Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Για την απόπειρα της δημοτικής αρχής να ακυρώσει το γλέντι της συνέλευσης

Την Παρασκευή 15 Ιούλη η συνέλευσή μας διοργάνωσε γλέντι στην κεντρική πλατεία της πόλης με ρεμπέτικη και παραδοσιακή μουσική, αναδεικνύοντας το πολιτικό πρόταγμα “ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΕΜΑΣ - ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ”. Από νωρίς το βράδυ έως και τα ξημερώματα συναντηθήκαμε με κόσμο του αγώνα και της γειτονιάς, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, γευτήκαμε τη συλλογική κουζίνα χωρίς οικονομικό αντίτιμο, ενάντια στην εμπορευματοποίηση, τον καταναλωτισμό και την αποξένωση. Αν κάτι πρέπει να θυμόμαστε από το προλεταριακό αυτό γλέντι, είναι η συμμετοχή, η συντροφικότητα και η επιβεβαίωση ότι η αλληλεγγύη είναι εδώ και εκφράζεται δίνοντας απάντηση και δύναμη για τη συνέχιση των αγώνων που έρχονται.

Η δράση και ο λόγος της συνέλευσής μας ενοχλoύν και εμποδίζουν σε αρκετές περιπτώσεις σχεδιασμούς, φιέστες, αυθαιρεσίες της δημοτικής αρχής και των αφεντικών. Έτσι, η δημοτική αρχή, με πρόσχημα ότι δεν είχαμε άδεια για το γλέντι, απαίτησε τη ματαίωσή του. Δεκάδες μπάτσοι κάθε είδους σε συνεργασία με τη δημοτική αρχή, από νωρίς το απόγευμα, είχαν ακροβολιστεί περιμετρικά του χώρου όπου θα στήναμε το γλέντι. Αρχικά μας απευθύνθηκαν με προτροπές του τύπου “πηγαίνετε τώρα να ζητήσετε άδεια από το δήμο και θα είστε εντάξει”, και μετά βλέποντας την αποφασιστική μας στάση ότι δεν θα υποχωρήσουμε στις αξίες μας, άρχισαν τις απειλές για προσαγωγές και μηνύσεις θέλοντας να επιβάλλουν την υποταγή και τη συμμόρφωσή μας στους τοπικούς άρχοντες.
Η απάντησή μας ήταν ότι δεν νομιμοποιούμε ούτε αναγνωρίζουμε κανένα δήμο, καμία τοπική ή κρατική εξουσία να δίνει άδειες. Ο λόγος ήταν προφανής, οι πλατείες και οι ελεύθεροι χώροι δεν τους ανήκουν, αλλά ανήκουν σε όλες/ους εμάς, σε όσες/ους αγωνίζονται για τη διάσωσή τους, για τη μη εμπορευματοποίησή τους, σε όσες/ους τους χρησιμοποιούν με σεβασμό, για τις ανάγκες τους, χωρίς να αλλοιώνουν το χαρακτήρα και την κοινωνική τους χρήση. Πήραν το μήνυμα ότι ο μοναδικός τρόπος να ακυρωθεί η εκδήλωσή μας είναι να χρησιμοποιήσουν βία εναντίον μας και μην τολμώντας να πάρουν την πολιτική ευθύνη καταστολής, έμειναν γύρω από την πλατεία έως τις πρώτες πρωινές ώρες.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν προς κάθε κατεύθυνση κάποια ζητήματα:
Στον ταξικό-κοινωνικό πόλεμο, εμείς οι από κάτω, έχουμε τη δύναμη, τη γνώση και τη θέληση να απαντάμε με ταξικούς-κοινωνικούς όρους. Οι κοινότητες του αγώνα είναι αυτές που επιλέγουν τις μορφές πάλης τους χωρίς τη νομιμοποίησή τους από καμία αρχή. Όπως άλλωστε και στο πρόσφατο παράδειγμα του No Border Camp στη Θεσσαλονίκη όπου οι ίδιοι οι συμμετέχοντες είχαν την πολιτική ευθύνη λειτουργίας ενός χώρου. Οι υποκριτές τολμούν να ζητούν άδεια, έχοντας αυτοαναγορευτεί σε ιδιοκτήτες, ενώ είναι αυτοί που ξεπουλάνε τους ελεύθερους χώρους, εμπορευματοποιούν πάρκα, πεζοδρόμια, παιδικές χαρές, χρησιμοποιούν τις εισφορές μας για έργα βιτρίνας και προσωπικής προβολής, στήνοντας διαγωνισμούς με προαποφασισμένο αποτέλεσμα.
Πέντε χρόνια τώρα η συνέλευσή μας, έχοντας ως μία από τις αρχές μας το πρόταγμα για την επαναοικειοποίηση των ελεύθερων χώρων, συναντιόμαστε στις πλατείες, τα πάρκα και τους ελεύθερους χώρους, συζητάμε, αποφασίζουμε, διαφωνούμε, οργανωνόμαστε, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις, τις αρνήσεις αλλά και τις ανάγκες μας, παρεμβαίνοντας στο εργασιακό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Έχουμε πάρει ταξικά ξεκάθαρη και συνειδητή θέση ενάντια σε αυτούς που καταστρέφουν τις ζωές των από κάτω, ενάντια στην εξουσία, στα αφεντικά μικρά και μεγάλα, στους φασίστες και τους σεξιστές. Ενάντια στον ατομικισμό, τον καταναλωτισμό, την εκμετάλλευση, τις ιεραρχίες, την αλλοτρίωση στην καπιταλιστική κοινωνία.
Δημιουργούμε, στηρίζουμε και δυναμώνουμε δομές αγώνα και αλληλεγγύης που απελευθερώνουν τους ελεύθερους χώρους, τα πάρκα και τις πλατείες από την εμπορευματοποίηση και την κατανάλωση, δίνοντας νόημα και ζωή στις γειτονιές μας.
Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας, αυτοοργάνωσης, αξιοπρέπειας και δημιουργίας, για μια ζωή αξιοβίωτη.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

 Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Ανταπόκριση από την απεργιακή κινητοποίηση της Κυριακής 17/7

Την Κυριακή 17 Ιούλη 2016, μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά -στο πλαίσιο του νόμου για τις «8 Κυριακές»- και μια ακόμα Κυριακή με απεργία στον κλάδο του εμπορίου, το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια προχώρησε και πάλι σε μια ακόμα δυναμική απεργιακή κινητοποίηση.

Από τις 9.30πμ ξεκινούν απεργιακές περιφρουρήσεις σε διάφορα μεγάλα και μικρότερα καταστήματα στην Ερμού και το Σύνταγμα (όπως H&M, ZARA, PUBLIC, NIKE, MANGO, TSAKIRIS MALLAS,  MED, Kellys, EXTYN, MOURTZI, intimissimi κ.α. – βλ. σχετικές φωτογραφίες παρακάτω). Εν τω μεταξύ,  για τις 10.30πμ ήταν και το δημοσιοποιημένο κάλεσμα του «Συντονιστικού δράσης» για απεργιακή συγκέντρωση στην Ερμού. Η όλη απεργιακή κινητοποίηση ολοκληρώθηκε με διαδήλωση που ξεκίνησε λίγο μετά τη 1.30μμ από το πάνω τμήμα της Ερμού στο ύψος του Υπουργείου Οικονομικών διέσχισε όλη την Ερμού και κατέληξε στο Μοναστηράκι.

Κατά τη διάρκεια της όλης απεργιακής κινητοποίησης μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα του Συντονιστικού δράσης (στα ελληνικά  και τα αγγλικά) και της συλλογικότητας Εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του εμπορίου και φωνάζονταν συνθήματα. Επίσης, έγιναν και πολλές συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, η στάση της πλειοψηφίας των οποίων ήταν πολύ θετική, με μέρος αυτών να στηρίζουν κι έμπρακτα την όλη κινητοποίηση. Επίσης, μεγάλο κομμάτι του διερχόμενου κόσμου, μετά και από τη δική μας ενημέρωση, συμμεριζόταν το δίκιο του αγώνα μας, τον οποίο και στήριζε με τη στάση του. Ωστόσο, δεν έλειψαν και πάλι μερικές κανιβαλικές συμπεριφορές λυσσαλέων και εριστικότατων καταναλωτών.

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να αναφερθούμε και σε ένα πολύ σοβαρό περιστατικό που συνέβη την ώρα της διαδήλωσης. Καθώς η πορεία βρισκόταν στον πεζόδρομο της Ερμού με κατεύθυνση προς Μοναστηράκι, ένα άτομο, το οποίο είχε επιτεθεί και σε μια αντίστοιχη εργατική παρέμβασή μας στην Ερμού (στην απεργία της Κυριακής 8 Μάη 2016), τραυμάτισε στο πρόσωπο έναν από εμάς με αυτοσχέδιο μαχαίρι. Μετά από μια μικρή παραμονή στο σημείο και αφού ο τραυματίας συναγωνιστής μας μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο (όπου του αφαιρέθηκε μια λάμα κι έκανε ράμματα), η πορεία συνεχίστηκε.

Την προηγούμενη ημέρα είχε γίνει εξόρμηση με αφισοκόλληση και με μοίρασμα κειμένων και συζητήσεις με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους μας στα καταστήματα της περιοχής αυτής.

Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στη συνολική επίθεση που ως εργαζόμενοι δεχόμαστε συνεχίζεται!
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας
και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Ανταπόκριση από την εργατική συγκέντρωση στο Μαρούσι το Σάββατο 2/7 ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας», ενάντια στον τσαμπουκά δημάρχων και εργοδοτών

[αναδημοσίευση από orthostasia.wordpress.com]

Για 2ο συνεχόμενο Σάββατο, το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια έδωσε δυναμικό παρόν αυτή τη φορά στο εμπορικό κέντρο του Αμαρουσίου όπου για 3η φορά το χυδαίο δίδυμο Πατούλη-Νικολαράκου, δημάρχου Αμαρουσίου και προέδρου τοπικού εμπορικού συλλόγου, επιχείρησε να οργανώσει την φιέστα της «λευκής νύχτας» πάνω στις πλάτες και τον ιδρώτα εκατοντάδων εργαζόμενων στον κλάδο του εμπορίου. Και αυτή τη φορά, όμως, δήμαρχοι και εργοδότες, είχαν δυναμικό αντίλογο στα σχέδιά τους.

Η εργατική συγκέντρωση που καλέστηκε στις 6 το απόγευμα στον ΗΣΑΠ Αμαρουσίου πολύ γρήγορα γέμισε την είσοδο του κεντρικού εμπορικού πεζόδρομου της Ερμού δίνοντας ένα σαφές μήνυμα για τη δυναμική της παρέμβασης που θα ακολουθούσε. Μετά από έναν σύντομο κύκλο ενημέρωσης και συντονισμού, τα σωματεία, οι συλλογικότητες, οι συνελεύσεις γειτονιάς, οι εκατοντάδες εργαζόμενοι και άνεργοι που στηρίζουν ενεργά τις πρωτοβουλίες του Συντονιστικού Δράσης εδώ και 3 χρόνια, συντονίστηκαν προχωρώντας από τις 18.30 σε δεκάδες αποκλεισμούς καταστημάτων ακυρώνοντας στην πράξη την παράταση ωραρίου. Πιο συγκεκριμένα, αποκλείστηκαν τα παρακάτω 19 καταστήματα:
  • Το κατάστημα της WIND, εταιρείας που παρουσιάστηκε ως «μέγας χορηγός» της λευκής νύχτας στο Μαρούσι. Παρόν το ίδιο το σωματείο εργαζομένων της WIND που με το πανό του ενημέρωνε τους περαστικούς για τις πραγματικές αγωνίες των εργαζομένων στην εταιρεία που απέχουν παρασάγγας από τις «προωθητικές ενέργειες» του εργοδότη τους.
  • Τα καταστήματα των αλυσίδων προϊόντων ομορφιάς HONDOS CENTER και GALLERY BE BEAUTE όπου πολύ γρήγορα, ήδη από τις 8, οι συναδέλφισσες από τους συγκεκριμένους εργασιακούς χώρους «αποδεσμεύθηκαν» από τους εργοδότες που διάβασαν σωστά την αποφασιστικότητα των εργατικών μπλόκων και του Συντονιστικού Δράσης.
  • Το κατάστημα οπτικών του προέδρου του εμπορικού συλλόγου Αμαρουσίου, Νικολαράκου, στο οποίο η δυναμική και η μαζικότητα του κόσμου δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ή συνδιαλλαγής από πλευράς του εκπροσώπου των εργοδοτών στην περιοχή. Παρά τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις πέριξ του καταστήματος, οι μεθοδεύσεις του Νικολαράκου ηττήθηκαν τριπλά: δεν κατάφερε να στήσει την περίφημη γιορτή που φιλοδοξούσε πάνω στις πλάτες των εργαζομένων, δεν κατάφερε να έχει κανένα οικονομικό όφελος από την παράταση ωραρίου αφού η επιχείρηση δεν άνοιξε καθόλου και τέλος, απέτυχε παταγωδώς να συκοφαντήσει και να ποινικοποιήσει την δράση του Συντονιστικού Δράσης.
  • κατά μήκος του κεντρικού εμπορικού πεζοδρόμου της Ερμού αποκλείστηκαν μαγαζιά πολυεθνικών αλυσίδων και όχι μόνο (Pare-Pare, Accessorize, Benetton, Brand Name, Body Shop, Morena Spain, Vodaphone)
  • κατά μήκος της κεντρικής οδού Βασ.Σοφίας που συνδέει τις 2 κεντρικές πλατείες του Αμαρουσίου όπου πραγματοποιούνται τα περίφημα «πολιτιστικά δρώμενα» αποκλείστηκαν τα καταστήματα Fred Perry, Badilla, Atrattivo, Sport Tech, Migato, 3 καταστήματα οπτικών ειδών).
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργοδότες στο σύνολό τους αγνοούσαν ή απέκρυπταν από τους εργαζόμενους την μη χορήγηση άδειας από την Περιφέρεια Αττικής για την παράταση ωραρίου ως τις 12 το βράδυ ενώ παράλληλα αναπαρήγαγαν ανερυθρίαστα το ψεύδος ότι υπεύθυνος για το ωράριο είναι ο Δήμαρχος και ο εμπορικός σύλλογος (!!!). Είτε τους αναγνωρίσουμε άγνοια είτε τους καταλογίσουμε δόλο, δεν μπορούμε να μην επισημαίνουμε την πραγματική τύφλωση που γεννά το κυνήγι του τζίρου και του κέρδους. Άραγε δείχνουν την ίδια αγωνία και ευαισθησία για τις άδειες, τις υπερωρίες, τα ωράρια, τους μισθούς των συναδέλφων-ισσων στα εμπορικά καταστήματα του Αμαρουσίου; Η απάντηση δεν είναι ρητορική. Οι μαζικές παρεμβάσεις μας μαγαζί-το-μαγαζί τις προηγούμενες μέρες αλλά και η ίδια η εμπειρία της 2 Ιούλη, ανέδειξαν μια σειρά εργοδοτικών αυθαιρεσιών στο βασίλεια των μικρών ή μεγάλων εμπορικών καταστημάτων στην περιοχή. Και η συνθήκη αυτή είναι που μετατρέπει την «γιορτή» της λευκής νύχτας σε ένα κακόγουστο αστείο των εργοδοτών και των δημάρχων πάνω στις αγωνίες και την επιβίωση των εργαζομένων.

Εξίσου αστεία παραμένει και η στάση της Περιφέρειας Αττικής η οποία παρά την ρητή απόφαση της για μη αδειοδότηση σε πρωτοβουλίες δημάρχων που εμπεριέχουν παράταση ωραρίου εμπορικών καταστημάτων, ως δια μαγείας κάθε σαββατόβραδο που διεξάγεται «λευκή νύχτα» (…αλλά και τις προηγούμενες μέρες..) αυτοκαταργείται (;) ή κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της. Και βέβαια, η στάση της αυτή μια χαρά υπηρετεί τους σιδηρούς νόμους της αγοράς που επιβάλλουν το τσάκισμα του ωραρίου των εργαζομένων. Φαίνεται ότι οι «υπεύθυνες αριστερές δυνάμεις» στο χώρο της Αυτοδιοίκησης (βλ.Δούρου) δεν έχουν και πολλά να χωρίσουν με τις «επάρατες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις» στον ίδιο χώρο (βλ.Πατούλης). Ή μήπως τελικά έχουν πολλά περισσότερα να μοιραστούν;

Το Σαββατόβραδο της 2 Ιούλη στο Μαρούσι, τα εργατικά μπλόκα με την μαζικότητα και την αποφασιστικότητά των διαδηλωτών έστησαν την πραγματική γιορτή που ξέρουν να στήνουν συλλογικά και αδιαμεσολάβητα οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι που κινητοποιούνται υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια και τα συμφέροντά τους: την γιορτή του αγώνα και της ταξικής αλληλεγγύης. Η επιβλητική παρουσία 400 και πλέον αγωνιζόμενων ανθρώπων σε όλους τους εμπορικούς δρόμους του Αμαρουσίου, η επαφή και οι ζωηρές συζητήσεις με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες έξω από τα μαγαζιά, το μαζικό μοίρασμα ενημερωτικών προκηρύξεων και οι διάλογοι με τους κατοίκους του Αμαρουσίου, ήταν τα στοιχεία που κυριάρχησαν στους δρόμους και τους δημόσιους χώρους στο κέντρο του Αμαρουσίου. Η ζωντάνια της επικοινωνίας και της αλληλεγγύης έστησε ένα δυναμικό ανάχωμα στην αποχαύνωση και την μιζέρια των λουσάτων βιτρινών και των εορταστικών events. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξαν παρά ελάχιστες στιγμές έντασης με εργοδότες ή «αγανακτισμένους καταναλωτές» αφού η εικόνα των αποκλεισμών πλάι στο βάθος και την ποιότητα των επιχειρημάτων της εργατικής πλευράς νίκησαν κατά κράτος τις κραυγές και τα αναθέματα όσων υπερασπίζονται το «ιερό» δικαίωμα στο κέρδος και την κατανάλωση γράφοντας στα παλιότερα των υποδημάτων τους τα πραγματικά εργασιακά δικαιώματα και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Ακόμα και από αισθητικής άποψης, αποδείξαμε ότι τραγουδάμε πιο δυνατά και πιο όμορφα τα εργατικά μας συνθήματα σε σύγκριση με τα «λαϊκά άσματα» που κυριαρχούσαν στην κεντρική πλατεία Ηρώων που η δημοτική αρχή Αμαρουσίου έστησε τα «πολιτιστικά της δρώμενα»…

Σημαντικά όπλα για τη συνέχιση των αποκλεισμών έως τις 11:00 μ.μ. ήταν η συναδελφική στάση των εργαζομένων στα καταστήματα που γίνονταν οι περιφρουρήσεις καθώς και η διάχυτη αίσθηση της πραγματικής αποτελεσματικότητας από την συλλογική μας παρέμβαση η οποία ακύρωσε ουσιαστικά την γιορτούλα δημάρχων-εργοδοτών. Οι αποκλεισμοί διήρκησαν σταθερά για 4 ½ ώρες σε 19 καταστήματα που διεξαγόταν η «λευκή νύχτα» της δημοτικής αρχής και των αφεντικών και στις 11:00 μ.μ πραγματοποιήσαμε δυναμική πορεία με 400 περίπου διαδηλωτές στους κεντρικούς δρόμους της αγοράς, κάνοντας σταθμούς αντιπληροφόρησης και δυσκολεύοντας με την παρουσία και το λόγο μας τη φιέστα της εκμετάλλευσης και της μαζικής αποχαύνωσης.

Οι μαζικές και μαχητικές εργατικές παρεμβάσεις σε Ίλιον και Μαρούσι ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας από δημάρχους και αφεντικά αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχιση των ακηδεμόνευτων ταξικών αγώνων σε κάθε εργατικό-κοινωνικό μέτωπο. Συνεχίζοντας να βάζουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, αντιστεκόμαστε στην επίθεση κράτους και αφεντικών πάνω στις ζωές μας.

Κυριακή και νύχτα να πάνε για δουλειά
οι υπουργοί, οι δήμαρχοι κι όλα τα αφεντικά.
Οι «λευκές νύχτες» των αφεντικών είναι το «μαύρο» στις ζωές των εργατών.
Ούτε βήμα πίσω από τα εργατικά συμφέροντα.
Οργάνωση και αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.