Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Η αλληλεγγύη ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται


 Η αλληλεγγύη ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται

Την 1η Δεκεμβρίου 2012, ο δήμος Περιστερίου σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο, διοργανώνει συλλογή τροφίμων. Σε κομβικά σημεία της πόλης αναρτήθηκαν πανό, για την προβολή και τη γνωστοποίηση της πρωτοβουλίας αυτής. Επιλέχτηκε, βέβαια, ένας ιδιαίτερος τρόπος, καθώς στα χλιδάτα αυτά πανό, η ανακοίνωση της ημερομηνίας της εκδήλωσης συνοδεύεται τόσο από δακρύβρεχτες φωτογραφίες ηλικιωμένων και παιδιών, όσο και από διαφημίσεις επιχειρήσεων της πόλης. 

Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία. Σε καιρούς βαθιάς οικονομικής ύφεσης, οι δήμοι έχουν αναλάβει να παίξουν το ρόλο του κοινωνικά ευαίσθητου κράτους. Είτε από τους δήμους είτε την εκκλησία, τα ΜΜΕ, τις ΜΚΟ, τα κόμματα και τις φασιστικές συμμορίες, ξεφυτρώνουν όλο και πιο συχνά συγκεντρώσεις τροφίμων, κοινωνικά παντοπωλεία ή ιατρεία, με θεσμικό πάντα χαρακτήρα. Στόχος αυτών των κινήσεων, είναι η αυτοπροβολή των τοπικών παραγόντων και η παρουσίαση τους ως “σωτήρες”, απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα που και οι ίδιοι – ως μέρος του καπιταλιστικού συστήματος- δημιουργούν. Την ίδια ώρα που υποβαθμίζουν την ζωή χιλιάδων ανθρώπων (κλείσιμο βασικών υποδομών, καταστροφή δημόσιων χώρων κ.α.) μοστράρουν με αυτό τον τρόπο την “ανθρωπιά” τους, ότι δήθεν βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι και ότι όλοι μαζί -κράτος, δήμος, αφεντικά κι εργαζόμενοι- θα βγούμε από την κρίση. 

Η παρουσία χορηγών σε αυτά τα πανό, καθιστά την πρωτοβουλία αυτή ακόμα πιο προβληματική και επικίνδυνη. 

Πρώτον, αποκρύπτει το γεγονός ότι ο δήμος παίρνει χρήματα από την ΕΕ και τα κρατικά ταμεία για “κοινωνική αλληλεγγύη”. Αν, λοιπόν, την εν λόγω κίνηση τη χρηματοδοτούν οι επιχειρηματίες, τα παραπάνω ποσά που απορροφούνται; 

Δεύτερον, η διαφήμιση επιχειρήσεων για μια τέτοια πρωτοβουλία, μετατρέπει την “αλληλεγγύη” σε εμπορεύσιμο προϊόν. Το κοινωνικό πρόσωπο των επιχειρήσεων ενισχύεται, αποτελεί όμως μόνο τη βιτρίνα. Ανάγκη των αφεντικών είναι η συνέχιση της κερδοφορίας τους και μια “αλληλέγγυα” χορηγία κρύβει αποτελεσματικότερα την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, που είναι η σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων τους. Άραγε πόσο “αλληλέγγυες” είναι οι απολύσεις, το πετσόκομμα των μισθών, η ανασφάλιστη εργασία και η εργοδοτική αυθαιρεσία; Είναι πραγματική ειρωνεία να εμφανίζεται, δίπλα από τον “εξαθλιωμένο” παππού, η λεζάντα για σουβλάκια ή ακόμη και η λεζάντα ενός οπλοπωλείου! 

