Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013
Τρίτη 16 Ιουλίου 2013
Ψήφισμα αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων στα φροντιστήρια "ΑΝΕΛΙΞΗ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ
ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ (ΣΕΦΚ)
Μέλος ΟΙΕΛΕ
Ανδρέα Λόντου 6, 10681 Αθήνα
τηλ. 210-3820537, 6937547624, 6938204777
e-mail: sefk@sefk.gr, www.sefk.gr
Η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου εκφράζει
την αλληλεγγύη της στον αγώνα των εργαζομένων στα φροντιστήρια
«Ανέλιξη» στην Ηλιούπολη και καταγγέλλει τις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας. Οι
εργαζόμενοι, αν και υπέγραφαν επί 8 χρόνια διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου
χρόνου, με 2 απολύσεις κάθε χρόνο, ενώ κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, κατάφεραν
να έχουν Γενική Συνέλευση (ΓΣ) εργαζομένων με καθολική συμμετοχή στις
πανεργατικές απεργίες. Η εργοδοσία επέλεξε, με διάδοχες επιχειρήσεις,
καταχρηστική άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος και απολύσεις, να πετάξει στο
δρόμο τους εργαζομένους που υπερασπίζονται τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ)
και την αξιοπρέπειά τους, οι οποίοι την οδήγησαν σε κερδοφορία με το ήθος, την
ταξική τους συνείδηση και τη συγκρότησή τους στα γνωστικά αντικείμενα που
διδάσκουν.
Οι εκδικητικές απολύσεις είναι η απάντηση της
εργοδοσίας στην απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων των δύο
παραρτημάτων του φροντιστηρίου «Ανέλιξη» το καλοκαίρι του 2012 να μην αποδεχτεί
τις βλαπτικές μεταβολές που προσπάθησε να επιβάλει η εργοδοσία των Α.Τσαρπαλή-Γ.Πρέσβη. Από τους 16 καθηγητές που εργάζονταν μέχρι τον Μάιο
του 2012 οι 10, μέλη της ΓΣ των εργαζομένων στα φροντιστήρια και του ΣΕΦΚ,
αρνήθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας με 20% μείωση. Από αυτούς
οι 5 απολύθηκαν και οι υπόλοιποι 5 κλήθηκαν να αποδεχτούν τη μονομερή βλαπτική
μεταβολή της εργασίας τους με 4-7 ώρες τη βδομάδα, χωρίς μείωση του ωρομισθίου.
Οι συνάδελφοι παρέμειναν στο χώρο εργασίας, χωρίς να απεμπολούν τη ΣΣΕ και το
δίκαιο αίτημά τους για ίση κατανομή των ωρών και επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων.
Αυτό το έπραξαν μετά την πίεση των μαθητριών και των μαθητών να συνεχίσουν να
είναι δάσκαλοί τους και να τους στηρίξουν στην προσπάθειά τους να
αντιμετωπίσουν το εξεταστικοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Η μονομερής βλαπτική μεταβολή έγινε με απώτερο
σκοπό την απόλυση και των υπόλοιπων συναδέλφων, οι οποίοι δεν δέχθηκαν τη
μείωση του ωρομισθίου τους, τη σχολική χρονιά 2013-2014 ή τον συμβιβασμό τους
με τους νέους όρους λειτουργίας της επιχείρησης. Γεγονός που προέκυψε και από τους πίνακες προσωπικού
που υποχρεώθηκε να προσκομίσει η εργοδοσία της «Ανέλιξης» κατά τη
διάρκεια της εργατικής διαφοράς (Α.Δ.Δ. 31318/12/2012), σύμφωνα με τους οποίους
όλοι οι εργαζόμενοι που έχουν επαναπροσληφθεί – πλην των εργαζομένων που είναι
μέλη της Γενικής Συνέλευσης και οι οποίοι είχαν υποστεί δραματική μείωση ωρών,
αλλά και ενός συναδέλφου ο οποίος είχε λάβει την αύξηση που προβλέπει η ΣΣΕ –
είχαν μείωση μισθού κατά 40-50%.
Επίσης, τα φροντιστήρια «Ανέλιξη»
λειτουργούσαν παραβαίνοντας το άρθρο 9 παράγραφος 2 της ΣΣΕ του κλάδου το οποίο
ορίζει ως διδακτική ώρα τα 45΄. Αν και η
ΣΣΕ κηρυσσόταν υποχρεωτική, με ισχύ νόμου για όλους τους εργοδότες, στα
φροντιστήρια «Ανέλιξη» η διδακτική ώρα ήταν 50΄λεπτά. Η εργοδοσία αρνήθηκε να καταβάλει 23.000 Ευρώ
δεδουλευμένα. Από τις 19 Ιούνη, με την έναρξη των θερινών τμημάτων, δεν
επαναπροσλήφθηκε κανένα μέλος της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων στα
φροντιστήρια «Ανέλιξη». Η μεθόδευση της εργοδοσίας να απαλλαγεί από τους
«ενοχλητικούς» εργαζομένους αποδείχτηκε και από το γεγονός ότι προχώρησε σε
νέες προσλήψεις τον Ιούνη του 2012 και τον Ιούνη του 2013.
H
Ανοιχτή
Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου στηρίζει τον αγώνα των συναδέλφων και απαιτεί:
ΤΗΝ
ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ «ΑΝΕΛΙΞΗ».
ΤΗΝ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ.
ΑΝΟΙΧΤΗ
ΛΑΪΚΗ ΣΥΝEΛΕΥΣΗ
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013
Παρέμβαση-μοίρασμα στον Αγ. Αντωνη για την ελεύθερη μετακίνηση στα ΜΜΜ
Την
Παρασκευή 12/7 στις 17.30 το απόγευμα έπειτα από κάλεσμα των Ανέργων απ τις γειτονιές της Αθήνας παρεμβήκαμε στο μετρό του Αγ. Αντώνη, μοιράζοντας τη μπροσούρα για
την ελεύθερη μετακίνηση στα ΜΜΜ.
Συναγωνιστές
απ τη συλλογικότητα των ανέργων αλλά και από τη συνέλευση μας χωριστήκαμε στις δύο
εισόδους του Μετρό και μέχρι τις 19.30 μοιράσαμε εκατοντάδες έντυπα και
συνομιλήσαμε με τον κόσμο, ενώ παράλληλα πετάχτηκαν και τρικάκια με πρόταγμα
την ελεύθερη μετακίνηση στα ΜΜΜ.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ
ΟΠΛΟ ΜΑΣ. Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΑ
ΜΜΜ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
κλικ για να διάβασετε τον οδηγό σε pdf |
Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013
Απ τη συναυλία για τα 2 χρόνια...
Το Σάββατο 29/6 πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Δημαρχείου η συναυλία για τα 2 χρόνια λειτουργίας της συνέλευσης μας. Παράλληλα με αυτό η συναυλία είχε και ως σκοπό την οικονομική ενίσχυση του εγχειρήματος μας, με στόχο τη στέγαση μας στο άμεσο μέλλον. Η συναυλία ξεκίνησε γύρω στις 21.00 το βράδυ με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου της γειτονιάς αλλά και αλληλέγγυων και φίλων της συνέλευσης. Τα συγκροτήματα που συμμετείχαν ήταν οι Αβάφτυστοι (μαθητές απ το μουσικό Γυμνάσιο Ιλίου), οι Grain, οι Screaming Fly, οι Lost Bodies και οι Waxing Gibbous. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς υπήρχε και προβολή με δράσεις-παρεμβάσεις απο τα δύο χρόνια της συνέλευσης καθώς και τραπεζάκι με έντυπο υλικό-αφίσες.
Συνεχίζουμε συλλογικά και αγωνιστικά...
...στο δρόμο της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης!!!
Συναυλία: 2 χρόνια Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου |
Αβάφτυστοι |
Grain |
Screaming Fly |
Lost Bodies |
Waxing Gibbous |
Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013
Τρίτη 9 Ιουλίου 2013
ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ «ΧΑΡΤΙΑ» ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ..
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. Από
αυτούς που ξεριζώνονται από τον τόπο τους, οικογένεια και φίλους λόγω πολέμων, διώξεων
και πείνας. Που είτε πουλάνε τα υπάρχοντά τους στη χώρα τους, είτε χρεώνονται
σε τοκογλύφους για να βρουν τις τρεις ή τέσσερις χιλιάδες δολάρια που απαιτούν
οι δουλέμποροι για τη μεταφορά τους στη νέα «πατρίδα». Που πνίγονται στο Αιγαίο.
Ή από τους υπόλοιπους, τους «τυχερούς», που γλίτωσαν, βλέποντας φίλους και
συγγενείς να πεθαίνουν. Που ανατινάσσονται από νάρκες στον Έβρο για να ταφούν ξεχασμένοι
στους ομαδικούς τάφους κοντά στα σύνορα. Που βλέπουν τα παιδιά τους να
μεγαλώνουν από φωτογραφίες. Που είναι πάντα οι τελευταίοι σε κάθε ουρά. Που
μπούχτισαν από βλέμματα μίσους και οίκτου. Από αυτούς που παρ’ όλα αυτά στέκονται
στα πόδια τους και συνεχίζουν να παλεύουν γιατί θέλουν να ζήσουν.
ΕΡΓΑΤΕΣ. Από
αυτούς που δουλεύουν για ψίχουλα χωρίς ωράριο και ασφάλιση, για να στείλουν
χρήματα στους δικούς τους. Που έκαναν πλούσια τα αφεντικά στις οικοδομές και τα
ολυμπιακά έργα κάνοντας κάποιους Έλληνες εθνικά περήφανους. Που δουλεύουν δωδεκάωρα
στα χωράφια για να τα «καίνε» οι νεο-τσιφλικάδες στα μπουζούκια. Που, όταν
φτάσει η ώρα της πληρωμής τους, καταγγέλλονται από τα αφεντικά τους ως παράνομοι για να αντικατασταθούν από τη νέα «φουρνιά». Που, όταν απαιτούν τα
δεδουλευμένα τους, αμείβονται με σφαίρες στην κάθε Μανωλάδα. Που ανέβαζαν τους
ρυθμούς ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας της χώρας, ενώ οι ίδιοι έπεφταν σαν τα
τσαμπιά στα γιαπιά πολλαπλασιάζοντας τα άγνωστα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα. Που
κλειδώνονται σε δωμάτια ξενοδοχείων για να γαμάνε οι πορνοπελάτες και αυτοκτονούν
πηδώντας από μπαλκόνια. Που ξυπνάνε 2:30 το πρωί για να πάνε από το Περιστέρι
στα Πετράλωνα όπου εργάζονται, για να ξεψυχήσουν μαχαιρωμένοι από φασίστες στη
διαδρομή. Που δημιουργούν με τα χέρια τους πλούτο, ενώ οι ίδιοι στερούνται τα
βασικά και ταυτόχρονα κατηγορούνται για τη φτώχεια των ντόπιων. Που επιλέγουν
να μείνουν εργάτες αρνούμενοι την «εύκολη» λύση στην οποία τους ωθεί το σύστημα,
αυτή της μαφίας ή της εκμετάλλευσης άλλων μεταναστών. Από αυτούς που παρ’όλα
αυτά μας δείχνουν το δρόμο, σηκώνουν το κεφάλι, απεργούν και αγωνίζονται στην
κάθε Μηχανιώνα.
«ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ». Από αυτούς που αμπαρώνονται
στο σπίτι φοβούμενοι την αστυνομία και τις «επισκέψεις» από φασίστες. Που η
μόνη φιλοξενία που γνώρισαν στην Ελλάδα ήταν αυτή του «Ξένιου Δία» , των
πογκρόμ και του ξύλου. Που μην έχοντας νόμιμα έγγραφα, όταν μεταφέρονται στο νοσοκομείο,
αντί για τις πρώτες βοήθειες τους περιμένουν χειροπέδες. Που στοιβάζονται σε
βρωμερά κελιά σαν τις σαρδέλες και όταν αρρωσταίνουν βαριά λαμβάνουν ως
θεραπεία ντεπόν ή σαμπουάν από κάποιο σαδιστή μπάτσο. Που κλείνονται για μήνες στην
κάθε Αμυγδαλέζα παρέα με αρουραίους και δηλητηριάζονται σιτιζόμενοι με χαλασμένα
κρουασάν. Που βασανίζονται και βιάζονται κατά συρροή από ένστολους «προστάτες»
της δημόσιας τάξης και της νομιμότητας. Που πηδάνε από τον 3ο κάποιου
Α.Τ για να μην απελαθούν. Που τους «αυτοκτονούνε» γιατί ξέρουν ότι θα πεθάνουν
αθόρυβα, ότι κανείς δε θα τους αναζητήσει. Από αυτούς που παρ’όλα αυτά κάνουν απεργία πείνας ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή, διεκδικώντας
αξιοπρέπεια, δικαιώματα και δουλειά.
Είναι από αυτούς που στην «καλύτερη» δικαιούνται να
θυματοποιούνται αλλά απαγορεύεται να
διαμαρτύρονται και να διεκδικούν. Να ζητιανεύουν αλλά όχι να απαιτούν. Να
υπομένουν και να δέχονται οίκτο αλλά όχι να εξεγείρονται.
Αυτή τη
στιγμή στα αστυνομικά τμήματα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης βρίσκονται
στοιβαγμένοι χιλιάδες μετανάστες εργάτες. Το μόνο «αδίκημα» της πλειοψηφίας
αυτών είναι ότι στερούνται νομίμων εγγράφων. Αυτό αρκεί. Από άνθρωποι
μετατρέπονται σε φάκελους και αριθμούς. Από φίλοι, συνάδελφοι και γείτονες χαρακτηρίζονται
εγκληματίες και δημόσιος κίνδυνος. Από εργάτες που προσπαθούν να επιβιώσουν
μέσα στα προβλήματα ανάγονται οι ίδιοι ως υπάρξεις σε πρόβλημα. Όπως και εμείς αγαπάνε,
μισούν και ονειρεύονται. Και κυρίως θέλουν να ζήσουν. Ελεύθεροι. Και όχι να
σαπίζουν για ένα χρόνο στο κελί ενός Α.Τ ή σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, επειδή το κράτος της χώρας τους τους οδήγησε στη
μετανάστευση και το ελληνικό τους χαρακτηρίζει «λαθραίους» και εγκληματίες. Λες
και οι άνθρωποι είναι εμπορεύματα που εισήλθαν στη χώρα χωρίς να εκτελωνιστούν.
«Λαθραίοι» για να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, απλήρωτοι, χωρίς ωράριο και ασφάλιση.
Μέσα στο φόβο της παρανομίας, «αόρατοι», για να μην έχουν δικαίωμα να
διαμαρτύρονται και να διεκδικούν. Για να δημιουργούν κέρδη σε περιόδους
ανάπτυξης και να πετιούνται από το παράθυρο σαν πλεονάζον εργατικό δυναμικό
στην καπιταλιστική κρίση. Η ζωή τους είναι εικόνα από το κοντινό μας
μέλλον. Το μέλλον όλης της εργατικής τάξης. Οι μετανάστες εργάτες δεν είναι εθνικοί εχθροί. Είναι ταξικοί σύμμαχοι.
Η βελτίωση των ζωών μας δε θα έρθει από τον κανιβαλισμό των φτωχών αλλά από τον
κοινό μας αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές μας, κράτος και αφεντικά.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ
ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ. ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ - ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΧΩΡΙΣ «ΧΑΡΤΙΑ».
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ/ΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)