς Μοναστηράκι, ένα άτομο, το οποίο είχε επιτεθεί και σε μια αντίστοιχη εργατική παρέμβασή μας στην Ερμού (στην απεργία της Κυριακής 8 Μάη 2016), τραυμάτισε στο πρόσωπο έναν από εμάς με αυτοσχέδιο μαχαίρι. Μετά από μια μικρή παραμονή στο σημείο και αφού ο τραυματίας συναγωνιστής μας μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο (όπου του αφαιρέθηκε μια λάμα κι έκανε ράμματα), η πορεία συνεχίστηκε.

Την προηγούμενη ημέρα είχε γίνει εξόρμηση με αφισοκόλληση και με μοίρασμα κειμένων και συζητήσεις με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους μας στα καταστήματα της περιοχής αυτής.

Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στη συνολική επίθεση που ως εργαζόμενοι δεχόμαστε συνεχίζεται!

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας

και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Απεργία στον κλάδο του εμπορίου την Κυριακή 17/7Απεργιακή συγκέντρωση - Ερμού 10:30

Οι ελεύθεροι χώροι ανήκουν σε εμάς | Μουσική βραδιά την Παρασκευή 15/7 στις 21:00 στην πλ. Περιστερίου

Ανταπόκριση από την εργατική συγκέντρωση στο Μαρούσι το Σάββατο 2/7 ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας», ενάντια στον τσαμπουκά δημάρχων και εργοδοτών

[αναδημοσίευση από orthostasia.wordpress.com]

Για 2ο συνεχόμενο Σάββατο, το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια έδωσε δυναμικό παρόν αυτή τη φορά στο εμπορικό κέντρο του Αμαρουσίου όπου για 3η φορά το χυδαίο δίδυμο Πατούλη-Νικολαράκου, δημάρχου Αμαρουσίου και προέδρου τοπικού εμπορικού συλλόγου, επιχείρησε να οργανώσει την φιέστα της «λευκής νύχτας» πάνω στις πλάτες και τον ιδρώτα εκατοντάδων εργαζόμενων στον κλάδο του εμπορίου. Και αυτή τη φορά, όμως, δήμαρχοι και εργοδότες, είχαν δυναμικό αντίλογο στα σχέδιά τους.

Η εργατική συγκέντρωση που καλέστηκε στις 6 το απόγευμα στον ΗΣΑΠ Αμαρουσίου πολύ γρήγορα γέμισε την είσοδο του κεντρικού εμπορικού πεζόδρομου της Ερμού δίνοντας ένα σαφές μήνυμα για τη δυναμική της παρέμβασης που θα ακολουθούσε. Μετά από έναν σύντομο κύκλο ενημέρωσης και συντονισμού, τα σωματεία, οι συλλογικότητες, οι συνελεύσεις γειτονιάς, οι εκατοντάδες εργαζόμενοι και άνεργοι που στηρίζουν ενεργά τις πρωτοβουλίες του Συντονιστικού Δράσης εδώ και 3 χρόνια, συντονίστηκαν προχωρώντας από τις 18.30 σε δεκάδες αποκλεισμούς καταστημάτων ακυρώνοντας στην πράξη την παράταση ωραρίου. Πιο συγκεκριμένα, αποκλείστηκαν τα παρακάτω 19 καταστήματα:

• Το κατάστημα της WIND, εταιρείας που παρουσιάστηκε ως «μέγας χορηγός» της λευκής νύχτας στο Μαρούσι. Παρόν το ίδιο το σωματείο εργαζομένων της WIND που με το πανό του ενημέρωνε τους περαστικούς για τις πραγματικές αγωνίες των εργαζομένων στην εταιρεία που απέχουν παρασάγγας από τις «προωθητικές ενέργειες» του εργοδότη τους.
• Τα καταστήματα των αλυσίδων προϊόντων ομορφιάς HONDOS CENTER και GALLERY BE BEAUTE όπου πολύ γρήγορα, ήδη από τις 8, οι συναδέλφισσες από τους συγκεκριμένους εργασιακούς χώρους «αποδεσμεύθηκαν» από τους εργοδότες που διάβασαν σωστά την αποφασιστικότητα των εργατικών μπλόκων και του Συντονιστικού Δράσης.
• Το κατάστημα οπτικών του προέδρου του εμπορικού συλλόγου Αμαρουσίου, Νικολαράκου, στο οποίο η δυναμική και η μαζικότητα του κόσμου δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ή συνδιαλλαγής από πλευράς του εκπροσώπου των εργοδοτών στην περιοχή. Παρά τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις πέριξ του καταστήματος, οι μεθοδεύσεις του Νικολαράκου ηττήθηκαν τριπλά: δεν κατάφερε να στήσει την περίφημη γιορτή που φιλοδοξούσε πάνω στις πλάτες των εργαζομένων, δεν κατάφερε να έχει κανένα οικονομικό όφελος από την παράταση ωραρίου αφού η επιχείρηση δεν άνοιξε καθόλου και τέλος, απέτυχε παταγωδώς να συκοφαντήσει και να ποινικοποιήσει την δράση του Συντονιστικού Δράσης.
• κατά μήκος του κεντρικού εμπορικού πεζοδρόμου της Ερμού αποκλείστηκαν μαγαζιά πολυεθνικών αλυσίδων και όχι μόνο (Pare-Pare, Accessorize, Benetton, Brand Name, Body Shop, Morena Spain, Vodaphone)
• κατά μήκος της κεντρικής οδού Βασ.Σοφίας που συνδέει τις 2 κεντρικές πλατείες του Αμαρουσίου όπου πραγματοποιούνται τα περίφημα «πολιτιστικά δρώμενα» αποκλείστηκαν τα καταστήματα Fred Perry, Badilla, Atrattivo, Sport Tech, Migato, 3 καταστήματα οπτικών ειδών).

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργοδότες στο σύνολό τους αγνοούσαν ή απέκρυπταν από τους εργαζόμενους την μη χορήγηση άδειας από την Περιφέρεια Αττικής για την παράταση ωραρίου ως τις 12 το βράδυ ενώ παράλληλα αναπαρήγαγαν ανερυθρίαστα το ψεύδος ότι υπεύθυνος για το ωράριο είναι ο Δήμαρχος και ο εμπορικός σύλλογος (!!!). Είτε τους αναγνωρίσουμε άγνοια είτε τους καταλογίσουμε δόλο, δεν μπορούμε να μην επισημαίνουμε την πραγματική τύφλωση που γεννά το κυνήγι του τζίρου και του κέρδους. Άραγε δείχνουν την ίδια αγωνία και ευαισθησία για τις άδειες, τις υπερωρίες, τα ωράρια, τους μισθούς των συναδέλφων-ισσων στα εμπορικά καταστήματα του Αμαρουσίου; Η απάντηση δεν είναι ρητορική. Οι μαζικές παρεμβάσεις μας μαγαζί-το-μαγαζί τις προηγούμενες μέρες αλλά και η ίδια η εμπειρία της 2 Ιούλη, ανέδειξαν μια σειρά εργοδοτικών αυθαιρεσιών στο βασίλεια των μικρών ή μεγάλων εμπορικών καταστημάτων στην περιοχή. Και η συνθήκη αυτή είναι που μετατρέπει την «γιορτή» της λευκής νύχτας σε ένα κακόγουστο αστείο των εργοδοτών και των δημάρχων πάνω στις αγωνίες και την επιβίωση των εργαζομένων.

Εξίσου αστεία παραμένει και η στάση της Περιφέρειας Αττικής η οποία παρά την ρητή απόφαση της για μη αδειοδότηση σε πρωτοβουλίες δημάρχων που εμπεριέχουν παράταση ωραρίου εμπορικών καταστημάτων, ως δια μαγείας κάθε σαββατόβραδο που διεξάγεται «λευκή νύχτα» (…αλλά και τις προηγούμενες μέρες..) αυτοκαταργείται (;) ή κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της. Και βέβαια, η στάση της αυτή μια χαρά υπηρετεί τους σιδηρούς νόμους της αγοράς που επιβάλλουν το τσάκισμα του ωραρίου των εργαζομένων. Φαίνεται ότι οι «υπεύθυνες αριστερές δυνάμεις» στο χώρο της Αυτοδιοίκησης (βλ.Δούρου) δεν έχουν και πολλά να χωρίσουν με τις «επάρατες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις» στον ίδιο χώρο (βλ.Πατούλης). Ή μήπως τελικά έχουν πολλά περισσότερα να μοιραστούν;