Αναμφίβολα, ο κρατικός μηχανισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις κάθε είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δήμος και αφεντικά συνεργάζονται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Δεν υφίσταται αλληλεγγύη από τους καταπιεστές προς τους καταπιεζόμενους. Αντιθέτως, τα αφεντικά με τους μηχανισμούς τους καταπολεμούν τη δημιουργία αλληλέγγυων εγχειρημάτων από τα κάτω. Πώς είναι δυνατόν οι κρατικοδίαιτοι τοπικοί άρχοντες και οι εργοδότες να επικαλούνται τις πραγματικές ανάγκες των παραληπτών της βοήθειας, τη στιγμή που οι ίδιοι δεν έχουν βιώσει ούτε στο ελάχιστο ανάλογες συνθήκες;   

Η λογική της illustration κοινωνικής ευαισθησίας, θα μας βρίσκει πάντα αντίθετους. Η αλληλεγγύη ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται. Παράγεται μέσα από τις ισότιμες και ουσιαστικές σχέσεις μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και παίρνει νόημα από τον αγώνα ενάντια στο σύστημα. Αντιπαλεύοντας τον ατομικισμό, χτίζεται με την καθημερινή συνεργασία και αλληλοβοήθεια στη γειτονιά, στο σχολείο, στο χώρο εργασίας, στο δρόμο. 

Απέναντι στην ελεημοσύνη και τη φιλανθρωπία των αφεντικών, των δήμων και των χορηγών, απαντάμε συλλογικά και αυτοοργανωμένα δημιουργώντας κοινωνικές δομές για την τροφή, την υγεία, τη γνώση, τον πολιτισμό, για τη ζωή μας. Για να χτίσουμε την κοινωνία που μας ανήκει, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.




ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, ΣΤΙΣ 20.00
sineleusiperisteri.blogspot.com


Η αλληλεγγύη ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται


 Η αλληλεγγύη ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται

Την 1η Δεκεμβρίου 2012, ο δήμος Περιστερίου σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο, διοργανώνει συλλογή τροφίμων. Σε κομβικά σημεία της πόλης αναρτήθηκαν πανό, για την προβολή και τη γνωστοποίηση της πρωτοβουλίας αυτής. Επιλέχτηκε, βέβαια, ένας ιδιαίτερος τρόπος, καθώς στα χλιδάτα αυτά πανό, η ανακοίνωση της ημερομηνίας της εκδήλωσης συνοδεύεται τόσο από δακρύβρεχτες φωτογραφίες ηλικιωμένων και παιδιών, όσο και από διαφημίσεις επιχειρήσεων της πόλης. 

Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία. Σε καιρούς βαθιάς οικονομικής ύφεσης, οι δήμοι έχουν αναλάβει να παίξουν το ρόλο του κοινωνικά ευαίσθητου κράτους. Είτε από τους δήμους είτε την εκκλησία, τα ΜΜΕ, τις ΜΚΟ, τα κόμματα και τις φασιστικές συμμορίες, ξεφυτρώνουν όλο και πιο συχνά συγκεντρώσεις τροφίμων, κοινωνικά παντοπωλεία ή ιατρεία, με θεσμικό πάντα χαρακτήρα. Στόχος αυτών των κινήσεων, είναι η αυτοπροβολή των τοπικών παραγόντων και η παρουσίαση τους ως “σωτήρες”, απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα που και οι ίδιοι – ως μέρος του καπιταλιστικού συστήματος- δημιουργούν. Την ίδια ώρα που υποβαθμίζουν την ζωή χιλιάδων ανθρώπων (κλείσιμο βασικών υποδομών, καταστροφή δημόσιων χώρων κ.α.) μοστράρουν με αυτό τον τρόπο την “ανθρωπιά” τους, ότι δήθεν βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι και ότι όλοι μαζί -κράτος, δήμος, αφεντικά κι εργαζόμενοι- θα βγούμε από την κρίση. 

Η παρουσία χορηγών σε αυτά τα πανό, καθιστά την πρωτοβουλία αυτή ακόμα πιο προβληματική και επικίνδυνη. 

Πρώτον, αποκρύπτει το γεγονός ότι ο δήμος παίρνει χρήματα από την ΕΕ και τα κρατικά ταμεία για “κοινωνική αλληλεγγύη”. Αν, λοιπόν, την εν λόγω κίνηση τη χρηματοδοτούν οι επιχειρηματίες, τα παραπάνω ποσά που απορροφούνται; 

Δεύτερον, η διαφήμιση επιχειρήσεων για μια τέτοια πρωτοβουλία, μετατρέπει την “αλληλεγγύη” σε εμπορεύσιμο προϊόν. Το κοινωνικό πρόσωπο των επιχειρήσεων ενισχύεται, αποτελεί όμως μόνο τη βιτρίνα. Ανάγκη των αφεντικών είναι η συνέχιση της κερδοφορίας τους και μια “αλληλέγγυα” χορηγία κρύβει αποτελεσματικότερα την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, που είναι η σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων τους. Άραγε πόσο “αλληλέγγυες” είναι οι απολύσεις, το πετσόκομμα των μισθών, η ανασφάλιστη εργασία και η εργοδοτική αυθαιρεσία; Είναι πραγματική ειρωνεία να εμφανίζεται, δίπλα από τον “εξαθλιωμένο” παππού, η λεζάντα για σουβλάκια ή ακόμη και η λεζάντα ενός οπλοπωλείου! 

