Από την
πρώτη στιγμή που οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής μπήκαν με θεσμικούς όρους στο κοινωνικοπολιτικό
σκηνικό, ένα φαινόμενο που αποτελεί πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες μέσα στην
ελληνική κοινωνία, αναβάθμισε τα χαρακτηριστικά του. Οι φασιστικές επιθέσεις
και η συνεπακόλουθη κάλυψη που απολάμβαναν από πολιτικές και μηντιακές
συστημικές φωνές, έγιναν κανόνας και η καθοδηγούμενη από τα πάνω κοινωνική
νομιμοποίηση του φασισμού, έστρωσε το χαλί σε αυτό που έγινε τα ξημερώματα της
Τετάρτης 18 Σεπτέμβρη.
Ο 34χρονος Παύλος Φύσσας
(Killah
P) από
το Κερατσίνι, αντιφασίστας, μουσικός hip-hop και
μέλος του Συνδικάτου Μετάλλου, δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι από τον χρυσαυγίτη
Γιώργο Ρουπακιά σε μία ενέδρα με ξεκάθαρα
πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά, παρά το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή
επιχειρήθηκε να αποδοθεί σε προσωπικές διαφορές. Με βάση τις μαρτυρίες η επίθεση
ήταν οργανωμένη καθώς ο Παύλος βρέθηκε αντιμέτωπος με περίπου 15 φασίστες, οι
οποίοι έφτασαν στο σημείο έπειτα από σχετικό τηλεφώνημα, με δολοφονικές
προθέσεις. Είναι παραπάνω από προφανές, πως η επίθεση έγινε με την κάλυψη των
μπάτσων της ομάδας ΔΙΑΣ που βρισκόντουσαν στο σημείο της δολοφονίας κι αυτό
γίνεται σαφές, όχι μόνο από το ότι δεν παρενέβησαν, αλλά κυρίως επειδή
αρνήθηκαν να παρέμβουν, παρόλο που τους ζητήθηκε. Το γεγονός αυτό δε μας
προκαλεί έκπληξη γιατί είναι κανόνας κι όχι εξαίρεση, η Χρυσή Αυγή να
επιτίθεται με τις πλάτες των μπάτσων. Ας μην ξεχνάμε τη δολοφονία του
εικοσιεξάχρονου Σαχτζάτ Λουκμάν, μετανάστη από το Πακιστάν και κάτοικο Περιστερίου,
στα Πετράλωνα από τα τάγματα θανάτου της Χρυσής Αυγής, η οποία
αποδόθηκε ψευδώς σε διαπληκτισμό, αγνοώντας σκοπίμως τη ρατσιστική φύση
της επίθεσης παρά την εύρεση προεκλογικού υλικού της Χρυσής Αυγής και πλήθους
όπλων στα σπίτια των δραστών. Καθώς επίσης και τις δεκάδες περιπτώσεις
μεταναστών που βρέθηκαν οι ίδιοι υπό κράτηση έπειτα από επιθέσεις φασιστών.
Ακόμα και στις συγκρούσεις
στην αντιφασιστική συγκέντρωση, που έγινε την επομένη της δολοφονίας στο
Κερατσίνι, οι φασίστες δίπλα από τα ΜΑΤ πετούσαν πέτρες στους διαδηλωτές. Κι
ενώ οι φασίστες ενίσχυαν τη δυναμική των ΜΑΤ, οι αντιφασίστες διαδηλωτές
δεχόντουσαν βίαιη καταστολή, με αποτέλεσμα 31 άτομα να μεταφερθούν στο Τζάνειο
νοσοκομείο, όλοι με χτυπήματα στο κεφάλι. Ένας από τους τραυματίες υπέστη ρήξη
βολβού από ευθεία βολή κρότου λάμψης και κινδυνεύει με μόνιμη απώλεια όρασης
από το ένα μάτι. Δελτάδες και Διάδες κυνήγησαν με λύσσα τους διαδηλωτές στα
στενά όπου και τους επιτέθηκαν με γκλομπς, κράνη,
ασπίδες, πέτρες και κλωτσιές. Σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσουν όποιον
αντιστέκεται, οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε 134 προσαγωγές από τις οποίες οι 33 μετατράπηκαν σε συλλήψεις.
Ο κοινωνικός θόρυβος που
προκάλεσε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουμε μάρτυρες
ενός τραγελαφικού φαινομένου. Ένα φαινόμενο «θεσμικού αντιφασισμού» έρχεται να
προκαλέσει γέλιο και παράλληλα να χτυπήσει το καμπανάκι… Παρατηρώντας
προσεχτικά τα γεγονότα δεν είναι δύσκολο
να αντιληφθεί κανείς, πως η Χρυσή Αυγή παίζει το ρόλο του τζόκερ στα χέρια του
κράτους, ενός χαρτιού δηλαδή, που το χρησιμοποιούν ανάλογα με τις ανάγκες
τους. Τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί που
στήριξαν έμμεσα και άμεσα την παρουσία της Χρυσής Αυγής, αυτοί που προσπαθούσαν μέχρι προχτές να χτίσουν το
κοινωνικό της προφίλ παρουσιάζοντας τους φασίστες της Χρυσής Αυγής ως κοινωνικά
ευαίσθητα άτομα που βοηθάνε γιαγιάδες να βγάλουν λεφτά από τα ATM, αυτοί που βάφτισαν τους Χρυσαυγίτες
αγανακτισμένους πολίτες όταν ξεδίπλωναν την πολιτική τους στον Άγιο
Παντελεήμονα, οι ίδιοι που έκαναν τα μεγαλοστελέχη της Χρυσής Αυγής κομμάτι του
lifestyle,
όλοι αυτοί δηλαδή, που τη σιγόνταραν με τη στάση τους και πάσχισαν να την
κάνουν δημοφιλή, ξαφνικά προσπαθούν να μας πείσουν για τα αντιφασιστικά τους
συναισθήματα. Η ρητορική περί «δύο άκρων» έγινε ο κύριος άξονας διαχείρισης των
τελευταίων γεγονότων, μεθοδεύοντας την ταύτιση δυο κόσμων εκ διαμέτρου
αντίθετων μεταξύ τους και στοχεύοντας στην ισχυροποίηση του κράτους ως
μοναδικού εγγυητή της τάξης και της ασφάλειας.
Φασίστες και αγωνιστές, όλοι
μαζί, παρουσιάζονται σαν δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, που απειλούν την
ομαλότητα και τσουβαλιάζονται ως ακραία στοιχεία, που συλλήβδην πρέπει να απομονωθούν
κοινωνικά. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι πιο πεισματάρα από τα αστεία ιδεολογήματα
του κράτους μιας και οι μνήμες των βασανιστηρίων αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ είναι
ακόμη νωπές και η κρατική καταστολή των ελεύθερων κοινωνικών χώρων εν εξελίξει.
Είναι ηλίου φαεινότερο λοιπόν σε πιο «άκρο» επιλέγουν να επιτεθούν και με πιο
συνεργάζονται.
Τα μοναδικά άκρα που
υπάρχουν σε αυτό τον κόσμο είναι από τη μία το άκρο που προσπαθεί να συντηρήσει
τον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και από την άλλη το «άκρο» που
παλεύει για την καλυτέρευση της ζωής του. Από τη μία πλευρά βρίσκονται αυτοί
που αγωνίζονται για ουσιαστική ελευθερία και πλήρη ισότητα ενώ από την άλλη
βρίσκονται οι λίγοι που πασχίζουν να διατηρήσουν την εξουσία τους πάνω στους
πολλούς χρησιμοποιώντας ως όπλο τη φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής,
προωθώντας τη ως αντισυστημική λύση, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας. Είναι
αδύνατο να πιστέψει κανείς πως μια συμμορία που συνεργάζεται με τους μπάτσους
και υποστηρίζει τα συμφέροντα των βιομηχάνων, όπως στην περίπτωση της
Χαλυβουργίας που τάχθηκε ενάντια στον αγώνα των εργαζομένων λέγοντας πως η
πρόταση του Μάνεση για απολύσεις και πεντάωρο ήταν λογική μιας και «οι
επιχειρήσεις υπάρχουν για να βγάζουν κέρδος» και στοχοποιεί εργάτες, όπως έκανε
λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου στο Πέραμα, όπου μέλη της επιτέθηκαν
σε συνδικαλιστές του Σωματείου Μετάλλου, μπορεί να είναι αντισυστημική.
Αγωνιζόμαστε
ενάντια στον ενδοταξικό πόλεμο που θέλει να δημιουργήσει ο φασισμός
προσπαθώντας να αποτρέψει την προσοχή μας από τον πραγματικό εχθρό, στρέφοντας
το φτωχό ενάντια στο φτωχότερο. Ενάντια στον κοινωνικό αυτοματισμό και κανιβαλισμό
που στοχεύουν στην καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Ενάντια σε
αυτούς που καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται εξισώνοντας τη βία των
φασιστών με τις κοινωνικές αντιστάσεις και προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν για
να μας πλασάρουν θεσμικές λύσεις ως
απάντηση στα προβλήματά μας. Ενάντια σε πολιτικές που προωθούν επιμελώς
«αντισυστημικές» λύσεις μέσα από το σύστημα, η κοινωνία των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων
δεν έχει παρά να συνειδητοποιήσει τη συλλογική της δύναμη και μακριά από λογικές
ανάθεσης, να οργανωθεί από τα κάτω και
να συνδέσει τις επιμέρους μάχες στους χώρους εργασίας, τα σχολεία και τις
γειτονιές τσακίζοντας το φασισμό και όσους τον υποθάλπουν.
Αντίσταση – αυτοοργάνωση – αλληλεγγύη σε κάθε γειτονιά
Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ
τον, δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον
Καμία δίωξη στους
συλληφθέντες των αντιφασιστικών διαδηλώσεων
Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου
