Κείμενο της συνέλευσης της πλ. Βικτωρίας για τη Villa Αμαλίας

δεν υπάρχει περίπτωση…

ένα πρώτο μικρό κείμενο για τους συλληφθέντες συντρόφους και συντρόφισσές μας και για την αστυνομική καταστολή ενάντια στη Villa Αμαλίας

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η ισότητα, οι αυτοοργάνωση, οι οριζόντιες δομές, ο συλλογικός  λόγος, η αδιαμεσολάβητη πράξη, το πρόταγμα της επανοικειοποίησης των ελεύθερων χώρων και της αυτοδιαχείρισης της ζωής είναι τα νήματα εκείνης της βιωμένης ουτοπίας που συνδέουν μια αντιεξουσιαστική κατάληψη με μια συνέλευση γειτονιάς.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Μια εμβληματική κατάληψη με ιστορία 23 χρόνων, αναπόσπαστο κομμάτι της μνήμης και της ζωής μας στις γειτονιές γύρω από την πλ. Βικτωρίας, κύτταρο δημιουργίας και κέντρο παραγωγής μιας ανυπότακτης πολιτικής πράξης και ενός ελεύθερου πολιτισμού, καθόρισε αποφασιστικά τον χαρακτήρα της γειτονιάς, πρόσφερε ζωντάνια, παλμό και ενότητα στον κατακερματισμένο αστικό χώρο, έδωσε –και θα συνεχίσει να δίνει– το μέτρο των δυνατοτήτων για την αυτονομία και την αυτοπραγμάτωση της ζωής.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Τελευταίο χωρικό σύνορο ανάμεσα στη γειτονιά της πλ. Βικτωρίας και τον Αγ. Παντελεήμονα, η Villa Αμαλίας είναι εκείνο το αποφασιστικό ανάχωμα που κράτησε μακριά τους ναζί και τις εγκληματικές τους συμμορίες, τα εκατοντάδες μαχαιρώματα μεταναστών και τα ρατσιστικά πογκρόμ, τα νταβατζηλίκια και την κυριαρχία του κόσμου της νύχτας, τον αδιάρρηκτο δεσμό του φασισμού με τη μαφία. Χάρη και στην ύπαρξη της Villa Αμαλίας, ο εφιάλτης που παρεπιδημεί 100 μέτρα από τη γειτονιά μας παρέμεινε μέχρι σήμερα ένας μακρινός απόηχος.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Η Villa είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνέλευσης της γειτονιάς, αφετηρία της συγκρότησής της 1,5 χρόνο πριν, όταν κάτοικοι που τρομάξαμε με το ρατσιστικό πογκρόμ που εξαπολύθηκε στους δρόμους μας, συγκεντρωθήκαμε στην αυλή της Villa Αμαλίας για την πρώτη μας συνάντηση.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Ανάμεσα στους συλληφθέντες της αστυνομικής καταστολής ενάντια στην κατάληψη είναι σύντροφοι και συντρόφισσές μας, άνθρωποι που δραστηριοποιήθηκαν ενεργά στη γειτονιά, που μαζί τους επαναδιεκδικήσαμε τον δημόσιο χώρο, επανασυνδέσαμε τα ρολόγια ρεύματος σε δεκάδες σπίτια, συζητήσαμε για την αναγκαιότητα ενός κοινωνικού φαρμακείου και ιατρείου για τη γειτονιά, που συλλογικά κατεβήκαμε στο δρόμο –μαζί με τις υπόλοιπες σαράντα τόσες συνελεύσεις γειτονιάς της Αθήνας– στις μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στα μνημόνια και τη λεηλασία των ζωών μας.

Η καταστολή της Villa Αμαλίας ήταν το τελευταίο έργο ενός αστυνομικού στρατού κατοχής που έχει καταλάβει τη γειτονιά μας. Που επιτίθεται λυσσασμένα εδώ και πάνω από έναν χρόνο στους μετανάστες μικροπωλητές που προσπαθούν να βγάλουν ένα ισχνό μεροκάματο γύρω από την ΑΣΟΕΕ, που τους ληστεύει αρπάζοντάς τους χρήματα και κινητά τηλέφωνα όταν τους σταματάει για έλεγχο χαρτιών, που έχει μεταβάλλει τον χώρο της πλατείας σε μια μικρή Γάζα, που στρώνει συστηματικά το έδαφος για να γίνει η γειτονιά μας Αγ. Παντελεήμονας.

Δεν υπάρχει λόγος σ’ αυτό το πρώτο κείμενο να σταθούμε στις βλακείες της προπαγάνδας ενός ακροδεξιού –πρώην ΕΝΕΚτζή– υπουργού «προστασίας του πολίτη» ή αυτές των ίδιων πεποιθήσεων του προϊστάμενού του πρωθυπουργού. Ούτε βέβαια στον βίο και την πολιτεία ενός από τους χειρότερους δημάρχους που πέρασαν ποτέ από την Αθήνα, που ενώ τα πάντα γύρω του καταρρέουν (βρεφονηπιακοί σταθμοί, σχολεία, παιδικές χαρές, πράσινο, καθαριότητα) ξυπνάει και κοιμάται με τη σκέψη πώς να κλείσει καταλήψεις και να κυνηγήσει μικροπωλητές.

Το μόνο που θα δηλώσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσουμε τη Villa Αμαλίας από τη γειτονιά μας. Ότι με κανέναν τρόπο δεν θα αφήσουμε μόνους τους συντρόφους μας που συνελήφθησαν. Ότι είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την επανακατάληψη της Villa Αμαλίας.

(οργισμένη) συνέλευση της πλ. Βικτωρίας

αλληλεγγύη στη Villa Αμαλίας

Κείμενο της συνέλευσης της πλ. Βικτωρίας για τη Villa Αμαλίας

δεν υπάρχει περίπτωση…

ένα πρώτο μικρό κείμενο για τους συλληφθέντες συντρόφους και συντρόφισσές μας και για την αστυνομική καταστολή ενάντια στη Villa Αμαλίας

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η ισότητα, οι αυτοοργάνωση, οι οριζόντιες δομές, ο συλλογικός  λόγος, η αδιαμεσολάβητη πράξη, το πρόταγμα της επανοικειοποίησης των ελεύθερων χώρων και της αυτοδιαχείρισης της ζωής είναι τα νήματα εκείνης της βιωμένης ουτοπίας που συνδέουν μια αντιεξουσιαστική κατάληψη με μια συνέλευση γειτονιάς.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Μια εμβληματική κατάληψη με ιστορία 23 χρόνων, αναπόσπαστο κομμάτι της μνήμης και της ζωής μας στις γειτονιές γύρω από την πλ. Βικτωρίας, κύτταρο δημιουργίας και κέντρο παραγωγής μιας ανυπότακτης πολιτικής πράξης και ενός ελεύθερου πολιτισμού, καθόρισε αποφασιστικά τον χαρακτήρα της γειτονιάς, πρόσφερε ζωντάνια, παλμό και ενότητα στον κατακερματισμένο αστικό χώρο, έδωσε –και θα συνεχίσει να δίνει– το μέτρο των δυνατοτήτων για την αυτονομία και την αυτοπραγμάτωση της ζωής.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Τελευταίο χωρικό σύνορο ανάμεσα στη γειτονιά της πλ. Βικτωρίας και τον Αγ. Παντελεήμονα, η Villa Αμαλίας είναι εκείνο το αποφασιστικό ανάχωμα που κράτησε μακριά τους ναζί και τις εγκληματικές τους συμμορίες, τα εκατοντάδες μαχαιρώματα μεταναστών και τα ρατσιστικά πογκρόμ, τα νταβατζηλίκια και την κυριαρχία του κόσμου της νύχτας, τον αδιάρρηκτο δεσμό του φασισμού με τη μαφία. Χάρη και στην ύπαρξη της Villa Αμαλίας, ο εφιάλτης που παρεπιδημεί 100 μέτρα από τη γειτονιά μας παρέμεινε μέχρι σήμερα ένας μακρινός απόηχος.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Η Villa είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνέλευσης της γειτονιάς, αφετηρία της συγκρότησής της 1,5 χρόνο πριν, όταν κάτοικοι που τρομάξαμε με το ρατσιστικό πογκρόμ που εξαπολύθηκε στους δρόμους μας, συγκεντρωθήκαμε στην αυλή της Villa Αμαλίας για την πρώτη μας συνάντηση.

η Villa Αμαλίας είναι ένα κομμάτι από εμάς

Ανάμεσα στους συλληφθέντες της αστυνομικής καταστολής ενάντια στην κατάληψη είναι σύντροφοι και συντρόφισσές μας, άνθρωποι που δραστηριοποιήθηκαν ενεργά στη γειτονιά, που μαζί τους επαναδιεκδικήσαμε τον δημόσιο χώρο, επανασυνδέσαμε τα ρολόγια ρεύματος σε δεκάδες σπίτια, συζητήσαμε για την αναγκαιότητα ενός κοινωνικού φαρμακείου και ιατρείου για τη γειτονιά, που συλλογικά κατεβήκαμε στο δρόμο –μαζί με τις υπόλοιπες σαράντα τόσες συνελεύσεις γειτονιάς της Αθήνας– στις μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στα μνημόνια και τη λεηλασία των ζωών μας.

Η καταστολή της Villa Αμαλίας ήταν το τελευταίο έργο ενός αστυνομικού στρατού κατοχής που έχει καταλάβει τη γειτονιά μας. Που επιτίθεται λυσσασμένα εδώ και πάνω από έναν χρόνο στους μετανάστες μικροπωλητές που προσπαθούν να βγάλουν ένα ισχνό μεροκάματο γύρω από την ΑΣΟΕΕ, που τους ληστεύει αρπάζοντάς τους χρήματα και κινητά τηλέφωνα όταν τους σταματάει για έλεγχο χαρτιών, που έχει μεταβάλλει τον χώρο της πλατείας σε μια μικρή Γάζα, που στρώνει συστηματικά το έδαφος για να γίνει η γειτονιά μας Αγ. Παντελεήμονας.

Δεν υπάρχει λόγος σ’ αυτό το πρώτο κείμενο να σταθούμε στις βλακείες της προπαγάνδας ενός ακροδεξιού –πρώην ΕΝΕΚτζή– υπουργού «προστασίας του πολίτη» ή αυτές των ίδιων πεποιθήσεων του προϊστάμενού του πρωθυπουργού. Ούτε βέβαια στον βίο και την πολιτεία ενός από τους χειρότερους δημάρχους που πέρασαν ποτέ από την Αθήνα, που ενώ τα πάντα γύρω του καταρρέουν (βρεφονηπιακοί σταθμοί, σχολεία, παιδικές χαρές, πράσινο, καθαριότητα) ξυπνάει και κοιμάται με τη σκέψη πώς να κλείσει καταλήψεις και να κυνηγήσει μικροπωλητές.

Το μόνο που θα δηλώσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσουμε τη Villa Αμαλίας από τη γειτονιά μας. Ότι με κανέναν τρόπο δεν θα αφήσουμε μόνους τους συντρόφους μας που συνελήφθησαν. Ότι είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την επανακατάληψη της Villa Αμαλίας.

(οργισμένη) συνέλευση της πλ. Βικτωρίας

αλληλεγγύη στη Villa Αμαλίας

Παρέμβαση στο Δρομοκαϊτειο Θεραπευτήριο

Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη του 2012, η «Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου», η «Λαϊκή Συνέλευση Χαϊδαρίου», το «Δυτικό Πέρασμα – Δίκτυο Αλληλεγγύης & Αντίστασης από τον Κορυδαλλό και τις γύρω περιοχές» και η «Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Ιλίου», πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο χώρο του Δροµοκαΐτειου Θεραπευτηρίου Αθηνών.

Η παρέμβαση περιελάμβανε το κλείσιμο των ταμείων στα εξωτερικά ιατρεία, κατά τη διάρκεια της παρουσίας μας εκεί, καθώς προασπιζόμαστε τη δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, ντόπιους και μετανάστες, χωρίς αποκλεισμούς σε εργαζόμενους, ανέργους και ανασφάλιστους. Παρά τις αντιδράσεις των εργαζομένων στα ταμεία, τα μέλη των συλλογικοτήτων παρέμειναν αμετακίνητα στην απόφασή τους να κλείσουν τα ταμεία και να εξυπηρετηθεί ο κόσμος δωρεάν, τη συγκεκριμένη μέρα. Επίσης πραγματοποιήσαμε μοίρασμα κειμένου, κολλήσαμε αφίσες και συνομιλήσαμε με εργαζομένους του νοσοκομείου, με ασθενείς και με τους συγγενείς τους. Αξιοσημείωτο ήταν ότι από την εμφάνισή μας στο χώρο του νοσοκομείου και μέχρι την αποχώρησή μας, οι σεκιουριτάδες μας ακολουθούσαν σταθερά, ενώ το μόνο που καταφέραμε με τις διαμαρτυρίες μας, ήταν τουλάχιστον να απομακρυνθούν και να μας ακολουθούν με απόσταση. Ένταση σημειώθηκε και κατά την ανάρτηση των πανό μας στην κεντρική πύλη του νοσοκομείου, όπου προσπάθησαν να μας εμποδίσουν να τα αναρτήσουμε, λέγοντάς μας ότι θα τα σκίσουν. Παρ’ όλες τις απειλές και την παρεμπόδιση, καταστήσαμε σαφές στους σεκιουριτάδες, αλλά και αργότερα στο διοικητή του νοσοκομείου, ότι όχι μόνο δεν θα αποχωρούσαμε, όπως μας ζητήθηκε, αλλά θα ολοκληρώναμε την παρέμβασή μας κάνοντας γνωστές τις θέσεις μας και καλώντας εργαζόμενους, ασθενείς και συγγενείς των ασθενών σε κοινό αγώνα με τους κατοίκους των γύρω περιοχών, προκειμένου να σταματήσουμε τη μετατροπή της παροχής υγείας σε εμπόρευμα.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο Δροµοκαΐτειο Θεραπευτήριο Αθηνών είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με αρκετούς εργαζόμενους του νοσοκομείου από τα πλυντήρια, τα μαγειρεία, την ιματιοθήκη, το γυμναστήριο, τα εργαστήρια αποκατάστασης, τις κλινικές και τους ξενώνες  και συμφωνήσαμε με τους περισσότερους ότι υπάρχει ανάγκη να αγωνιστούμε από κοινού, γιατί το θέμα της υγείας μας αφορά όλους. Ενημερωθήκαμε για τις συνθήκες στις οποίες εργάζονται, δεδομένου ότι ο χώρος της ψυχικής υγείας είναι ιδιαίτερος και δύσκολος και γίνεται δυσκολότερος λόγω των ελλείψεων σε υλικά, φάρμακα, προσωπικό κλπ. Συζητήσαμε επίσης για το καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας που βιώνουν αρκετοί εργαζόμενοι και για τις συνεχείς περικοπές των μισθών τους, γεγονός που υποβιβάζει την ποιότητα της ζωής τους. Επισκεφτήκαμε αρκετούς ξενώνες όπου διαμένουν ασθενείς και μιλήσαμε με τους ίδιους και με όσους συγγενείς βρίσκονταν εκεί. Η ανταπόκριση στην παρουσία μας ήταν θετική, ενώ ενημερωθήκαμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως χρήστες. Επίσης ενημερωθήκαμε από εργαζομένους για τη βάρβαρη αντιμετώπιση εξαρτημένων ατόμων, μεταναστών και ρομά από την αστυνομία, όπου τους μεταφέρουν εκεί με χειροπέδες και χωρίς κανένα σεβασμό για την κατάστασή τους.

Με την παρέμβαση αυτή, τα μέλη των συλλογικοτήτων που συμμετείχαμε, ήρθαμε σε άμεση επαφή με ένα κομμάτι της κοινωνίας, όπου κάτω από το βάρος του «στίγματος» και της έλλειψης υπηρεσιών ψυχικής υγείας, προσπαθούν να αντεπεξέλθουν με αξιοπρέπεια στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Νιώσαμε την ανθρωπιά και τη χαρά με την οποία μας υποδέχθηκαν, ασθενείς, οι οποίοι κάποιοι από αυτούς διαμένουν στους ξενώνες του νοσοκομείου επί σειρά ετών. Κρίνουμε απαραίτητο να συνεχίσουμε τις δράσεις μας στο χώρο της υγείας και ειδικά στο «στιγματισμένο» χώρο της ψυχικής υγείας.

Παρέμβαση στο Δρομοκαϊτειο Θεραπευτήριο

Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη του 2012, η «Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου», η «Λαϊκή Συνέλευση Χαϊδαρίου», το «Δυτικό Πέρασμα – Δίκτυο Αλληλεγγύης & Αντίστασης από τον Κορυδαλλό και τις γύρω περιοχές» και η «Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Ιλίου», πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο χώρο του Δροµοκαΐτειου Θεραπευτηρίου Αθηνών.

Η παρέμβαση περιελάμβανε το κλείσιμο των ταμείων στα εξωτερικά ιατρεία, κατά τη διάρκεια της παρουσίας μας εκεί, καθώς προασπιζόμαστε τη δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, ντόπιους και μετανάστες, χωρίς αποκλεισμούς σε εργαζόμενους, ανέργους και ανασφάλιστους. Παρά τις αντιδράσεις των εργαζομένων στα ταμεία, τα μέλη των συλλογικοτήτων παρέμειναν αμετακίνητα στην απόφασή τους να κλείσουν τα ταμεία και να εξυπηρετηθεί ο κόσμος δωρεάν, τη συγκεκριμένη μέρα. Επίσης πραγματοποιήσαμε μοίρασμα κειμένου, κολλήσαμε αφίσες και συνομιλήσαμε με εργαζομένους του νοσοκομείου, με ασθενείς και με τους συγγενείς τους. Αξιοσημείωτο ήταν ότι από την εμφάνισή μας στο χώρο του νοσοκομείου και μέχρι την αποχώρησή μας, οι σεκιουριτάδες μας ακολουθούσαν σταθερά, ενώ το μόνο που καταφέραμε με τις διαμαρτυρίες μας, ήταν τουλάχιστον να απομακρυνθούν και να μας ακολουθούν με απόσταση. Ένταση σημειώθηκε και κατά την ανάρτηση των πανό μας στην κεντρική πύλη του νοσοκομείου, όπου προσπάθησαν να μας εμποδίσουν να τα αναρτήσουμε, λέγοντάς μας ότι θα τα σκίσουν. Παρ’ όλες τις απειλές και την παρεμπόδιση, καταστήσαμε σαφές στους σεκιουριτάδες, αλλά και αργότερα στο διοικητή του νοσοκομείου, ότι όχι μόνο δεν θα αποχωρούσαμε, όπως μας ζητήθηκε, αλλά θα ολοκληρώναμε την παρέμβασή μας κάνοντας γνωστές τις θέσεις μας και καλώντας εργαζόμενους, ασθενείς και συγγενείς των ασθενών σε κοινό αγώνα με τους κατοίκους των γύρω περιοχών, προκειμένου να σταματήσουμε τη μετατροπή της παροχής υγείας σε εμπόρευμα.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο Δροµοκαΐτειο Θεραπευτήριο Αθηνών είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με αρκετούς εργαζόμενους του νοσοκομείου από τα πλυντήρια, τα μαγειρεία, την ιματιοθήκη, το γυμναστήριο, τα εργαστήρια αποκατάστασης, τις κλινικές και τους ξενώνες  και συμφωνήσαμε με τους περισσότερους ότι υπάρχει ανάγκη να αγωνιστούμε από κοινού, γιατί το θέμα της υγείας μας αφορά όλους. Ενημερωθήκαμε για τις συνθήκες στις οποίες εργάζονται, δεδομένου ότι ο χώρος της ψυχικής υγείας είναι ιδιαίτερος και δύσκολος και γίνεται δυσκολότερος λόγω των ελλείψεων σε υλικά, φάρμακα, προσωπικό κλπ. Συζητήσαμε επίσης για το καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας που βιώνουν αρκετοί εργαζόμενοι και για τις συνεχείς περικοπές των μισθών τους, γεγονός που υποβιβάζει την ποιότητα της ζωής τους. Επισκεφτήκαμε αρκετούς ξενώνες όπου διαμένουν ασθενείς και μιλήσαμε με τους ίδιους και με όσους συγγενείς βρίσκονταν εκεί. Η ανταπόκριση στην παρουσία μας ήταν θετική, ενώ ενημερωθήκαμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως χρήστες. Επίσης ενημερωθήκαμε από εργαζομένους για τη βάρβαρη αντιμετώπιση εξαρτημένων ατόμων, μεταναστών και ρομά από την αστυνομία, όπου τους μεταφέρουν εκεί με χειροπέδες και χωρίς κανένα σεβασμό για την κατάστασή τους.

Με την παρέμβαση αυτή, τα μέλη των συλλογικοτήτων που συμμετείχαμε, ήρθαμε σε άμεση επαφή με ένα κομμάτι της κοινωνίας, όπου κάτω από το βάρος του «στίγματος» και της έλλειψης υπηρεσιών ψυχικής υγείας, προσπαθούν να αντεπεξέλθουν με αξιοπρέπεια στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Νιώσαμε την ανθρωπιά και τη χαρά με την οποία μας υποδέχθηκαν, ασθενείς, οι οποίοι κάποιοι από αυτούς διαμένουν στους ξενώνες του νοσοκομείου επί σειρά ετών. Κρίνουμε απαραίτητο να συνεχίσουμε τις δράσεις μας στο χώρο της υγείας και ειδικά στο «στιγματισμένο» χώρο της ψυχικής υγείας.

Συνέντευξη Τύπου για τον Πέτρο Καπετανόπουλο (Πέμπτη 20/12/2012)

περισσότερα εδώ και εδώ

Συνέντευξη Τύπου για τον Πέτρο Καπετανόπουλο (Πέμπτη 20/12/2012)

περισσότερα εδώ και εδώ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ. ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ.

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι-ες στο εμπόριο χοροπηδάνε από την χαρά τους μετά τη νέα εξαγγελία της πολυαγαπημένης μας κυβέρνησης. Επιτέλους καταργείται με υπουργική απόφαση ο αναχρονισμός της κυριακάτικης αργίας. Έτσι φέτος τα καταστήματα θα λειτουργήσουν δύο Κυριακές (23 και 30 Δεκεμβρίου), ενώ από του χρόνου θα λειτουργούν έξι Κυριακές τον χρόνο. Βέβαια εξετάζεται το ενδεχόμενο οι Κυριακές να είναι ακόμη περισσότερες για κάποιους χώρους και περιοχές (δλδ. εμπορικά κέντρα και περιοχές με πολλά καταστήματα).

Όλοι-ες εμείς που εργαζόμαστε στο εμπόριο δεν θα καθόμαστε πλέον στο κρύο σπίτι μας (δεν είμαστε και καπιταλιστές για να έχουμε θέρμανση) τις Κυριακές νιώθοντας άχρηστοι και πεθαίνοντας από την πλήξη. Με το χαμόγελο στα χείλη θα είμαστε μέσα στην ζέστη των μαγαζιών έτοιμοι να εξυπηρετήσουμε το 1.500.000 ανέργους που δεν έχουν χρόνο για να πάνε στα μαγαζιά τις άλλες μέρες. Θα είμαστε εκεί για να μπορούν να έρθουν να ξοδέψουν τα λεφτά τους οι 500.000 απλήρωτοι εργάτες του ιδιωτικού τομέα και οι δημόσιοι υπάλληλοι που το έριξαν στο shopping therapy για να ξεχάσουν τις περικοπές των μισθών τους και την κατάργηση των δώρων. Κυρίως όμως θα είμαστε εκεί με σεβασμό στην τρίτη ηλικία και τους συνταξιούχους που θα έρχονται να νιώσουν την χαρά της κατανάλωσης, αφού δεν ξέρουν τι να κάνουν με τις συντάξεις που παίρνουν.

Ναι πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Τώρα φαίνεται ότι άξιζαν τον κόπο οι θυσίες του προηγούμενου διαστήματος. Η λεηλασία των μισθών μας, το τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των αποζημιώσεων, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων έπιασαν τόπο. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε συνδυασμό με την ¨απελευθέρωση¨ του ωραρίου και τον ¨απεγκλωβισμό¨ του ωραρίου εργασίας από το ωράριο λειτουργίας των επιχειρήσεων, ανοίγουν διάπλατα τις λεωφόρους της ανάπτυξης. Της ανάπτυξης της κερδοφορίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου μέσω του ξεζουμίσματος και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και του ξαναμοιράσματος της αγοράς με το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων και την συγκέντρωση του τζίρου σε λιγότερα χέρια.

Πολλοί καταλαβαίνουν την συμβολή της τρόικας (εξωτερικού) σε αυτά τα επιτεύγματα. Η αλήθεια όμως αυτή δεν είναι ολόκληρη. Χωρίς την λαμπρή καθοδήγηση του ΣΕΛΠΕ (σύλλογος των πολυκαταστημάτων) ο Τόμσεν και οι άλλοι τροϊκανοί δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο αποτελεσματικοί. Ο ΣΕΛΠΕ μαζί με τον ΣΕΒ και τους ξενοδόχους τους έδωσαν γραμμή, η αλήθεια να λέγεται. Όσο για την τρόικα εσωτερικού ο δυναμισμός του Αντώνη σε συνδυασμό με την στιβαρότητα του Βαγγέλη, αλλά κυρίως με το πάθος του κου Κουβέλη στις κόκκινες γραμμές (τυχαίο;), απέδειξε ότι έχει την δυνατότητα να δίνει δημιουργική διέξοδο στις αναζητήσεις του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Να μην ξεχάσουμε βέβαια τον γνωστό λαγό της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Μιλάμε βέβαια για τον Π. Καρέλλα πρόεδρο του εμπορικού συλλόγου της Αθήνας. Με δικό του αίτημα άνοιξε και φέτος αυτό το θέμα όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Μια μικρή λεπτομέρεια μόνο, ο συγκεκριμένος κύριος δεν έχει μαγαζί αλλά είναι επαγγελματίας συνδικαλιστής και κομματόσκυλο της Ν.Δ. (που θα πάει, δεν θα το ανακαλύψει ο Μ. Καψής ή έστω ο Μπάμπης του ΣΚΑΪ).

Το ζήτημα πλέον τίθεται σε εμάς που βιώνουμε όλα αυτά που σχεδιάζουν και προωθούν εργοδότες, κυβέρνηση, τρόικα. Σε όλους εμάς που βλέπουμε τις ζωές μας, τις ανάγκες μας, τα δικαιώματα μας να συνθλίβονται από την μπότα της αγοράς. Η 30^η Δεκέμβρη θα είναι μια μέρα υποταγής, μια μέρα ακόμη που θα φύγουμε από την δουλειά με το κεφάλι σκυμμένο ή μια μέρα ανυπακοής, αντίστασης και αλληλεγγύης; Σε αυτό το ερώτημα ΕΜΕΙΣ θα απαντήσουμε.    

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής

Λόντου 6 (2ος όρ.) 106 81 Αθήνα | 210 3820537  | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ. ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ.

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι-ες στο εμπόριο χοροπηδάνε από την χαρά τους μετά τη νέα εξαγγελία της πολυαγαπημένης μας κυβέρνησης. Επιτέλους καταργείται με υπουργική απόφαση ο αναχρονισμός της κυριακάτικης αργίας. Έτσι φέτος τα καταστήματα θα λειτουργήσουν δύο Κυριακές (23 και 30 Δεκεμβρίου), ενώ από του χρόνου θα λειτουργούν έξι Κυριακές τον χρόνο. Βέβαια εξετάζεται το ενδεχόμενο οι Κυριακές να είναι ακόμη περισσότερες για κάποιους χώρους και περιοχές (δλδ. εμπορικά κέντρα και περιοχές με πολλά καταστήματα).

Όλοι-ες εμείς που εργαζόμαστε στο εμπόριο δεν θα καθόμαστε πλέον στο κρύο σπίτι μας (δεν είμαστε και καπιταλιστές για να έχουμε θέρμανση) τις Κυριακές νιώθοντας άχρηστοι και πεθαίνοντας από την πλήξη. Με το χαμόγελο στα χείλη θα είμαστε μέσα στην ζέστη των μαγαζιών έτοιμοι να εξυπηρετήσουμε το 1.500.000 ανέργους που δεν έχουν χρόνο για να πάνε στα μαγαζιά τις άλλες μέρες. Θα είμαστε εκεί για να μπορούν να έρθουν να ξοδέψουν τα λεφτά τους οι 500.000 απλήρωτοι εργάτες του ιδιωτικού τομέα και οι δημόσιοι υπάλληλοι που το έριξαν στο shopping therapy για να ξεχάσουν τις περικοπές των μισθών τους και την κατάργηση των δώρων. Κυρίως όμως θα είμαστε εκεί με σεβασμό στην τρίτη ηλικία και τους συνταξιούχους που θα έρχονται να νιώσουν την χαρά της κατανάλωσης, αφού δεν ξέρουν τι να κάνουν με τις συντάξεις που παίρνουν.

Ναι πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Τώρα φαίνεται ότι άξιζαν τον κόπο οι θυσίες του προηγούμενου διαστήματος. Η λεηλασία των μισθών μας, το τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των αποζημιώσεων, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων έπιασαν τόπο. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε συνδυασμό με την ¨απελευθέρωση¨ του ωραρίου και τον ¨απεγκλωβισμό¨ του ωραρίου εργασίας από το ωράριο λειτουργίας των επιχειρήσεων, ανοίγουν διάπλατα τις λεωφόρους της ανάπτυξης. Της ανάπτυξης της κερδοφορίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου μέσω του ξεζουμίσματος και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και του ξαναμοιράσματος της αγοράς με το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων και την συγκέντρωση του τζίρου σε λιγότερα χέρια.

Πολλοί καταλαβαίνουν την συμβολή της τρόικας (εξωτερικού) σε αυτά τα επιτεύγματα. Η αλήθεια όμως αυτή δεν είναι ολόκληρη. Χωρίς την λαμπρή καθοδήγηση του ΣΕΛΠΕ (σύλλογος των πολυκαταστημάτων) ο Τόμσεν και οι άλλοι τροϊκανοί δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο αποτελεσματικοί. Ο ΣΕΛΠΕ μαζί με τον ΣΕΒ και τους ξενοδόχους τους έδωσαν γραμμή, η αλήθεια να λέγεται. Όσο για την τρόικα εσωτερικού ο δυναμισμός του Αντώνη σε συνδυασμό με την στιβαρότητα του Βαγγέλη, αλλά κυρίως με το πάθος του κου Κουβέλη στις κόκκινες γραμμές (τυχαίο;), απέδειξε ότι έχει την δυνατότητα να δίνει δημιουργική διέξοδο στις αναζητήσεις του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Να μην ξεχάσουμε βέβαια τον γνωστό λαγό της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Μιλάμε βέβαια για τον Π. Καρέλλα πρόεδρο του εμπορικού συλλόγου της Αθήνας. Με δικό του αίτημα άνοιξε και φέτος αυτό το θέμα όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Μια μικρή λεπτομέρεια μόνο, ο συγκεκριμένος κύριος δεν έχει μαγαζί αλλά είναι επαγγελματίας συνδικαλιστής και κομματόσκυλο της Ν.Δ. (που θα πάει, δεν θα το ανακαλύψει ο Μ. Καψής ή έστω ο Μπάμπης του ΣΚΑΪ).

Το ζήτημα πλέον τίθεται σε εμάς που βιώνουμε όλα αυτά που σχεδιάζουν και προωθούν εργοδότες, κυβέρνηση, τρόικα. Σε όλους εμάς που βλέπουμε τις ζωές μας, τις ανάγκες μας, τα δικαιώματα μας να συνθλίβονται από την μπότα της αγοράς. Η 30^η Δεκέμβρη θα είναι μια μέρα υποταγής, μια μέρα ακόμη που θα φύγουμε από την δουλειά με το κεφάλι σκυμμένο ή μια μέρα ανυπακοής, αντίστασης και αλληλεγγύης; Σε αυτό το ερώτημα ΕΜΕΙΣ θα απαντήσουμε.    

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής

Λόντου 6 (2ος όρ.) 106 81 Αθήνα | 210 3820537  | sylyp_vivliou@yahoo.gr  | bookworker.wordpress.com