Αναμφίβολα, ο κρατικός μηχανισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις κάθε είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δήμος και αφεντικά συνεργάζονται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Δεν υφίσταται αλληλεγγύη από τους καταπιεστές προς τους καταπιεζόμενους. Αντιθέτως, τα αφεντικά με τους μηχανισμούς τους καταπολεμούν τη δημιουργία αλληλέγγυων εγχειρημάτων από τα κάτω. Πώς είναι δυνατόν οι κρατικοδίαιτοι τοπικοί άρχοντες και οι εργοδότες να επικαλούνται τις πραγματικές ανάγκες των παραληπτών της βοήθειας, τη στιγμή που οι ίδιοι δεν έχουν βιώσει ούτε στο ελάχιστο ανάλογες συνθήκες;   

Η λογική της illustration κοινωνικής ευαισθησίας, θα μας βρίσκει πάντα αντίθετους. Η αλληλεγγύη ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται. Παράγεται μέσα από τις ισότιμες και ουσιαστικές σχέσεις μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και παίρνει νόημα από τον αγώνα ενάντια στο σύστημα. Αντιπαλεύοντας τον ατομικισμό, χτίζεται με την καθημερινή συνεργασία και αλληλοβοήθεια στη γειτονιά, στο σχολείο, στο χώρο εργασίας, στο δρόμο. 

Απέναντι στην ελεημοσύνη και τη φιλανθρωπία των αφεντικών, των δήμων και των χορηγών, απαντάμε συλλογικά και αυτοοργανωμένα δημιουργώντας κοινωνικές δομές για την τροφή, την υγεία, τη γνώση, τον πολιτισμό, για τη ζωή μας. Για να χτίσουμε την κοινωνία που μας ανήκει, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.




ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, ΣΤΙΣ 20.00
sineleusiperisteri.blogspot.com


Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Κείμενο για τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 2012


Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
                     Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ

Το Σάββατο 17 Νοέμβρη, ανήμερα της επετείου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και της πορείας μνήμης στο κέντρο της Αθήνας, το κράτος φρόντισε, για μία ακόμα φορά, να μας θυμίσει την πιο βαθιά ουσία του. Μπροστά στο φόβο του γενικού ξεσηκωμού και της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης, η κυριαρχία «φυλάει τα ρούχα της για να έχει τα μισά» τόσο αναβαθμίζοντας την κρατική καταστολή όσο και προβαίνοντας σε τρομοκρατήσεις αγωνιζόμενων ανθρώπων. Χαρακτηριστικά αυτής της επιλογής είναι δύο περιστατικά, άμεσα συνδεδεμένα με την περιοχή του Περιστερίου, που έλαβαν χώρα λίγο πριν την πορεία.
Το πρώτο έχει να κάνει με την προσαγωγή-απαγωγή του κοινωνικού αγωνιστή Κώστα Μ., από την κρατική ασφάλεια κατά την έξοδό του από το σπίτι της συντρόφισσάς του, στο Περιστέρι. Ο Κώστας Μ. δραστηριοποιείται ενεργά στη «Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας» και 20 χρόνια τώρα συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, μέσα από αυτοοργανωμένες συλλογικές διαδικασίες, μακριά από κάθε λογική συνδιαλλαγής, εξαργύρωσης και ανταλλαγμάτων. Δύο υπηρεσιακά αυτοκίνητα και μία μηχανή με έξι άτομα της κρατικής ασφάλειας τον περικυκλώνουν, του ζητάνε να τους ακολουθήσει και προσπαθούν με τη βία να τον βάλουν μέσα σε ένα από τα οχήματά τους. Στην προσπάθειά του να ενημερώσει τηλεφωνικά δικηγόρο τού τραβάνε τα χέρια και προσπαθούν να τον ακινητοποιήσουν. Η συντρόφισσά του, που έχει κατέβει μαζί του, διαπληκτίζεται επίσης έντονα με τους ασφαλίτες, οι οποίοι απειλούν με προσαγωγή και την ίδια, μπροστά στα μάτια του 8χρονου παιδιού της, που παρακολουθεί από το μπαλκόνι του σπιτιού τη σκηνή μαζί με μια φίλη του που τον είχε επισκεφθεί και έπαιζαν μαζί. Μετά από 5 ώρες κράτησης στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, σε έναν απομονωμένο διάδρομο που δεν έχει επαφή με κανέναν, χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικεία πρόσωπα και χωρίς κανένας αστυνομικός να του αναφέρει τον λόγο κράτησής του, ο προσαχθέντας αφήνεται ελεύθερος (αφού πρώτα ολοκληρώθηκε η πορεία του Πολυτεχνείου).
Το δεύτερο περιστατικό συνέβει σε πέντε μαθητές από Λύκειο του Περιστερίου, οι οποίοι βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Αμέσως μετά την κατάθεση του στεφανιού, προσήχθησαν από την ασφάλεια και κρατήθηκαν στη ΓΑΔΑ μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας από την πλευρά των αστυνομικών, οι οποίοι τους συμπεριφέρθηκαν εξευτελιστικά. Τελικά, έμειναν ελεύθεροι αργά το βράδυ, όταν η πορεία είχε πλέον τελειώσει. Μάλιστα, η εν λόγω τακτική από την πλευρά της αστυνομίας δεν αφορούσε μόνο τους συγκεκριμένους μαθητές, αλλά δεκάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στη ΓΑΔΑ πριν την πορεία χωρίς λόγο και αιτία, πολλοί εκ των οποίων ήταν κυρίως μαθητές. Είναι προφανές πως πρόκειται για μια συνολικότερη πολιτική αντιμετώπισης του κράτους απέναντι σε κάθε ριζοσπαστική κινητοποίηση.
Τα δύο συγκεκριμένα περιστατικά κρατικής καταστολής αποτελούν δύο μόνο κομμάτια στο παζλ του ολοκληρωτισμού που στήνεται επιμελώς από την πλευρά του κράτους και των αφεντικών και έρχονται να προστεθούν δίπλα σε ανάλογα περιστατικά, όπως τη βίαιη καταστολή εργατικών αγώνων, απαγορεύσεις διαδηλώσεων και απεργιών, συλλήψεις διαδηλωτών στους χώρους δουλειάς, μαζικές προσαγωγές ολόκληρων οργανωμένων μπλοκ πριν από πορείες και απαγωγές αγωνιστών από την αστυνομία έξω από τα σπίτια τους όπως αυτή του κοινωνικού αγωνιστή Αλέξανδρου Β. στου Ζωγράφου, το πρωί της 17ης Νοέμβρη. Στοχεύουν στο να στείλουν ένα μήνυμα σε όσους ήδη αγωνίζονται, αλλά και σε όσους σκοπεύουν να το κάνουν. Στοχεύουν στην τρομοκράτηση και στη διασπορά του φόβου, στη διάχυση μιας αντίληψης ότι όποιος αντιστέκεται, θα βρίσκει μπροστά του τις δυνάμεις καταστολής και το ίδιο το κράτος. Αναδεικνύουν ταυτόχρονα ωστόσο και μια πραγματικότητα. Αυτή που λέει, πως τα αφεντικά και οι πολιτικοί μηχανισμοί τους τα έχουν χαμένα, πως πλέον η καταστολή είναι η μοναδική μέθοδος για να διαχειριστούν την κοινωνική οργή που παράγεται από την εξαθλίωση που επιβάλλουν. Πως οι εποχές του αποπροσανατολισμού και των επιβολών με δημοκρατικό προσωπείο έχουν περάσει. Πλέον, η κρατική καταστολή μοιάζει η μοναδική εναλλακτική για την επιβίωση του συστήματος. Πρέπει να τους τη στερήσουμε και αυτήν...
Απέναντι στον ατομικό δρόμο και τη σιωπή πρέπει να προτάξουμε τη συλλογική μας δύναμη. Απέναντι στο φόβο και την τρομοκρατία που πάνε να επιβάλλουν, να απαντήσουμε με την αλληλεγγύη μας. Να κάνουμε κατανοητό ότι κανένας δε θα μείνει μόνος του, όχι μόνο στους καιρούς της κρίσης, όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλά όσο υπάρχει και μαίνεται η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Πως κόντρα στις ρατσιστικές κορώνες των νεοναζί και το μίσος που σπέρνουν στις γειτονιές, οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι δε θα σπάσουμε, δε θα διασπαστούμε. Θα παλέψουμε ενωμένοι ενάντια στους δυνάστες μας, μακριά από ψεύτικους διαχωρισμούς και στο τέλος, θα νικήσουμε.


ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ


ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, ΣΤΙΣ 20.00
sineleusiperisteri.blogspot.com

Κείμενο για τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 2012


Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
                     Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ

Το Σάββατο 17 Νοέμβρη, ανήμερα της επετείου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και της πορείας μνήμης στο κέντρο της Αθήνας, το κράτος φρόντισε, για μία ακόμα φορά, να μας θυμίσει την πιο βαθιά ουσία του. Μπροστά στο φόβο του γενικού ξεσηκωμού και της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης, η κυριαρχία «φυλάει τα ρούχα της για να έχει τα μισά» τόσο αναβαθμίζοντας την κρατική καταστολή όσο και προβαίνοντας σε τρομοκρατήσεις αγωνιζόμενων ανθρώπων. Χαρακτηριστικά αυτής της επιλογής είναι δύο περιστατικά, άμεσα συνδεδεμένα με την περιοχή του Περιστερίου, που έλαβαν χώρα λίγο πριν την πορεία.
Το πρώτο έχει να κάνει με την προσαγωγή-απαγωγή του κοινωνικού αγωνιστή Κώστα Μ., από την κρατική ασφάλεια κατά την έξοδό του από το σπίτι της συντρόφισσάς του, στο Περιστέρι. Ο Κώστας Μ. δραστηριοποιείται ενεργά στη «Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας» και 20 χρόνια τώρα συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, μέσα από αυτοοργανωμένες συλλογικές διαδικασίες, μακριά από κάθε λογική συνδιαλλαγής, εξαργύρωσης και ανταλλαγμάτων. Δύο υπηρεσιακά αυτοκίνητα και μία μηχανή με έξι άτομα της κρατικής ασφάλειας τον περικυκλώνουν, του ζητάνε να τους ακολουθήσει και προσπαθούν με τη βία να τον βάλουν μέσα σε ένα από τα οχήματά τους. Στην προσπάθειά του να ενημερώσει τηλεφωνικά δικηγόρο τού τραβάνε τα χέρια και προσπαθούν να τον ακινητοποιήσουν. Η συντρόφισσά του, που έχει κατέβει μαζί του, διαπληκτίζεται επίσης έντονα με τους ασφαλίτες, οι οποίοι απειλούν με προσαγωγή και την ίδια, μπροστά στα μάτια του 8χρονου παιδιού της, που παρακολουθεί από το μπαλκόνι του σπιτιού τη σκηνή μαζί με μια φίλη του που τον είχε επισκεφθεί και έπαιζαν μαζί. Μετά από 5 ώρες κράτησης στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, σε έναν απομονωμένο διάδρομο που δεν έχει επαφή με κανέναν, χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικεία πρόσωπα και χωρίς κανένας αστυνομικός να του αναφέρει τον λόγο κράτησής του, ο προσαχθέντας αφήνεται ελεύθερος (αφού πρώτα ολοκληρώθηκε η πορεία του Πολυτεχνείου).
Το δεύτερο περιστατικό συνέβει σε πέντε μαθητές από Λύκειο του Περιστερίου, οι οποίοι βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Αμέσως μετά την κατάθεση του στεφανιού, προσήχθησαν από την ασφάλεια και κρατήθηκαν στη ΓΑΔΑ μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας από την πλευρά των αστυνομικών, οι οποίοι τους συμπεριφέρθηκαν εξευτελιστικά. Τελικά, έμειναν ελεύθεροι αργά το βράδυ, όταν η πορεία είχε πλέον τελειώσει. Μάλιστα, η εν λόγω τακτική από την πλευρά της αστυνομίας δεν αφορούσε μόνο τους συγκεκριμένους μαθητές, αλλά δεκάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στη ΓΑΔΑ πριν την πορεία χωρίς λόγο και αιτία, πολλοί εκ των οποίων ήταν κυρίως μαθητές. Είναι προφανές πως πρόκειται για μια συνολικότερη πολιτική αντιμετώπισης του κράτους απέναντι σε κάθε ριζοσπαστική κινητοποίηση.
Τα δύο συγκεκριμένα περιστατικά κρατικής καταστολής αποτελούν δύο μόνο κομμάτια στο παζλ του ολοκληρωτισμού που στήνεται επιμελώς από την πλευρά του κράτους και των αφεντικών και έρχονται να προστεθούν δίπλα σε ανάλογα περιστατικά, όπως τη βίαιη καταστολή εργατικών αγώνων, απαγορεύσεις διαδηλώσεων και απεργιών, συλλήψεις διαδηλωτών στους χώρους δουλειάς, μαζικές προσαγωγές ολόκληρων οργανωμένων μπλοκ πριν από πορείες και απαγωγές αγωνιστών από την αστυνομία έξω από τα σπίτια τους όπως αυτή του κοινωνικού αγωνιστή Αλέξανδρου Β. στου Ζωγράφου, το πρωί της 17ης Νοέμβρη. Στοχεύουν στο να στείλουν ένα μήνυμα σε όσους ήδη αγωνίζονται, αλλά και σε όσους σκοπεύουν να το κάνουν. Στοχεύουν στην τρομοκράτηση και στη διασπορά του φόβου, στη διάχυση μιας αντίληψης ότι όποιος αντιστέκεται, θα βρίσκει μπροστά του τις δυνάμεις καταστολής και το ίδιο το κράτος. Αναδεικνύουν ταυτόχρονα ωστόσο και μια πραγματικότητα. Αυτή που λέει, πως τα αφεντικά και οι πολιτικοί μηχανισμοί τους τα έχουν χαμένα, πως πλέον η καταστολή είναι η μοναδική μέθοδος για να διαχειριστούν την κοινωνική οργή που παράγεται από την εξαθλίωση που επιβάλλουν. Πως οι εποχές του αποπροσανατολισμού και των επιβολών με δημοκρατικό προσωπείο έχουν περάσει. Πλέον, η κρατική καταστολή μοιάζει η μοναδική εναλλακτική για την επιβίωση του συστήματος. Πρέπει να τους τη στερήσουμε και αυτήν...
Απέναντι στον ατομικό δρόμο και τη σιωπή πρέπει να προτάξουμε τη συλλογική μας δύναμη. Απέναντι στο φόβο και την τρομοκρατία που πάνε να επιβάλλουν, να απαντήσουμε με την αλληλεγγύη μας. Να κάνουμε κατανοητό ότι κανένας δε θα μείνει μόνος του, όχι μόνο στους καιρούς της κρίσης, όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλά όσο υπάρχει και μαίνεται η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Πως κόντρα στις ρατσιστικές κορώνες των νεοναζί και το μίσος που σπέρνουν στις γειτονιές, οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι δε θα σπάσουμε, δε θα διασπαστούμε. Θα παλέψουμε ενωμένοι ενάντια στους δυνάστες μας, μακριά από ψεύτικους διαχωρισμούς και στο τέλος, θα νικήσουμε.


ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ


ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, ΣΤΙΣ 20.00
sineleusiperisteri.blogspot.com

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ




ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Καθημερινά οι ζωές μας μαστίζονται, καταστρέφονται και λεηλατούνται. Ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, αφεντικά για ακόμα μια φορά μας επιβάλουν με εκβιαστικό τρόπο να μπούμε σε ένα «μονόδρομο», όπως τον παρουσιάζουν, με σκοπό την εφαρμογή βάρβαρων μέτρων.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο λαός έχει μόνο ένα δρόμο να διαλέξει.  
Το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα.

  •     Ως πότε θα σκύβουμε το κεφάλι περιμένοντας να μας εξαθλιώσουν;          

  •     Ως πότε θα συμβιβαζόμαστε και θα εθελοτυφλούμε απέναντι στο πρόβλημα;

  •     Ως πότε θα μένουμε απαθείς αναθέτοντας τη ζωή μας στους «ειδικούς»;

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!! Μας αφορά ΟΛΟΥΣ! Ο καθένας πρέπει να πάρει θέση. Στον πόλεμο μου μας κήρυξαν ήρθε η ώρα να οργανωθούμε μέσα από ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις και δομές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Με οργάνωση σε σωματεία βάσης, πορείες, ταξικές συγκρούσεις, καταλήψεις, εργατικό έλεγχο, απεργίες. Απεργία μαζική, γενική απεργία διαρκείας.
Όση καταστολή και να χρησιμοποιήσουν κράτος, παρακράτος και φασιστικές οργανώσεις ο λαός δε θα τρομοκρατηθεί, δε θα λυγίσει. Πάντα θα βρίσκουμε τρόπους να αντιστεκόμαστε και να ανατρέπουμε κάθε επίθεση ενάντια στο εργατικό κίνημα και το μαχόμενο λαό. Συνεχίζουμε να απεργούμε και να διαδηλώνουμε. Σπάμε τον τρόμο με απεργία, απεργία μαζική, απεργία διαρκείας. Μόνο έτσι θα κερδίσουμε την αξιοπρέπεια και τις ζωές μας.


ΟΛΟΙ στη 48ωρη  ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 6 και 7 Νοέμβρη.


Τρίτη 6/11 συγκέντρωση συνελεύσεων γειτονιάς ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ, 11:30  π.μ.
Τετάρτη 7/11 προσυγκέντρωση ΜΕΤΡΟ ΑΓ. ΑΝΤΩΝΗ, 4.00 μ.μ
Συγκέντρωση συνελεύσεων γειτονιάς πλ. ΚΟΡΑΗ, 5.00 μ.μ.


Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ


Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου

ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ




ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Καθημερινά οι ζωές μας μαστίζονται, καταστρέφονται και λεηλατούνται. Ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, αφεντικά για ακόμα μια φορά μας επιβάλουν με εκβιαστικό τρόπο να μπούμε σε ένα «μονόδρομο», όπως τον παρουσιάζουν, με σκοπό την εφαρμογή βάρβαρων μέτρων.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο λαός έχει μόνο ένα δρόμο να διαλέξει.  
Το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα.

  •     Ως πότε θα σκύβουμε το κεφάλι περιμένοντας να μας εξαθλιώσουν;          

  •     Ως πότε θα συμβιβαζόμαστε και θα εθελοτυφλούμε απέναντι στο πρόβλημα;

  •     Ως πότε θα μένουμε απαθείς αναθέτοντας τη ζωή μας στους «ειδικούς»;

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!! Μας αφορά ΟΛΟΥΣ! Ο καθένας πρέπει να πάρει θέση. Στον πόλεμο μου μας κήρυξαν ήρθε η ώρα να οργανωθούμε μέσα από ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις και δομές αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Με οργάνωση σε σωματεία βάσης, πορείες, ταξικές συγκρούσεις, καταλήψεις, εργατικό έλεγχο, απεργίες. Απεργία μαζική, γενική απεργία διαρκείας.
Όση καταστολή και να χρησιμοποιήσουν κράτος, παρακράτος και φασιστικές οργανώσεις ο λαός δε θα τρομοκρατηθεί, δε θα λυγίσει. Πάντα θα βρίσκουμε τρόπους να αντιστεκόμαστε και να ανατρέπουμε κάθε επίθεση ενάντια στο εργατικό κίνημα και το μαχόμενο λαό. Συνεχίζουμε να απεργούμε και να διαδηλώνουμε. Σπάμε τον τρόμο με απεργία, απεργία μαζική, απεργία διαρκείας. Μόνο έτσι θα κερδίσουμε την αξιοπρέπεια και τις ζωές μας.


ΟΛΟΙ στη 48ωρη  ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 6 και 7 Νοέμβρη.


Τρίτη 6/11 συγκέντρωση συνελεύσεων γειτονιάς ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ, 11:30  π.μ.
Τετάρτη 7/11 προσυγκέντρωση ΜΕΤΡΟ ΑΓ. ΑΝΤΩΝΗ, 4.00 μ.μ
Συγκέντρωση συνελεύσεων γειτονιάς πλ. ΚΟΡΑΗ, 5.00 μ.μ.


Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ


Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου