Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ
Το Σάββατο 17 Νοέμβρη, ανήμερα της επετείου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και της πορείας μνήμης στο κέντρο της Αθήνας, το κράτος φρόντισε, για μία ακόμα φορά, να μας θυμίσει την πιο βαθιά ουσία του. Μπροστά στο φόβο του γενικού ξεσηκωμού και της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης, η κυριαρχία «φυλάει τα ρούχα της για να έχει τα μισά» τόσο αναβαθμίζοντας την κρατική καταστολή όσο και προβαίνοντας σε τρομοκρατήσεις αγωνιζόμενων ανθρώπων. Χαρακτηριστικά αυτής της επιλογής είναι δύο περιστατικά, άμεσα συνδεδεμένα με την περιοχή του Περιστερίου, που έλαβαν χώρα λίγο πριν την πορεία.
Το πρώτο έχει να κάνει με την προσαγωγή-απαγωγή του κοινωνικού αγωνιστή Κώστα Μ., από την κρατική ασφάλεια κατά την έξοδό του από το σπίτι της συντρόφισσάς του, στο Περιστέρι. Ο Κώστας Μ. δραστηριοποιείται ενεργά στη «Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας» και 20 χρόνια τώρα συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, μέσα από αυτοοργανωμένες συλλογικές διαδικασίες, μακριά από κάθε λογική συνδιαλλαγής, εξαργύρωσης και ανταλλαγμάτων. Δύο υπηρεσιακά αυτοκίνητα και μία μηχανή με έξι άτομα της κρατικής ασφάλειας τον περικυκλώνουν, του ζητάνε να τους ακολουθήσει και προσπαθούν με τη βία να τον βάλουν μέσα σε ένα από τα οχήματά τους. Στην προσπάθειά του να ενημερώσει τηλεφωνικά δικηγόρο τού τραβάνε τα χέρια και προσπαθούν να τον ακινητοποιήσουν. Η συντρόφισσά του, που έχει κατέβει μαζί του, διαπληκτίζεται επίσης έντονα με τους ασφαλίτες, οι οποίοι απειλούν με προσαγωγή και την ίδια, μπροστά στα μάτια του 8χρονου παιδιού της, που παρακολουθεί από το μπαλκόνι του σπιτιού τη σκηνή μαζί με μια φίλη του που τον είχε επισκεφθεί και έπαιζαν μαζί. Μετά από 5 ώρες κράτησης στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, σε έναν απομονωμένο διάδρομο που δεν έχει επαφή με κανέναν, χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικεία πρόσωπα και χωρίς κανένας αστυνομικός να του αναφέρει τον λόγο κράτησής του, ο προσαχθέντας αφήνεται ελεύθερος (αφού πρώτα ολοκληρώθηκε η πορεία του Πολυτεχνείου).
Το δεύτερο περιστατικό συνέβει σε πέντε μαθητές από Λύκειο του Περιστερίου, οι οποίοι βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Αμέσως μετά την κατάθεση του στεφανιού, προσήχθησαν από την ασφάλεια και κρατήθηκαν στη ΓΑΔΑ μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας από την πλευρά των αστυνομικών, οι οποίοι τους συμπεριφέρθηκαν εξευτελιστικά. Τελικά, έμειναν ελεύθεροι αργά το βράδυ, όταν η πορεία είχε πλέον τελειώσει. Μάλιστα, η εν λόγω τακτική από την πλευρά της αστυνομίας δεν αφορούσε μόνο τους συγκεκριμένους μαθητές, αλλά δεκάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στη ΓΑΔΑ πριν την πορεία χωρίς λόγο και αιτία, πολλοί εκ των οποίων ήταν κυρίως μαθητές. Είναι προφανές πως πρόκειται για μια συνολικότερη πολιτική αντιμετώπισης του κράτους απέναντι σε κάθε ριζοσπαστική κινητοποίηση.
Τα δύο συγκεκριμένα περιστατικά κρατικής καταστολής αποτελούν δύο μόνο κομμάτια στο παζλ του ολοκληρωτισμού που στήνεται επιμελώς από την πλευρά του κράτους και των αφεντικών και έρχονται να προστεθούν δίπλα σε ανάλογα περιστατικά, όπως τη βίαιη καταστολή εργατικών αγώνων, απαγορεύσεις διαδηλώσεων και απεργιών, συλλήψεις διαδηλωτών στους χώρους δουλειάς, μαζικές προσαγωγές ολόκληρων οργανωμένων μπλοκ πριν από πορείες και απαγωγές αγωνιστών από την αστυνομία έξω από τα σπίτια τους όπως αυτή του κοινωνικού αγωνιστή Αλέξανδρου Β. στου Ζωγράφου, το πρωί της 17ης Νοέμβρη. Στοχεύουν στο να στείλουν ένα μήνυμα σε όσους ήδη αγωνίζονται, αλλά και σε όσους σκοπεύουν να το κάνουν. Στοχεύουν στην τρομοκράτηση και στη διασπορά του φόβου, στη διάχυση μιας αντίληψης ότι όποιος αντιστέκεται, θα βρίσκει μπροστά του τις δυνάμεις καταστολής και το ίδιο το κράτος. Αναδεικνύουν ταυτόχρονα ωστόσο και μια πραγματικότητα. Αυτή που λέει, πως τα αφεντικά και οι πολιτικοί μηχανισμοί τους τα έχουν χαμένα, πως πλέον η καταστολή είναι η μοναδική μέθοδος για να διαχειριστούν την κοινωνική οργή που παράγεται από την εξαθλίωση που επιβάλλουν. Πως οι εποχές του αποπροσανατολισμού και των επιβολών με δημοκρατικό προσωπείο έχουν περάσει. Πλέον, η κρατική καταστολή μοιάζει η μοναδική εναλλακτική για την επιβίωση του συστήματος. Πρέπει να τους τη στερήσουμε και αυτήν...
Απέναντι στον ατομικό δρόμο και τη σιωπή πρέπει να προτάξουμε τη συλλογική μας δύναμη. Απέναντι στο φόβο και την τρομοκρατία που πάνε να επιβάλλουν, να απαντήσουμε με την αλληλεγγύη μας. Να κάνουμε κατανοητό ότι κανένας δε θα μείνει μόνος του, όχι μόνο στους καιρούς της κρίσης, όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλά όσο υπάρχει και μαίνεται η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Πως κόντρα στις ρατσιστικές κορώνες των νεοναζί και το μίσος που σπέρνουν στις γειτονιές, οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι δε θα σπάσουμε, δε θα διασπαστούμε. Θα παλέψουμε ενωμένοι ενάντια στους δυνάστες μας, μακριά από ψεύτικους διαχωρισμούς και στο τέλος, θα νικήσουμε.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, ΣΤΙΣ 20.00
sineleusiperisteri.blogspot.com