Το Σαββατόβραδο της 2 Ιούλη στο Μαρούσι, τα εργατικά μπλόκα με την μαζικότητα και την αποφασιστικότητά των διαδηλωτών έστησαν την πραγματική γιορτή που ξέρουν να στήνουν συλλογικά και αδιαμεσολάβητα οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι που κινητοποιούνται υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια και τα συμφέροντά τους: την γιορτή του αγώνα και της ταξικής αλληλεγγύης. Η επιβλητική παρουσία 400 και πλέον αγωνιζόμενων ανθρώπων σε όλους τους εμπορικούς δρόμους του Αμαρουσίου, η επαφή και οι ζωηρές συζητήσεις με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες έξω από τα μαγαζιά, το μαζικό μοίρασμα ενημερωτικών προκηρύξεων και οι διάλογοι με τους κατοίκους του Αμαρουσίου, ήταν τα στοιχεία που κυριάρχησαν στους δρόμους και τους δημόσιους χώρους στο κέντρο του Αμαρουσίου. Η ζωντάνια της επικοινωνίας και της αλληλεγγύης έστησε ένα δυναμικό ανάχωμα στην αποχαύνωση και την μιζέρια των λουσάτων βιτρινών και των εορταστικών events. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξαν παρά ελάχιστες στιγμές έντασης με εργοδότες ή «αγανακτισμένους καταναλωτές» αφού η εικόνα των αποκλεισμών πλάι στο βάθος και την ποιότητα των επιχειρημάτων της εργατικής πλευράς νίκησαν κατά κράτος τις κραυγές και τα αναθέματα όσων υπερασπίζονται το «ιερό» δικαίωμα στο κέρδος και την κατανάλωση γράφοντας στα παλιότερα των υποδημάτων τους τα πραγματικά εργασιακά δικαιώματα και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Ακόμα και από αισθητικής άποψης, αποδείξαμε ότι τραγουδάμε πιο δυνατά και πιο όμορφα τα εργατικά μας συνθήματα σε σύγκριση με τα «λαϊκά άσματα» που κυριαρχούσαν στην κεντρική πλατεία Ηρώων που η δημοτική αρχή Αμαρουσίου έστησε τα «πολιτιστικά της δρώμενα»…

Σημαντικά όπλα για τη συνέχιση των αποκλεισμών έως τις 11:00 μ.μ. ήταν η συναδελφική στάση των εργαζομένων στα καταστήματα που γίνονταν οι περιφρουρήσεις καθώς και η διάχυτη αίσθηση της πραγματικής αποτελεσματικότητας από την συλλογική μας παρέμβαση η οποία ακύρωσε ουσιαστικά την γιορτούλα δημάρχων-εργοδοτών. Οι αποκλεισμοί διήρκησαν σταθερά για 4 ½ ώρες σε 19 καταστήματα που διεξαγόταν η «λευκή νύχτα» της δημοτικής αρχής και των αφεντικών και στις 11:00 μ.μ πραγματοποιήσαμε δυναμική πορεία με 400 περίπου διαδηλωτές στους κεντρικούς δρόμους της αγοράς, κάνοντας σταθμούς αντιπληροφόρησης και δυσκολεύοντας με την παρουσία και το λόγο μας τη φιέστα της εκμετάλλευσης και της μαζικής αποχαύνωσης.

Οι μαζικές και μαχητικές εργατικές παρεμβάσεις σε Ίλιον και Μαρούσι ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας από δημάρχους και αφεντικά αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχιση των ακηδεμόνευτων ταξικών αγώνων σε κάθε εργατικό-κοινωνικό μέτωπο. Συνεχίζοντας να βάζουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, αντιστεκόμαστε στην επίθεση κράτους και αφεντικών πάνω στις ζωές μας.

Κυριακή και νύχτα να πάνε για δουλειά
οι υπουργοί, οι δήμαρχοι κι όλα τα αφεντικά.

Οι «λευκές νύχτες» των αφεντικών είναι το «μαύρο» στις ζωές των εργατών.

Ούτε βήμα πίσω από τα εργατικά συμφέροντα.

Οργάνωση και αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.

Συγκέντρωση ενάντια στη "λευκή νύχτα" στο Μαρούσι

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΙΟΥΛΗ, ΣΤΑΘΜΟΣ ΗΣΑΠ ΜΑΡΟΥΣΙ, 6ΜΜ

Ανταπόκριση από την εργατική συγκέντρωση ενάντια στη «λευκή νύχτα» το Σάββατο 25/6 στο Ίλιον

Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια συνεχίζοντας ταξικά τον αγώνα του πραγματοποίησε εργατική συγκέντρωση το Σάββατο 25 Ιούνη, στην πλατεία Γεννηματά, στο Ίλιον στις 6 μ.μ. ενάντια στη δημοτική και εργοδοτική αυθαιρεσία του Ιλίου να επιβάλλει το βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας» κάτω από το μανδύα της «φιέστας» και της τοπικής ανάπτυξης. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν και στήριξαν με τη μαζική τους παρουσία σωματεία, συλλογικότητες, συνελεύσεις που στηρίζουν το συντονιστικό δράσης καθώς και τοπικές συλλογικότητες. Οι συγκεντρωμένοι άμεσα από τις 6:30 μ.μ. προχωρήσαμε σε μαζικούς εργατικούς αποκλεισμούς μεγάλων καταστημάτων και αλυσίδων πολυεθνικών που βρίσκονται στο κέντρο της αγοράς και στην ευρύτερη περιοχή όπου είχαν στηθεί τα «πολιτιστικά δρώμενα» της φιέστας. Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά οι εμποροϋπάλληλοι στο Ίλιον εκβιάστηκαν να δουλέψουν με «ευτυχία και χαρά» από τις 9 το πρωί έως τις 3 μ.μ. και από τις 7 μ.μ. έως τις 3 το πρωί ή όσο πάει βάζοντας για άλλη μια φορά πλάτη στην «τόνωση» της αγοράς, δουλεύοντας σαν σκλάβοι και κάτω από την απειλή της απόλυσης. Παρά τις αποτυχημένες «φιλότιμες» και «ευαίσθητες» προσπάθειες των αφεντικών, των υπεύθυνων των καταστημάτων αλλά και από τα τσιράκια της εργοδοσίας και τους «διψασμένους» καταναλωτές να αποτρέψουν τους αποκλεισμούς, η μαζικότητα, η αποφασιστικότητα και το δίκιο των συγκεντρωμένων δεν άφησε κανένα περιθώριο να αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά της παρέμβασής μας. Οι λεκτικοί και σωματικοί τραμπουκισμοί των «αγανακτισμένων» αφεντικών και καταναλωτών που τόλμησαν να δημιουργήσουν κοινωνικό αυτοματισμό απέτυχαν λόγω της άμεσης και αποφασιστικής στάσης μας, καθώς απομονώσαμε πολιτικά και συλλογικά τις προκλήσεις από όπου κι αν προέρχονταν.

 

Σημαντικά όπλα για τη συνέχιση των αποκλεισμών έως τις 11:30 μ.μ. ήταν η συναδελφική στάση των εργαζομένων στα καταστήματα που γίνονταν οι περιφρουρήσεις και τους «απελευθέρωνε» έστω και για λίγες ώρες από το κελί της εκμετάλλευσης καθώς και η θέση αρκετών καταναλωτών που σκέφτηκαν ως εργάτες και όχι σαν πελάτες. Μοιράζοντας χιλιάδες κείμενα και στήνοντας δεκάδες πηγαδάκια γεμάτα ζωντάνια και προβληματισμό για την οργάνωση της αντίστασης τόσο στους χώρους της δουλειάς όσο και στις γειτονιές μας, καταφέραμε για άλλη μια φορά ταξικά, συλλογικά και δυναμικά να ραγίσουμε τη βιτρίνα της φιέστας τους με κλειστά τα ταμεία στα διάφορα εργασιακά κάτεργα, με τα υλικά μας στους δρόμους να χρωματίζουν τον όμορφο αγώνα της αξιοπρέπειας και του αγώνα και με τις δυνατές φωνές από τα συνθήματα να καλύπτουν ακόμα και τις μικροφωνικές της υποκουλτούρας τους. Οι αποκλεισμοί διήρκησαν σταθερά για 5 ώρες σε 15 καταστήματα που διεξαγόταν η «λευκή νύχτα» της δημοτικής αρχής και των αφεντικών και στις 11:30 μ.μ πραγματοποιήσαμε δυναμική πορεία με 400 άτομα περίπου στους κεντρικούς δρόμους της αγοράς, κάνοντας σταθμούς αντιπληροφόρησης και δυσκολεύοντας με την παρουσία και το λόγο μας τη φιέστα της εκμετάλλευσης και της μαζικής αποχαύνωσης.

 

Η συγκέντρωση ενάντια στη «λευκή νύχτα» στο Ίλιον αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχιση του ακηδεμόνευτου αγώνα μας ενάντια σε όσους αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, τόσο στους χώρους δουλειάς του Ιλίου όσο και σε κάθε μαγαζί και σε κάθε γειτονιά. Βάζοντας τα εργατικά συμφέροντα μπροστά συνεχίζουμε με συλλογικούς και ταξικούς αγώνες να μπλοκάρουμε κάθε κρατική, δημοτική και εργοδοτική αυθαιρεσία ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας. Επόμενος σταθμός αγώνα του Συντονιστικού δράσης είναι η συγκέντρωση ενάντια στη «λευκή νύχτα» στο Μαρούσι, το Σάββατο 2 Ιούλη, στο σταθμό ΗΣΑΠ, στις 6 μ.μ.

Κυριακή και νύχτα να πάνε για δουλειά
οι υπουργοί, οι δήμαρχοι κι όλα τα αφεντικά.

Οι «λευκές νύχτες» των αφεντικών είναι το «μαύρο» στις ζωές των εργατών.

Ούτε βήμα πίσω από τα εργατικά συμφέροντα.

Οργάνωση και αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.

 

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
syntonistikokyriakes.espivblogs.net

Για τη "λευκή" νύχτα στο Ίλιον το Σάββατο 25/6

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ “ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ”

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΙΟΥΝΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) ΙΛΙΟΝ, 6ΜΜ

 ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

Η επίθεση στην Κυριακάτικη αργία και η καταπάτηση του ωραρίου από το κράτος και την εργοδοσία εδώ και τρία χρόνια συνεχίζονται ακάθεκτες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πλήρους απορρύθμισης των ωραρίων εργασίας επιχειρείται και η επιβολή της «Λευκής Νύχτας». Ο δήμος Ιλίου έχει αποτελέσει πρωτοπόρος στη διοργάνωση της συγκεκριμένης αθλιότητας την οποία και προσπαθεί να αναγάγει σε θεσμό/πολιτιστικό γεγονός για την πόλη. Για τέταρτη συνεχή χρονιά λοιπόν, το Σάββατο 25 Ιούνη, θα επιχειρήσει να μετατρέψει την πόλη του Ιλίου και πάλι σε μια τεράστια «αρένα κατανάλωσης» στην οποία με το έτσι θέλω τα εμπορικά καταστήματα, και όχι μόνο, της περιοχής παραμένουν ανοιχτά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με τη διοργάνωση μουσικών σκηνών με ηχηρά ονόματα του τραγουδιού τα οποία έρχονται να προσδώσουν το χαρακτήρα του «πολιτιστικού γεγονότος» στην αθλιότητα της εξαναγκαστικής εργασίας, πέρα και έξω από κάθε έννοια τήρησης των ήδη ξεχειλωμένων ωραρίων των εμποροϋπαλλήλων. Ο τσαμπουκάς των αφεντικών ξεφεύγει από κάθε όριο, από το άνοιγμα των μαγαζιών δίχως άδεια από την Περιφέρεια, μέχρι την απλήρωτη εργασία που επιβάλλει στους συναδέλφους, καταστρατηγώντας κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος και αξιοπρέπειας των εργαζομένων που εκβιάζονται να δουλέψουν οποτεδήποτε και για όσο τους ζητηθεί από το αφεντικό, αργίες, Κυριακές, νύχτες… Και όλο αυτό στο όνομα της νεφελώδους «τόνωσης της αγοράς», δηλαδή τόνωσης των κερδών των αφεντικών και εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Οι προσπάθειες επιβολής καθεστώτος πλήρως «απελευθερωμένου» ωραρίου, όπως αυτό που εφαρμόζεται στις «λευκές νύχτες» εμφανίστηκε μαζί με την προσπάθεια κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, εμφανίστηκε μαζί με την επίθεση που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά τα τελευταία χρόνια επιχειρώντας να εντατικοποιήσουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων προκειμένου να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Όσο και να παρουσιάζονται τα εν λόγω γεγονότα ως «εξαιρέσεις» και «εορτές» ξέρουμε πολύ καλά πως από πίσω κρύβεται ο πόθος των αφεντικών να έχουν στη διάθεσή τους εργαζόμενους δίχως ωράριο, δίχως δικαιώματα, δίχως αξιοπρέπεια, εργαζόμενους που δεν θα αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι με ανάγκες για ξεκούραση, συνεύρεση, ελεύθερο χρόνο, αλλά θα αντιμετωπίζονται ως εργαλεία για την αύξηση της κερδοφορίας τους. Οποιαδήποτε καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων η οποία παρουσιάζεται ως «έκτακτη» και «προσωρινή» αποτελεί ένα βήμα για την καθολική τους κατάργηση και αυτό το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Όλες οι προσπάθειες για ουσιαστική κατάργηση του ωραρίου γίνονται στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας, της «τόνωσης της αγοράς», της οικονομικής «ανάπτυξης», έννοιες διανθισμένες με ωραίες λέξεις οι οποίες κρύβουν όμως την πραγματικότητα πως αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα αφεντικά, τα κέρδη τους και τα συμφέροντά τους. Οι εργαζόμενοι, με πρόσχημα αυτές τις λέξεις βιώνουμε μειώσεις μισθών, δουλειά νύχτες, αργίες και Κυριακές, εργοδοτική τρομοκρατία, απολύσεις, απλήρωτα μεροκάματα, απλήρωτες υπερωρίες. Δεν μοιραζόμαστε τα κέρδη με τα αφεντικά αντίθετα μάλιστα, είναι τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται την εργασία μας για να πλουτίσουν. Όσο και να προσπαθούν λοιπόν να παρουσιάσουν τις φιέστες που ισοπεδώνουν τα εργασιακά μας δικαιώματα σαν γιορτή εμείς θα φωνάζουμε πως η «λευκή νύχτα» είναι άλλη μία εκμετάλλευση εργοδοτική.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ
Ο αγώνας ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπαλλήλους αλλά τον κάθε εργαζόμενο. Οι επίδοξοι καταναλωτές της «Λευκής Νύχτας» πρέπει να καταλάβουν πως αυτό που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, θα το αντιμετωπίσουν και οι ίδιοι αύριο στις εργασίες τους. Καλούμε λοιπόν τον κόσμο να σκεφτεί πως η συμμετοχή του σε αυτή την καταναλωτική φιέστα υπονομεύει τον αγώνα των εργαζομένων και κάνει πλάτες στην προσπάθεια επιβολής του εργασιακού μεσαίωνα. Η στήριξη στον αγώνα που διεξάγεται είναι στήριξη στα εργατικά μας συμφέροντα.
Κυριακές και νύχτες δεν δουλεύουμε και δεν ψωνίζουμε!

ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ!
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τις νύχτες και τις Κυριακές μας στα αφεντικά. Οργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε στην επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, αγωνιζόμαστε ενάντια στο άθλιο φαινόμενο της «λευκής νύχτας» και κάθε παρόμοιας λογικής εργοδοτική φιέστα. Το Συντονιστικό δράσης έχει δώσει δυναμικό «παρών» σε κάθε τέτοια φιέστα που έχει πραγματοποιηθεί στη Ν. Σμύρνη, τη Γλυφάδα, το Μαρούσι, στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, στο Περιστέρι, σε κάθε Κυριακή που τα μαγαζιά είναι ανοικτά, πετυχαίνοντας μάλιστα την ακύρωση της αντίστοιχης φιέστας που ήταν προγραμματισμένη για τις 13 Φλεβάρη στη Ν. Σμύρνη. Έτσι θα δώσει το «παρών» και στο Ίλιον προτάσσοντας το συντονισμό σε κάθε γειτονιά, σε κάθε μαγαζί. Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες Κυριακές, τις κλεμμένες νύχτες. Να μπλοκάρουμε την επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα, να βάλουμε φραγμό στη συνολική επίθεση εναντίον μας, να βγούμε μπροστά επιβάλλοντας το δίκιο μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ, ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
syntonistikokyriakes.espivblogs.net

Κράτος, δήμαρχοι, αφεντικάοι ελεύθεροι χώροι ανήκουν σε εμάς

«Ο ηγέτης, το τσακάλι, ο έμπορας, ο εργολάβος του παρόντος και του μέλλοντος»

(Ηλιαχτίδα - Οκτάβιο Παζ)

Στα πλαίσια του καπιταλισμού, τόσο το κεντρικό κράτος (κυβερνήσεις) όσο και το τοπικό (δήμος-νομαρχίες) διαχειρίζονται τις ζωές μας σε όφελος του κεφαλαίου (ντόπια ή ξένα, μεγάλα ή μικρά αφεντικά). Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης η καπιταλιστική αναδιάρθρωση έπεσε σαν ταφό-πλακα στα εργασιακά μας δικαιώματα, απαξίωσε και υποτί-μησε την εργατική μας δύναμη. «Σάρωσε» και τα τελευταία ψήγματα «κοινωνικού» κράτους: την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό ρίχνοντας στον «καιάδα» της ανέχειας, της φτώχειας και της ανεργίας (σαν σε πόλεμο) εκατομμύρια ανθρώπους.

Περιβάλλον – φύση στη “μέγγενη” της καπιταλιστικής ανάπτυξης
Ιστορικά, όταν το κεφάλαιο βρίσκεται σε πορεία καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, καταστρέφει τομείς της οικονομικής και παραγωγικής δραστηριότητας απαξιώνοντας υποδομές που οι εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι δημιούργησαν. Εισέρχεται σε νέα πεδία δραστηριότητας για να «αδράξει» νέες ευκαιρίες για την ολοένα και μεγαλύτερη κερδοφορία του. Λεηλατεί το φυσικό πλούτο που είναι ζωτικής σημασίας. Στον ελλαδικό χώρο μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, ιδιώτες, μεγαλοεργολάβοι κλπ, καταπατούν, καίνε, εξορύσσουν (ή επιχειρούν) μεταλλεύματα «βιάζοντας» αρχέγονα δάση (Χαλκιδική). Εκκλησία και μονές (Βατοπέδι, Πετράκη κλπ) οικειοποιούνται και «αξιοποιούν» για τα φράγκα οικοσυστήματα, βιοποικιλότοπους, δάση. Σε βουνά, δάση και παραλίες απείρου κάλλους «σπέρνουν» ανεμογεννήτριες και «πράσινα άλογα» μιλώντας για «βιώσιμη ανάπτυξη». Είναι αδίστακτοι. Οι πολύχρονοι ακηδεμόνευτοι αγώνες ενάντια στη λεηλασία της γης, της φύσης και της ζωής μας είναι τα μόνα αναχώματα για να αποτρέψουμε τα εφιαλτικά καπιταλιστικά τους όνειρα.

Ρυθμιστικό σχέδιο χωροταξικής και πολεοδομικής ανασυγκρότησης
Η ελληνική βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, το καλοκαίρι του 2014 και για να μην μείνει κενό γράμμα το ταμείο ιδιωτικοποίησης ή αλλιώς ΤAIΠΕΔ ψήφισε τους νόμους 4280,4269 και 4277 για την περαιτέρω εκμετάλλευση όλου του φυσικού πλούτου της χώρας με σκοπό το κέρδος. Οι νόμοι αυτοί αφορούν στο ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας-Αττικής (χωροταξική πολεοδομική πολιτική), στην εκποίηση, εμπορευματοποίηση περιαστικών ή αμιγώς δασικών περιοχών, στην αλλαγή χρήσης και «αξιοποίησης» των μητροπολιτικών και υπερτοπικών πάρκων, πλατειών κλπ. Προβλέπουν επίσης την ιδιωτικοποίηση παραλιών, παραλιακών περιοχών (Καβούρι, Αστέρας, Λίμνη Βουλιαγμένης, Π. Φάληρο κ.α.). Στις 22/5/2016, ψηφίστηκε το νέο πολυνομοσχέδιο που εκτός από την υπέρμετρη αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων περιλαμβάνει εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, οι αστικές μεταφορές (μετρό, λεωφορεία κ.α.). Ετοιμάζονται για πλιάτσικο κυριολεκτικά, τόσο των υποδομών όσο και της χρήσης και λειτουργίας δημόσιων οργανισμών και την πλήρη ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τα Μ.Μ.Μ. Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνεται η προέκταση των νόμων 4280 - 4269 - 4277 που αφορά στην πολεοδομική πολιτική και το φυσικό πλούτο και για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Με ανυποχώρητους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο αποτρέπουμε την περαιτέρω εκμετάλλευση της ζωής μας και υπερασπιζόμαστε τα κοινωνικά αγαθά που μας ανήκουν.

Πόλη Περιστερίου και ελεύθεροι χώροι
Η μητρόπολη Λαμίας διεκδικεί μεγάλο τμήμα του Ποικίλου όρους καθώς και ελευθέρους χώρους - πλατείες. Βρίσκεται σε πολύχρονες δικαστικές διαμάχες με κατοίκους και φορείς του Περιστερίου προκειμένου να οικειοποιηθεί και να αξιοποιήσει την «εκ θεού» αποκτηθείσα περιουσία της.
Οι σύγχρονοι «κοτζαμπάσηδες», τόσο το κράτος με τους δυσβάστακτους άμεσους και έμμεσους φόρους όσο και η δημοτική αρχή, μακρύ χέρι της εξουσίας και των επιχειρηματικών συμφερόντων, με τα υπέρογκα δημοτικά τέλη (από τα ακριβότερα στη χώρα) βάζουν για τα καλά «χέρι» στο λιγοστό μας εισόδημα. Η τοπική εξουσία φορά «φιλολαϊκό προσωπείο» και παρουσιάζεται κοινωνικά ευαίσθητη. Ακριβώς, όπως και η εκκλησία, διαχρονικά, προσφέρει «κοινωνικό» έργο με χρήματα των πιστών, έτσι και η δημοτική αρχή ασκεί «κοινωνική» πολιτική με χρήματα από τα δημοτικά τέλη που επιβάλλει. Διοργανώνει φιέστες, καλλωπίζει και αναπλάθει το κέντρο όπου βρίσκεται η εμπορική πιάτσα του Περιστερίου σε όφελος των επιχειρηματιών της πόλης. Ακόμα και οι σταθμοί του μετρό που λειτουργούν στο Περιστέρι, έγιναν με μοναδικό σκοπό την κάλυψη της καπιταλιστικής παραγωγής και εκμετάλλευσης.
Η δημοτική αρχή εμπορευματοποιεί ελεύθερους χώρους με σκοπό το κέρδος. Τσιμεντοποιεί πλατείες και ξεριζώνει συστηματικά δέντρα υψηλής βλάστησης από πάρκα της πόλης. Κοινόχρηστους χώρους τους καθιστά αφιλόξενους και απροσπέλαστους:
Ο κεντρικός πεζόδρομος γεμάτος μπάρες, δεν φτιάχτηκε για τους πεζούς, τους γονείς με παιδικά καροτσάκια ή για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, αλλά για τους ιδιοκτήτες των καφέ και τα εμπορικά μαγαζιά, που πίσω από τις χλιδάτες βιτρίνες τους, κρύβουν εργασιακά κάτεργα.
Η Αιμιλίου Βεάκη από δρόμος ήπιας κυκλοφορίας γέμισε με νυχτομάγαζα και καφέ, μπράβους και «προστάτες». «Πρωτοπόρα» η δημοτική αρχή άλλαξε τη χρήση της περιοχής πριν απ’ το νέο ρυθμιστικό του 2014, από χρήση αμιγούς κατοικίας σε περιοχή επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για τους επιχειρηματίες άλλωστε φτιάχτηκαν τα πεζοδρόμια και όχι για τους πεζούς.
Στο άλσος Περιστερίου οι αποφασιστικοί αγώνες των κατοίκων συνέβαλαν ώστε να μην ξεριζωθούν κάποια, υψηλής βλάστησης, δέντρα που προσφέρουν σκιά και δροσιά. Απαγορεύεται στα παιδιά να παίζουν μπάλα και να κάθονται στο γκαζόν. Οι λιγοστές κούνιες χωροταξικά τοποθετήθηκαν στο πλάι του καφέ ώστε να υπάρχει πελατεία για τους κολλητούς της δημοτικής αρχής και συγγενών αντιδημάρχου. Ο χώρος μένει ανοιχτός για τους κατοίκους, μόνο τις ώρες που λειτουργεί η καφετέρια. Οι «οικολόγοι» της μπίζνας έτσι αντιλαμβάνονται το περιβάλλον και συνεχίζουν την ανάπλαση πάρκων και χώρων πρασίνου μ’ αυτή τη λογική. Τοπικοί επίσης αγώνες, μέσα από συνελεύσεις γειτονιών, έβαλαν φρένο στην καταστροφή και άλλων χώρων πρασίνου.

Ένα ακόμα εμπορικό μαγαζί… στη θέση της 1ης Παιδικής Χαράς

Η 1η Παιδική Χαρά, η παλιότερη της πόλης (από το 1933) ένας οικείος και όμορφος χώρος πρασίνου, τα τελευταία χρόνια σκόπιμα υποβαθμίστηκε, συνειδητά απαξιώθηκε και εγκαταλείφθηκε ώστε σήμερα να «αναπλαστεί» και να παραδοθεί σε ιδιωτικά συμφέροντα. Μέσα στην 1η Παιδική Χαρά μεγάλωσαν, έπαιξαν γενιές και γενιές… παιδιών. Κάτοικοι ξεκουράζονταν κάτω από την πυκνή σκιά αιωνόβιων πεύκων και άλλων δέντρων. Οι κούνιες ήταν διάσπαρτες σε ολόκληρο το χώρο. Σήμερα η δημοτική αρχή ξερίζωσε δέντρα και στη θέση τους φύτεψε γκαζόν για να μην μπορεί να παίξει και να ξεκουραστεί κανείς. Γέμισαν το χώρο με πήλινα αγάλματα και σε κάποια γωνιά έβαλαν και κάποιες κούνιες. Κυριαρχεί στο χώρο η νέα καφετέρια που δόθηκε μ’ ένα στημένο και ελεγχόμενο διαγωνισμό στους κολλητούς της δημοτικής αρχής και συζύγου αντιδημάρχου. Στους ίδιους δηλαδή ιδιοκτήτες που εκμεταλλεύονται και το αναψυκτήριο του άλσους. Η χρήση του χώρου δόθηκε για 12 χρόνια με το εξευτελιστικό ποσό των 1.000 ευρώ το μήνα. Οι ιδιώτες επιπλέον θα εποπτεύουν και θα φυλάσσουν έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο!

Η εμπορευματοποίηση συνεχίζεται...
Η δημοτική αρχή Περιστερίου πιστός υπηρέτης στα αφεντικά της συνεχίζει την πολιτική της «ανάπτυξης» αλλοτριώνοντας, καταστρέφοντας και λεηλατώντας κάθε ελεύθερο χώρο, με όρους κερδοφορίας, ελέγχου και κοινωνικού εκφασισμού. Σειρά για εκμετάλλευση έχει η Δημοτική Αγορά. Πολλά χρόνια παραμένει κλειστή και ερειπωμένη μετά την κατάληψη που έγινε το 2010 από κόσμο του αγώνα για τη δημιουργία αυτοοργανωμένου χώρου κόντρα στην εμπορευματοποίησή της. Η κατάληψη εκκενώθηκε από τα ΜΑΤ και η δημοτική αρχή σφράγισε το χώρο με λαμαρίνες μέχρι να έρθει η ώρα να τον ξεπουλήσει.

Η εξουσία συνεχίζει τη δουλειά της. Τα αρπακτικά καραδοκούν για να ανοίξουν τα αναψυκτήριά τους μέσα στα δημόσια πάρκα της Αγ. Τριάδας και της Ν. Ζωής. To κολυμβητήριο στο Λόφο Αξιωματικών ενώ είναι έτοιμο δεν λειτουργεί μέχρι να παραχωρηθεί σε ιδιώτες.

Οι ελεύθεροι χώροι δεν είναι εμπόρευμα, αλλά ανήκουν σε όλους/όλες, για τις δικές μας ανάγκες.
Οι παιδικές χαρές είναι χώροι παιχνιδιού, ξεγνοιασιάς και χαράς για όλα τα παιδιά και όχι χώροι εκμετάλλευσης για επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αγωνιζόμαστε ώστε οι ελεύθεροι χώροι - πάρκα να έχουν υψηλής βλάστησης πράσινο, που θα προσφέρει στο μικροκλίμα της πόλης, ανεκτές θερμοκρασίες και δροσιά και όχι να είναι άδεια τσιμεντένια τοπία, φτιαγμένα με τη λογική της επιτήρησης, του ελέγχου και της ασφάλειας.
Δημιουργούμε, στηρίζουμε και δυναμώνουμε δομές αγώνα και αλληλεγγύης που απελευθερώνουν τους ελεύθερους χώρους, τα πάρκα και τις πλατείες δίνοντας νόημα και ζωή στις γειτονιές μας.
Συναντιόμαστε, συζητάμε, οργανώνουμε πολιτικές εκδηλώσεις, δράσεις πολιτισμού έξω από τη λογική της εμπορευματοποίησης καθώς επίσης και παρεμβάσεις ενάντια στην περαιτέρω εκμετάλλευση της ζωής μας.
Συλλογικοποιούμε αδιαμεσολάβητα - αυτοοργανωμένα - αντιιεραρχικά, τις μικρές και μεγάλες αρνήσεις μας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας κόντρα στον καταναλωτισμό, τον ατομικισμό, την αποξένωση και την υποταγή.

Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου

Για τον αγώνα των κατοίκων ενάντια στην τοποθέτηση κεραίας στη γειτονιά τους

Στις 8 Μάη έγινε κατανοητόκανένα μαγαζί την Κυριακή ανοικτό!

Την Κυριακή 8/5, 3η ημέρα απεργιακών κινητοποιήσεων και ημέρα συγκέντρωσης για την Πρωτομαγιά και ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφιζε το γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης, το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια οργάνωσε τις απεργιακές περιφρουρήσεις κατά μήκος της οδού Ερμού, του «εμπορικού στολιδιού» της πρωτεύουσας, όπου εργάζονται χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι σε μικρά και μεγάλα καταστήματα. Τα σωματεία, οι εργατικές, φοιτητικές, πολιτικές συλλογικότητες, οι συνελεύσεις γειτονιάς, μαζί με εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους που εδώ και χρόνια δίνουν τον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, ξανάδωσαν το αγωνιστικό «παρών» στους δρόμους, στις απεργιακές περιφρουρήσεις και αποκλεισμούς δίνοντας ουσιαστικό νόημα και πνοή στους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας.

 

Από τις 9.30 το πρωί, πολύ πριν την έναρξη του επίσημου ωραρίου των καταστημάτων προχωρήσαμε σε απεργιακές περιφρουρήσεις σε όλο το μήκος της Ερμού, από το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι, παραμένοντας ως και τις 4.00 το απόγευμα, οπότε και εξασφαλίσαμε ότι κανένα μαγαζί δεν θα άνοιγε με την αποχώρησή μας, όπως και έγινε. Για όλες αυτές τις ώρες τα πανό, τα συνθήματα και οι προκηρύξεις μιλούσαν για τα εργατικά συμφέροντα και την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας με τρόπο μαζικό, οργανωμένο, αποφασιστικό. Ακόμα και όσα καταστήματα επιχείρησαν να ανοίξουν, έκλεισαν μπροστά στην πίεση που δημιουργούσαν στην εργοδοσία οι μαζικές απεργιακές περιφρουρήσεις και οι παρεμβάσεις μας μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Πολλοί και πολλές συνάδελφοι και συναδέλφισσες που αναγκάστηκαν να μπουν στα καταστήματα, επέλεξαν μέσα από την επαφή και το συντονισμό μας ν’ αποχωρήσουν, να κατεβάσουν ρολά και να ενημερώσουν την εργοδοσία για την έκταση των απεργιακών μπλόκων. Σε αρκετές περιπτώσεις, συνάδελφοι και συναδέλφισσες στάθηκαν στο πλάι μας, ενισχύοντάς μας ηθικά και δημιουργώντας ζωηρές συζητήσεις για τα δίκια και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ήδη από νωρίς το μεσημέρι, οι συνάδελφοι που δεν ανέχονταν την υποχρεωτική παραμονή τους σε καφετέριες και παγκάκια (γνωστή και άθλια τακτική των εργοδοτών σε πολλές περιπτώσεις), πίεζαν τους εργοδότες και τους διευθυντάδες τους ώστε να αποδεσμευτούν καταφέρνοντας μικρές αλλά σημαντικές νίκες απέναντι στην ασυδοσία και τον τσαμπουκά των αφεντικών.

 

Να σημειωθεί ότι οι απεργιακοί αποκλεισμοί επεκτάθηκαν και κάτω από την οδό Αιόλου, σε μια περιοχή οριοθετημένη ως «τουριστική ζώνη» όπου αρκετοί εργοδότες εκμεταλλεύονται την αντεργατική νομοθεσία που επιτρέπει το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου (!). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σ’ αυτά ακριβώς τα καταστήματα είναι που βασιλεύει η απληρωσιά, η μαύρη εργασία και η αυθαιρεσία των εργοδοτών. Κάτι που επιβεβαιώθηκε και σ’ αυτήν την περίπτωση, στη συγκεκριμένη περιοχή.

 

Συνάδελφοι/συναδέλφισσες, ήρθε και πάλι η ώρα ν’ αναγνωρίσουμε και να μετρήσουμε τη συλλογική μας δύναμη! Τα αφεντικά δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτούν την ήττα τους αλλά θα προσπαθήσουν να κρυφτούν πίσω από την άθλια προπαγάνδα τους. Απείλησαν συναδέλφους ότι θα μείνουν απλήρωτοι λόγω των απεργιακών περιφρουρήσεων, παρουσίασαν τους απεργούς και τους διαδηλωτές ως γραφικούς, επικαλέστηκαν ότι έκλεισαν τα μαγαζιά για την «ασφάλεια των εργαζομένων». Ουσιαστικά, έκαναν αυτό που καθημερινά πράττουν μέσα στους χώρους δουλειάς: επιχείρησαν να καλλιεργήσουν τη διχόνοια και τη καχυποψία ανάμεσα στους εργαζόμενους, να φοβίσουν τους συναδέλφους, να μας πείσουν ότι είμαστε αδύναμοι και οι αγώνες μας ανώφελοι.

 

Η πραγματικότητα διαψεύδει την άθλια προπαγάνδα των αφεντικών: οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν και νικάνε! Ήδη το καλοκαίρι του 2014, χάρη και στις ανυποχώρητες κινητοποιήσεις του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια στην Ερμού, καταφέραμε να αναστείλουμε την εφαρμογή των «52 εργάσιμων Κυριακών» και να περιορίσουμε τις ορέξεις των εργοδοτών στη νομοθέτηση των 7 και στη συνέχεια 8 εργάσιμων Κυριακών. Από τότε, κάθε εργάσιμη Κυριακή παραμένει αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους στο εμπόριο και ευρύτερα για τον κόσμο του αγώνα. Μετά από συνεχείς και δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στις «λευκές νύχτες» των αφεντικών, μόλις τον περασμένο Φλεβάρη, καταφέραμε μέσα από την άμεση παρέμβασή μας να ακυρώσουμε αντίστοιχη εμπορική φιέστα στη Νέα Σμύρνη. Στις 8 Μάη, μετά από μια πλούσια εμπειρία κινητοποιήσεων, παρεμβάσεων και συζητήσεων με συναδέλφους από την Ερμού, καταφέραμε με τις δικές μας δυνάμεις να οργανώσουμε απεργιακές περιφρουρήσεις σε όλο το μήκος της Ερμού για 7 ολόκληρες ώρες!

 

Συνάδελφοι/συναδέλφισσες, ενωμένοι μπορούμε να κερδίσουμε τα δίκια μας! Η 8η Μάη και η απεργιακή κινητοποίηση στην Ερμού αφήνει μια πλούσια παρακαταθήκη στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, στη διεύρυνση και το βάθεμα των εργατικών αντιστάσεων στον κλάδο του εμπορίου και όχι μόνο. Δίνει θάρρος σε πολλούς συναδέλφους και σε πολλές συναδέλφισσες να μιλήσουν ανοιχτά για τα εργατικά συμφέροντα και τα αυτονόητα των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς. Να κερδίσουμε χρόνο και να οργανώσουμε από τώρα, καθημερινά και με υπομονή, τις αντιστάσεις μας ενάντια σε κάθε εργάσιμη Κυριακή, σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία ή τσαμπουκά. Να οργανώσουμε από τώρα την απεργία στις 17 Ιούλη, επόμενη εργάσιμη Κυριακή σύμφωνα με τον άθλιο νόμο, να οργανώσουμε την αντίστασή μας ενάντια σε κάθε απόπειρα «Λευκής νύχτας».

 

Μέσα από αυτά τα μικρά αποφασιστικά βήματα, να συντονιστούμε σε κάθε γειτονιά, σε κάθε αλυσίδα, σε κάθε μαγαζί και να διευρύνουμε την άμεση επικοινωνία μας, την αλληλοστήριξή μας, τις συλλογικές μας πρωτοβουλίες. Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες μας Κυριακές, να μπλοκάρουμε την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση και σε όλα τα εργασιακά μας δικαιώματα. Να βάλουμε φραγμό στη συνολική επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Να βγούμε μπροστά επιβάλλοντας το δίκιο μας.

Για επικοινωνία με εργαζόμενους/εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου:
orthostasia.wordpress.com / orthostasia@yahoo.com, τηλ. 6989.788.562

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
syntonistikokyriakes.espivblogs.net

Συγκέντρωση αλληλεγγύης ενάντια στην στοχοποίηση της εργατικής λέσχης περιστερίου‏

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ | ΠΕΜΠΤΗ 19/5 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΟΙΗΤΩΝ

[αναδημοσίευση από τη σελίδα της εργατικής λέσχης]

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ!

Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση!

Η ταξική αλληλεγγύη και οι αγώνες για τη ζωή δεν διώκονται

Το τελευταίο διάστημα, η Εργατική Λέσχη Περιστερίου έχει βρεθεί στο κέντρο μιας πρωτοφανούς προσπάθειας στοχοποίησης της από την αστυνομία. Από τις συνεχείς οχλήσεις, την αναζήτηση στοιχείων σε σχέση με το μισθωτήριο και τον κόσμο που δραστηριοποιείται σε αυτή και το “περάστε μία βόλτα από το τμήμα για προσωπικές σας υποθέσεις”, φτάσαμε στις αλλεπάλληλες μηνύσεις για δήθεν “διατάραξη κοινής ησυχίας” κατά των υπευθύνων της Λέσχης –με βάσει το μισθωτήριο συμβόλαιο- και μάλιστα κατευθείαν από αστυνομικό του Α.Τ. Περιστερίου, χωρίς να έχει προηγηθεί η παραμικρή προειδοποίηση ή σύσταση ότι ενοχλούμε. Φαίνεται πως η άνωθεν(!!!) εντολή που είχαν για έλεγχο της λειτουργίας της Λέσχης, όπως μας είχαν δηλώσει σε προηγούμενη επικοινωνία μας οι αστυνομικοί της διεύθυνσης Περιστερίου, έχει γίνει εντολή φίμωσης και τρομοκράτησης της Εργατικής Λέσχης.

Είναι ξεκάθαρο πως η αγωνιστική δράση της Εργατικής Λέσχης ενάντια στα φαινόμενα της εργοδοτικής τρομοκρατίας στη γειτονιά μας, ενάντια στις λευκές νύχτες, τα μαύρα μεροκάματα και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ενοχλεί όλους όσους υποστηρίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις των μνημονίων, οι επιταγές της ΕΕ και η πολιτική του κεφαλαίου.

Είναι ξεκάθαρο πως το παράδειγμα της ταξικής αλληλεγγύης απέναντι στη “φιλανθρωπία” όλων αυτών που δημιούργησαν την κρίση και την αδυναμία του λαού για αξιοβίωτη, ο αγώνας για δουλειά με δικαιώματα μακριά από το μεσαίωνα που ορίζουν η αδήλωτη εργασία, ταvoucher και τα κοινωφελή προγράμματα που διαιωνίζουν την ανεργία, η αντιφασιστική και αντιρατσιστική δράση, η συνεχής προσπάθεια για πολιτισμό που ο λαός θα παράγει με βάση τις ανάγκες του, βρίσκουν απέναντί τους αυτούς που θέλουν ένα λαό υποταγμένο στη μνημονιακή λαίλαπα.

Είναι ξεκάθαρο πως απαραίτητος όρος για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων είναι ο ολοκληρωτισμός και η τρομοκρατία απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, απέναντι σε όποιον οργανώνεται και αγωνίζεται για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Στο στόχαστρο πλέον βρίσκονται το δικαίωμα στην απεργία, η ελεύθερη συνδικαλιστική δράση, η ακηδεμόνευτη λειτουργία των σωματείων αλλά και οι χώροι εργατικής και λαϊκής αυτοοργάνωσης που επιχειρούν να ενώσουν τον κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας στη γειτονιά.

Καταγγέλλουμε τη στοχοποίηση της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου από την αστυνομική αρχή.

Καλούμε το εργατικό κίνημα, τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς, τις εργατικές και λαϊκές συλλογικότητες, τους εργαζόμενους και τους άνεργους, τους νέους και της μετανάστες της εργατούπολης του Περιστερίου να καταδικάσουν την προσπάθεια φίμωσης της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου.

Καλούμε σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ενάντια στην προσπάθεια φίμωσης και τρομοκράτησης της Εργατικής Λέσχης την ΠΕΜΠΤΗ 19.05 στις 18:00 στην πλατεία Ποιητών (Λ. Κωνσταντινουπόλεως και Καλλιδρόμου)

ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ!

ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ – ΔΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ 

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

ΘΗΒΩΝ 227, 1ος όροφος

τηλέφωνο επικοινωνίας 6930246452

ergatikilesxiperisteriou.blogspot.gr

παλιότερο κείμενο αλληλεγγύης από τη συνέλευση:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Η εργατική λέσχη Περιστερίου είναι μια συλλογικότητα εργαζομένων - ανέργων και νέων η οποία λειτουργεί και στεγάζεται εδώ και δυο χρόνια σε μισθωμένο χώρο στην πόλη. Τον τελευταίο καιρό η ασφάλεια Περιστερίου έχει στοχοποιήσει την εργατική λέσχη δηλώνοντας ότι υπάρχει άνωθεν εντολή για έλεγχο της λειτουργίας της. "Αναζητά" στοιχεία σχετικά με το μισθωτήριο της λέσχης, για τον κόσμο που δραστηριοποιείται σε αυτήν και τις μορφές δράσης της ενώ αφήνει υπαινιγμούς για φορολογικές και άλλου τύπου παραβάσεις.

Η εργατική λέσχη Περιστερίου αποτελεί εστία αντίστασης που παρεμβαίνει ταξικά στους κοινωνικούς αγώνες. Στο χώρο της λειτουργούν δομές (δωρεάν μαθήματα αλληλεγγύης, προβολές ταινιών, hip-hop καφενείο) και γίνονται εκδηλώσεις ενάντια στην εκμετάλλευση, το φασισμό και το ρατσισμό δημιουργώντας σχέσεις αλληλεγγύης με όσους και όσες πλαισιώνουν το εγχείρημα και τις δομές της.

Στον ταξικό πόλεμο που ζούμε, οι εστίες αντίστασης, οι ακηδεμόνευτοι αγώνες και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα στέκονται εμπόδιο στα σχέδια της κυριαρχίας και για αυτό το λόγο κράτος και κεφάλαιο μεθοδεύουν τη στοχοποίηση, την ποινικοποίηση και την καταστολή τους.

Δε χαρίζουμε τίποτα απ' όσα μας ανήκουν. Υπερασπιζόμαστε τις εστίες αντίστασης στις πλατείες, τις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς, τα σχολειά και τις σχολές για να χτίσουμε την κοινωνία της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ

Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου

Οκτώβρης 2015

Ανταπόκριση από την απεργιακή κινητοποίηση της Κυριακής 8/5

[αναδημοσίευση από orthostasia.wordpress.com]

Την Κυριακή 8/5, μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά αλλά και μια Κυριακή διαφορετική από τις άλλες. Μια Κυριακή με προκηρυγμένη γενική απεργία για να τιμήσουμε την εργατική πρωτομαγιά και τους αγώνες της τάξης μας, μια απεργιακή Κυριακή δίπλα σε μια 48ωρη γενική απεργία ενάντια στο γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μέσα σ’ αυτήν την συνθήκη, δεν μπορούσαμε παρά να ξαναδώσουμε το αγωνιστικό παρόν στους δρόμους, στους απεργιακούς αποκλεισμούς και στις εργατικές περιφρουρήσεις δίνοντας ουσιαστικό νόημα και πνοή στους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, για την ταξική μας αξιοπρέπεια. 

Έτσι, για την Κυριακή 8 Μάη, το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια οργάνωσε τις απεργιακές περιφρουρήσεις κατά μήκος της οδού Ερμού, του «εμπορικού στολιδιού» της πρωτεύουσας, όπου εργάζονται χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι σε μικρά ή μεγαλύτερα κάτεργα του εμπορίου. 

Από τις 9.30 το πρωί, πολύ πριν την έναρξη του επίσημου ωραρίου των καταστημάτων, προχωρήσαμε σε απεργιακούς αποκλεισμούς κατά μήκος της Ερμού: από τα Public και τα Nike στην κορυφή της Ερμού ως και τα τελευταία εμπορικά καταστήματα της Ερμού, στην απόληξή της στην οδό Αθηνάς. Ουσιαστικά, μετά από μια πλούσια εμπειρία απεργιακών κινητοποιήσεων στην οδό Ερμού για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, καταφέρθηκε να οργανωθεί και να περιφρουρηθεί μέχρι τέλους το απεργιακό μπλοκάρισμα ολόκληρης της εμπορικής οδού. Ακόμα και όσα καταστήματα επιχείρησαν να ανοίξουν, έκλεισαν μπροστά στην πιεστική συνθήκη που δημιουργήσαμε από νωρίς μέσα από τις μαζικές απεργιακές περιφρουρήσεις και τις παρεμβάσεις μας μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Πολλοί και πολλές συνάδελφοι και συναδέλφισσες που αναγκάστηκαν να μπουν στα καταστήματα, επέλεξαν μέσα από την επαφή και τον συντονισμό μας να αποχωρήσουν και να κατεβάσουν ρολά ενημερώνοντας παράλληλα την εργοδοσία για την έκταση και την ένταση των απεργιακών μπλόκων. Επιπλέον, σε αρκετές περιπτώσεις, συνάδελφοι και συναδέλφισσες στάθηκαν στο πλάι των εργατικών περιφρουρήσεων ενισχύοντάς τες ηθικά και δημιουργώντας ζωντανές και ζωηρές συζητήσεις για τα δίκια και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ήδη από νωρίς το μεσημέρι, οι εργοδότες και οι διευθυντάδες τους πιεζόμενοι από τους συναδέλφους που δεν ανέχονταν την «στάση αναμονής» και το πέρα-δώθε σε καφετέριες και παγκάκια (γνωστή και άθλια τακτική των εργοδοτών σε πολλές περιπτώσεις) αναγνώριζαν την ήττα τους και αποδέσμευαν το προσωπικό των καταστημάτων. 

Αυτή τη φορά, δεν υπήρξαν φαινόμενα κανιβαλισμού από αγανακτισμένους πελάτες ή τσιράκια της εργοδοσίας. Η πραγματικότητα μιλούσε από μόνη της: τα πανό, τα συνθήματα και οι προκηρύξεις μιλούσαν για τα εργατικά συμφέροντα και την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας με τρόπο μαζικό, οργανωμένο, αποφασιστικό. Να σημειωθεί ότι οι απεργιακοί αποκλεισμοί επεκτάθηκαν και κάτω από την οδό Αιόλου, σε μια περιοχή οριοθετημένη ως «τουριστική ζώνη» όπου αρκετοί εργοδότες εκμεταλλεύονται την αντεργατική νομοθεσία που επιτρέπει το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου(!). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σ’ αυτά ακριβώς τα καταστήματα είναι που βασιλεύει η απληρωσιά, η μαύρη εργασία και η αυθαιρεσία των εργοδοτών. Κάτι που επιβεβαιώθηκε και σ’ αυτήν την περίπτωση, στην συγκεκριμένη περιοχή. 

Οι απεργιακές περιφρουρήσεις μας έληξαν στις 16.00 επιβεβαιώνοντας την απόλυτη επιτυχία της κινητοποίησής μας. Επιτυχία που οφείλεται στον διαρκή συντονισμό των σωματείων, των εργατικών συλλογικοτήτων, των συνελεύσεων και συλλογικοτήτων που συμμετέχουν και στηρίζουν έμπρακτα το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια και στην αλληλέγγυα στάση και έμπρακτη συμμετοχή πολλών συναγωνιστών-στριών. Η 8η Μάη και η απεργιακή κινητοποίηση στην Ερμού αφήνει μια πλούσια παρακαταθήκη στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, στην διεύρυνση και το βάθεμα των εργατικών αντιστάσεων στο κλάδο του εμπορίου και όχι μόνο. Δίνει θάρρος σε πολλούς συναδέλφους και σε πολλές συναδέλφισσες να μιλήσουν ανοιχτά για τα εργατικά συμφέροντα και τα δικά μας αυτονόητα μέσα στους χώρους δουλειάς. Τέλος, αποτελεί μια ζωντανή και ουσιαστική απάντηση για το παρόν και το μέλλον των απεργιακών εργατικών αγώνων. Για την εργατική πρωτομαγιά, για τους αγώνες της τάξης μας.

Απεργία στο εμπόριο | Κυριακή 24/4 & Κυριακή 8/5

Ο δίκαιος και επίμονος αγώνας μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται. Όπως άλλωστε και ο συνολικός αγώνας μας για την προάσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειας μας!
Έπειτα από μια σειρά μαχών με απεργίες και διαδηλώσεις (σε αρκετές από τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι και με την κρατική καταστολή), σε μεγάλο βαθμό κόντρα στους σχεδιασμούς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, η Κυριακή 24 Απρίλη και η Κυριακή 8 Μάη, οπότε και θα είναι ανοιχτά τα εμπορικά καταστήματα βάσει του νόμου για τις «7 (8 πλέον) Κυριακές», θα έρθουν να αποτελέσουν έναν ακόμη κομβικό σταθμό του αγώνα αυτού.

Η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στους εργαζόμενους γίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρη. Η κυβέρνηση που διακήρυσσε το "σκίσιμο" των μνημονίων συνεχίζει και διευρύνει το έργο των παλαιότερων κυβερνήσεων σε όλα τα μέτωπα. Πρόκειται για μια επίθεση που βλέπουμε να πραγματοποιείται και μέσα από τον νόμο έκτρωμα για το ασφαλιστικό. Ένα νομοσχέδιο που επιχειρεί την ισοπέδωση της κοινωνικής ασφάλισης. Οι "ξεκάθαρες" προγραμ-ματικές δηλώσεις της κυβέρνησης για την επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας φαντάζουν πλέον ένα αστείο παρελθόν… Το ρεαλιστικό παρόν κάνει πλάτες στους εργοδότες μας, στην Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) και στον Εμπορικό Σύλλογο Αθήνας, αλλά και στο Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), στο Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Λιανικών Πωλήσεων Ελλάδας (ΣΕΛΠΕ), στο Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), που απαιτούν να καταργηθεί η Κυριακάτικη αργία.
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση ο κόσμος της εργασίας και του ευρύτερου αγώνα οφείλουμε να συσπειρωθούμε, να αποκτήσουμε μια ταξικά ξεκάθαρη και επιθετική στάση απέναντι στις επιταγές των αφεντικών και τους κρατικούς-κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Είναι καιρός να αναζωπυρώσουμε τους αγώνες μας μπροστά στο νέο ασφαλιστικό, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, μπροστά σε μια πραγματικότητα που γίνεται ολοένα και σκληρότερη με δέκτες αποκλειστικά όλους εμάς.
Από την πλευρά μας βέβαια ήταν εξαρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Όλα κατακτιούνται μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων. Και η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα περιφρουρηθεί. Για αυτό και στηριζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας πλάτες και προσπαθούμε μαζί με τους συναδέλφους μας από τον κλάδο του εμπορίου και από κάθε χώρο δουλειάς και από κοινού με όλο τον κόσμο του αγώνα να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Με την από τα κάτω οργάνωση μας, την ταξική αλληλεγγύη και την συλλογική αντίσταση μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες μας Κυριακές, να μπλοκάρουμε την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση και σε όλα τα εργασιακά μας δικαιώματα. Να βάλουμε φραγμό στην συνολική επίθεση κράτους και κεφαλαίου. Να βγούμε μπροστά επιβάλλοντας το δίκιο μας.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
syntonistikokyriakes.espivblogs.net

Αντιφασιστική πορεία Σάββατο 23 Απριλίου, ΗΣΑΠ Πετραλώνων, 12μμ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

επειδή κάποιοι του προσφέρουν περιόδους ειρήνης

Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 στην Αμφιάλη, ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δέχεται επίθεση από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής και πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά. 

Τις επιθέσεις των φασιστών τις έχουμε ζήσει στο πετσί μας, στους δρόμους των γειτονιών μας. Δεν ξεχνάμε τα Παλιά Σφαγεία, όπου τον Αύγουστο του ΄44 Γερμανοί Ναζί εκτέλεσαν μαζικά ΕΑΜίτες και ΕΠΟΝίτες. Δεν ξεχνάμε την δολοφονική επίθεση 15-20 χρυσαυγιτών -με τα ναζιστικά μαχαίρια των Β.Σιατούνη και Θ.Στράτου- στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα τον Ιούνιο του ’08. Τη βάρβαρη επίθεση με βιτριόλι στην αγωνιζόμενη μετανάστρια εργάτρια Κούνεβα το Δεκέμβρη του ’08 στην Τρώων από φασιστομπράβους του εργολάβου καθαριότητας Οικονομάκη. Τη δολοφονία του μετανάστη-εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στη Τριών Ιεραρχών από τους φασίστες Λιακόπουλο και Στεργιόπουλο τον Γενάρη του 2013.

Αυτές οι επιθέσεις όπως και άλλες εκατοντάδες σε αγωνιζόμενους, τα πογκρόμ κατά μεταναστών/ριών αποτελούν κομμάτι της συνολικής επίθεσης των από τα πάνω ενάντια στην κοινωνία. Γι’ αυτό δε ξεχνάμε τα πογκρόμ και τις επιθέσεις σε καταλήψεις από φασίστες την άνοιξη του 2011 στο κέντρο της Αθήνας, τη δολοφονική επίθεση κατά των Αιγυπτίων μεταναστών στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου τον Ιουνίου του 2012, τους πυροβολισμούς κατά των 42 μεταναστών-εργατών από το Μπαγκλαντές από τα τσιράκια του ιδιοκτήτη της φυτείας φραουλών Βαγγελάτου στην Μανωλάδα τον Απρίλιο του 2013, επειδή διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους, την επίθεση σε αφισοκολλητές του ΠΑΜΕ  στο Πέραμα, λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το Σεπτέμβριο του 2013. 

Ο φασίστας Ρουπακιάς, μέλος της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, δολοφόνος του Παύλου Φύσσα έχει εγκατασταθεί και μένει φρουρούμενος από μπάτσους στο Ταύρο, Θράκης 4.

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Το κράτος μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα προκειμένου να αναχαιτίσει την αναπτυσσόμενη κοινωνική οργή πήρε την απόφαση να φορέσει το ‘αντιφασιστικό’ του προσωπείο, δήθεν ποινικοποιώντας τη νεοναζιστική δράση της Χρυσής Αυγής και διώκοντάς την θεσμικά. Δεν τρέφουμε όμως καμία αυταπάτη ότι ο φασισμός θα αντιμετωπιστεί από την αστική δικαιοσύνη αλλά ούτε και από τη δήθεν αριστερή κυβέρνηση.  Κράτος και παρακράτος αλληλοσυμπληρώνονται γιατί ο στόχος είναι κοινός: να τρομοκρατήσουν και να καθυποτάξουν τον κόσμο του αγώνα και ολόκληρη την κοινωνία.

Τα προηγούμενα χρόνια οι φασίστες (με κύριο εκπρόσωπο τους την Χ.Α.) πριμοδοτήθηκαν από τους κυρίαρχους (τα ΜΜΕ, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο), μέχρι το σημείο να αποτελέσουν κοινοβουλευτική δύναμη. Οι ενδοεξουσιαστικές διαμάχες όμως, σε συνδυασμό με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την ανάπτυξη του αντιφασιστικού κινήματος οδήγησαν στο τράβηγμα των «λουριών» τους από το καθεστώς. Παρόλα αυτά οι φασίστες αποτελούσαν διαχρονικά την εμπροσθοφυλακή των καπιταλιστών ενάντια σε όσους αγωνίζονται και συνολικά ενάντια στην κοινωνία προκειμένου να υλοποιήσουν τους θανατηφόρους σχεδιασμούς τους. Είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και τρέφει τον φασισμό. Τα διάφορα φασιστοειδή μπορεί τη μια στιγμή να απολαμβάνουν την αστυνομική και δικαστική ασυλία και την άλλη να πετιούνται σαν αναλώσιμα πιόνια στον Καιάδα, ανάλογα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων και την πίεση που ασκούν οι καταπιεσμένοι με τη δράση τους.

Μέσα σε μία συνθήκη που ορίζει το 3ο μνημόνιο και η επίταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, οι από τα πάνω χρησιμοποιώντας το «διαίρει και βασίλευε», καταδεικνύουν τον «διπλανό» μας ως υπαίτιο για τα δεινά μας και μας υποδεικνύουν ως μοναδική διέξοδο τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι φασίστες μετά από μία περίοδο παροπλισμού ξαναεμφανίζονται επιδιώκοντας να συνεχίσουν τον παρακρατικό τους ρόλο, να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και να μας οδηγήσουν σε έναν εμφύλιο μεταξύ των φτωχών.

Κάθε επίθεση ενάντια σε εργαζόμενο ή άνεργο, ντόπιο ή μετανάστη, σε κάθε έναν που μοχθεί για να ζήσει είναι επίθεση ενάντια σε όλους μας. Και είναι αδύνατο να κερδίσουμε τη ζωή μας αν δεν σχεδιάσουμε από κοινού την απάντησή μας: Η οργάνωση και η συμμετοχή μας σε αντιφασιστικές διαδηλώσεις/μοτοπορείες, η έμπρακτη αλληλεγγύη απέναντι σε κάθε πιθανό στόχο τους αλλά και η οργάνωση ομάδων αυτοάμυνας, είναι το πιο άμεσο καθήκον. Κι είναι υπόθεση όλων μας. Κανένας φασίστας να μην τολμάει να πλησιάσει τις γειτονιές μας και πουθενά!

Με κοινή δράση των από κάτω, να συντρίψουμε τους φασίστες, το ρατσιστικό μίσος και τις φασιστικές αντιλήψεις. Ξέρουμε πως οι αντιστάσεις μας ενάντια στην επίθεση στη ζωή μας, θα αντιμετωπίζονται με όξυνση της κρατικής καταστολής και όπου αυτή δεν φτάνει με τα μαχαίρια των φασιστών. Δεν θα μας μετατρέψουν σε κανίβαλους. Θέλουμε να παλέψουμε συλλογικά και από κοινού, ενάντια στον φασισμό, στο κράτος, στο κεφάλαιο. Αυτή η πάλη δεν μπορεί παρά να είναι ταξική, αντιθεσμική, ανατρεπτική. Δεν μπορεί παρά να διεξάγεται στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές, στους δρόμους.

Χτίζουμε κοινότητες αγώνα, ενάντια σε κάθε διαχωρισμό έμφυλο, θρησκευτικό, φυλετικό, εθνικό. Παλεύουμε από κοινού ντόπιοι και μετανάστες ενάντια στο φασισμό και στον καπιταλισμό που τον γεννά και τον θρέφει, ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Εργαζόμενοι / Κάτοικοι Ταύρου

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου