Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΓΕΙΤΟΝΙΩΝ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΓ. ΑΝΤΩΝΗ-ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Ο συντονισμός των συνελεύσεων γειτονιών στα πλαίσια των κοινών κεντρικών παρεμβάσεων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με πρόταγμα: «Ελεύθερη πρόσβαση στις συγκοινωνίες για όλες και για όλους, άρνηση πληρωμής εισιτηρίου και ακύρωση των ελεγκτών-κεφαλοκυνηγών» πραγματοποίησε τη δεύτερη κεντρική δράση του στο ΜΕΤΡΟ ΑΓ. ΑΝΤΩΝΗ, την Παρασκευή 8 Νοέμβρη, στις 18.00. 

Περίπου 100 άτομα από τις συνελεύσεις γειτονιών, σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και αλληλέγγυοι συγκεντρωθήκαμε στο χώρο του MΕΤΡΟ και για 1.30 ώρα σταματήσαμε την έκδοση και την επικύρωση των εισιτηρίων. Συγκεκριμένα κλείσαμε με πανό τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων, με αυτοκόλλητα τα ακυρωτικά μηχανήματα, κρεμάσαμε πανό στις εισόδους και τις εξόδους, μοιράσαμε πάνω από 4.500 κείμενα, φωνάζαμε συνθήματα («τζαμπατζήδες είναι κράτος και αφεντικά, αρνήσεις πληρωμών σε κάθε γειτονιά», «για ένα εισιτήριο αφαιρούν ζωές τους κράτους τα τσιράκια, μπάτσοι, ελεγκτές», «πλήρωσα αρκετά, άλλο δεν πληρώνω, είμαι τζαμπατζής τα αφεντικά χρεώνω», «η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», «αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές») και συνομιλήσαμε με τους επιβάτες για την αναγκαιότητα στην ελεύθερη και ποιοτική μετακίνηση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την άρνηση πληρωμής εισιτηρίου και την ακύρωση των ελεγκτών-κεφαλοκυνηγών.

Η δράση ήταν θετική με κοινωνική απεύθυνση και ανέδειξε ότι η μετακίνησή μας στα ΜΜΜ είναι ταξική και κοινωνική ανάγκη και όχι εμπόρευμα. Η αναμονή των δρομολογίων, η διαρκής αύξηση του εισιτηρίου, τα βάρβαρα πρόστιμα, η τρομοκρατία και οι τραμπουκισμοί των ελεγκτών ήταν οι προβληματισμοί και η οργή των επιβατών βλέποντας τη μετακίνησή τους καθημερινά να υποβαθμίζεται σε αντίθεση  με το κέρδος και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αγοράς που σταθερά αναβαθμίζεται.

Συνεχίζουμε σε κάθε γειτονιά να αντιστεκόμαστε συλλογικά και αποτελεσματικά ενάντια στους εξουσιαστές της ζωής μας, δημιουργώντας εστίες αντίστασης και έμπρακτης αλληλεγγύης, χτίζοντας αυτοοργανωμένες δομές για τις κοινωνικές ανάγκες μας ενάντια σε κράτος, αφεντικά και ελεγκτές.


Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου
 

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Κείμενο παρεμβάσεων στα ΜΜΜ



ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ
ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΚΤΕΣ-ΚΕΦΑΛΟΚΥΝΗΓΟΥΣ
Τα τελευταία χρόνια, τα λεγόμενα χρόνια «της κρίσης», η όξυνση της αυταρχοποίησης του πολιτικού συστήματος βαθαίνει μέρα με τη μέρα, με αποτέλεσμα να αφαιρούνται κοινωνικές κατακτήσεις που θεωρούνταν δεδομένες. Όμως το κράτος και οι πολιτικοί του σχεδιασμοί έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Το ρεύμα, το νερό, η υγεία, η παιδεία μετατρέπονται ολοκληρωτικά σε εμπορεύματα, ακόμα και ο κατ’ επίφαση δημόσιος χαρακτήρας τους καταργείται εντελώς και η πρόσβαση σε αυτά οδεύει στο να αποτελεί προνόμιο για τους λίγους.
Παράλληλα, η καταστολή γίνεται κεντρικός άξονας της διαχείρισης της κοινωνικής αντίστασης και το μέτρο της επίταξης, που εφαρμόστηκε απέναντι σε μια σειρά απεργιακών αγώνων (Μετρό, ναυτεργάτες, καθηγητές), αναβαθμίζει από την πλευρά του κράτους το μήνυμα απέναντι σε όποιον σηκώνει το κεφάλι: Όποιος απειλεί είτε την κοινωνική είτε την παραγωγική «τάξη και ασφάλεια» θα αντιμετωπίζεται με μεθόδους που βγαίνουν έξω ακόμα και από τα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Κομμάτι αυτής της μεθόδευσης είναι και ο χαρακτήρας που επιβάλλεται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Η τιμή του εισιτηρίου αυξάνεται διαρκώς. Ο έλεγχος των επιβατών εντείνεται και τα πρόστιμα σε όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο πέφτουν βροχή. Το κράτος ισχυρίζεται πως όλα αυτά έχουν να κάνουν με την εύρυθμη λειτουργία των ΜΜΜ. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η συντήρηση και η λειτουργία των ΜΜΜ έχει ήδη εξασφαλιστεί από τους άμεσους και έμμεσους φόρους μας. Μάλιστα, η κερδοφορία των ΔΕΚΟ, που εμπλέκονται στα ΜΜΜ, είναι τέτοια, που το κράτος μείωσε κατά 2/3 την επιχορήγησή του σε αυτές. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια έμμεση παραδοχή από το κράτος, πως τα ΜΜΜ, όχι απλά δεν χρειάζονται την πληρωμή του εισιτηρίου για να επιβιώσουν, αλλά αποτελούν έτσι κι αλλιώς υπερκερδοφόρες επιχειρήσεις.
Συνεπώς, το εισιτήριο είναι μια κλοπή. Είναι μια επιβολή με το «έτσι θέλω» στην κοινωνία προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία των ιδιωτών, που κατέχουν κομμάτι των ΜΜΜ και να στρωθεί το χαλί για την ιδιωτικοποίησή τους. Δεν έχει να κάνει με τις ίδιες τις συγκοινωνίες, ούτε με την εξυπηρέτηση των επιβατών. Είναι καθαρά ένα παρασιτικό μέτρο κερδοφορίας, που όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι αναγκαίο για την κοινωνία, δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες της. Αυτό φαίνεται και από την ίδια την ποιότητα των συγκοινωνιών, που έχει μείνει στάσιμη σε επίπεδο συντήρησης οχημάτων, συχνότητας δρομολογίων κτλ, παρά την αύξηση του εισιτηρίου. Φαίνεται από το γεγονός ότι τα δρομολόγια είναι σχεδιασμένα να γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούνται οι καταναλωτικές επιταγές της αγοράς και τα συμφέροντα των αφεντικών και όχι το ίδιο το επιβατικό κοινό. To Περιστέρι είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Τρεις σταθμοί Μετρό σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους με προφανή στόχο την ενίσχυση της αγοράς στα κεντρικά σημεία της πόλης και τα Σαββατοκύριακα, που η αγορά και οι χώροι δουλειάς δεν λειτουργούν, τα δρομολόγια μειώνονται απελπιστικά.
Στα πλαίσια αυτού του οικονομικού παρασιτισμού εις βάρος μας εντάσσεται και η παρουσία των ελεγκτών στις συγκοινωνίες. Η φύση του «επαγγέλματός» τους είναι ξεκάθαρη: Ρουφιάνοι επί πληρωμή, που έχουν επωμιστεί το «καθήκον» να ελέγχουν όσους αρνούνται, είτε από συνείδηση είτε από ανάγκη, να πληρώσουν για να μετακινηθούν. Που υπάρχουν για να διασφαλίζουν την τάξη, που «χαλάει» από όσους απειθαρχούν στις επιταγές του κράτους και των αφεντικών. Διπλοθεσίτες κατ’ επιλογή και συντριπτική μειονότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους των μεταφορών (κάτι λιγότερό από 400 άτομα σε ένα σύνολο 7.000 εργαζόμενων), που στα μέσα σταθερής τροχιάς πληρώνονται για το «κοινωνικό λειτούργημά» τους από το 40% κάθε προστίμου που κόβουν (ποσό που μάλιστα, προέρχεται από ένα κοινό ταμείο αυτών και των συναδέλφων τους). Έχοντας τον περιορισμένο ρόλο του ελέγχου του εισιτηρίου, οι ίδιοι δεν διστάζουν, δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο, να τραμπουκίσουν τους επιβάτες χωρίς εισιτήριο για να βγάλουν τα επιπλέον κέρδη τους. Ζητάνε ταυτότητες, προπηλακίζουν και παρακρατούν παράνομα όποιον αρνείται να τους δώσει τα στοιχεία του χωρίς να έχουν καμία τέτοια αρμοδιότητα. Αυτός ο υπερβάλλων ζήλος, σε συνδυασμό με τις πολιτικές πλάτες που έχουν από το κράτος οι ελεγκτές, οδήγησε στην κρατική δολοφονία του 18χρονου Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι, τον Αύγουστο, όταν μετά από συμπλοκή που είχε με ελεγκτή και οδηγό επειδή δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο, βρέθηκε νεκρός στο δρόμο.
Η ελεύθερη πρόσβαση στις συγκοινωνίες είναι ταξική ανάγκη. Όχι μόνο γιατί η οικονομική εξαθλίωση που μας έχει επιβληθεί κάνει αδύνατη τη συστηματική πληρωμή εισιτηρίου, αλλά και γιατί οι συγκοινωνίες θα έπρεπε να αποτελούν κοινωνικό αγαθό. Δεν ανήκουν ούτε στο κράτος ούτε σε κανέναν κερδοσκοπικό οργανισμό. Ανήκουν σε όλους εμάς που τις χρησιμοποιούμε για να μεταβούμε στους χώρους εργασίας μας, τις γειτονιές μας, τα σχολεία και τις σχολές μας, στις μετακινήσεις που πραγματοποιούμε στον ελεύθερο χρόνο μας. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερες και ποιοτικές μετακινήσεις. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους ταξικούς αγώνες των εργατών στα ΜΜΜ και θεωρούμε επιτακτική ανάγκη την ταξική θέση τους απέναντι στις μεθοδεύσεις του κράτους και τη συμπόρευσή τους με τα συμφέροντα του επιβατικού κοινού.
Αρνούμαστε να πληρώνουμε εισιτήριο, αντιστεκόμαστε στον αυταρχισμό των ελεγκτών, δεν επιτρέπουμε να μας ζητούν αστυνομικές ταυτότητες ή διαβατήριο, ούτε να μας κρατούν ομήρους μέσα στο όχημα και να μας οδηγούν στο αστυνομικό τμήμα. Δείχνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε όποιον τραμπουκίζεται από τους κεφαλοκυνηγούς και απαντάμε συλλογικά σε κάθε καταστολή ελεγκτών και κράτους.
Ό,τι υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο είναι δικό μας και μας το έχουν κλέψει. Όχι μόνο τα ΜΜΜ, αλλά και οι κόποι μας, όλος ο πλούτος της Γης. Εμείς παράγουμε τα πάντα και δικαιωματικά τα πάντα σε εμάς ανήκουν. Μέχρι τα ΜΜΜ και καθετί που μας έχουν κλέψει να βρίσκονται υπό τον έλεγχο των εργατών και της κοινωνίας και όχι στην κατοχή αυτών που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν, αγωνιζόμαστε ενάντια στη μετατροπή των ζωών μας σε εμπορεύματα. 

ΔΕΝ ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ
ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΚΤΕΣ



ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
sineleusiperisteri.blogspot.gr





Αυτοκόλλητα για παρεμβάσεις σε ΜΜΜ





Απεργία 6 Νοέμβρη...



Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

24ωρη απεργία σε Vodafone & Wind




24ωρη απεργία σε Vodafone & Wind

Τετάρτη 9/10 στη Wind – Παρασκευή 11/10 στη Vodafone

«Νέα Εταιρεία» από Vodafone και Wind
Πίσω από τα Κέρδη και τις Διαφημίσεις,
Μειώσεις Μισθών, Τρομοκρατία, Απολύσεις

Με αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αρνούμαστε να πάμε σε εργολάβους-σφαγείς των δικαιωμάτων μας.

Εδώ και λίγο καιρό, οι εταιρείες Vodafone και Wind προχωρούν σε ενοποίηση μέρους του δικτύου τους και διαφημίζουν αυτή τη συνεργασία. Μιλάνε για οφέλη για τους καταναλωτές, καλύτερες υπηρεσίες και τιμές, αλλά και για επενδύσεις, θέσεις εργασίας, στήριξη των εργαζομένων και της κοινωνίας… Μάλιστα, έφτασαν μέχρι τον ίδιο τον πρωθυπουργό κο. Σαμαρά (τον επισκέφτηκαν το καλοκαίρι), που τους καλοδέχτηκε, για να ζητήσουν εγγυήσεις για τα σχέδιά τους αλλά και να στηρίξουν το… success story(!) της κυβέρνησης, μιλώντας πάλι για επενδύσεις, στήριξη της οικονομίας κ.λπ.

Στην πραγματικότητα, μ’ αυτή τη συνεργασία, οι Vodafone και Wind «τρέχουν» παράλληλα ένα άλλο σχέδιο. Φτιάχνουν μια τρίτη εταιρεία, μια δήθεν «νέα» εταιρεία, όπου μεταφέρουν μεγάλο μέρος του τεχνικού προσωπικού και του τεχνικού έργου. Αυτό δεν έχει σχέση με καμία ανάγκη υλοποίησης κανενός έργου. Στοχεύει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο να διαλύσει τις Συλλογικές Συμβάσεις και τα Σωματεία στις δύο εταιρείες, φέρνοντας απολύσεις και μειώσεις μισθών.

Πηγαίνοντας στη «νέα εταιρεία», εκατοντάδες συνάδελφοί μας θα βρεθούν χωρίς Συλλογική Σύμβαση, χωρίς Σωματείο να τους εκπροσωπεί και να τους καλύπτει. Επομένως, όλα όσα κατακτήθηκαν (αξιοπρεπείς μισθοί, επιδόματα γάμου, παιδιών, ειδικότητας, φροντίδας παιδιών κ.α.) στις Συλλ. Συμβάσεις μέσα από τα Σωματεία μας, θα βρεθούν στον αέρα ή θα γίνουν αντικείμενο «ατομικής διαπραγμάτευσης» και θα καταργηθούν. Στις εργολαβικές εταιρείες είναι πρακτικά αδύνατο να στηθούν και να λειτουργήσουν Σωματεία, που είναι η μοναδική ελπίδα για Συλλογικές Συμβάσεις και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Στη «νέα εταιρεία» μισθοί και δικαιώματα θα πάρουν ταχύτατα τον κατήφορο. Ενώ προϊστάμενοι και μεγαλοστελέχη των δύο εταιρειών, που έχουν γεμίσει προνόμια όλα αυτά τα χρόνια, κοιτάνε να βάλουν πλάτη σ’ αυτά τα σχέδια και να διασφαλίσουν τις δικές τους θεσούλες.

Εργαζόμενοι, Απολυμένοι και Άνεργοι, Νέοι, Καταναλωτές

Οι Vodafone και Wind, για χρόνια θησαύρισαν, χτυπώντας συστηματικά τα δικαιώματα των εργαζομένων:
·         Με τρομοκρατία στο χώρο δουλειάς. Πολλές φορές στοχοποίησαν συνάδελφους μας για τη συνδικαλιστική τους δράση, ενώ έσυραν τα Σωματεία μας στα δικαστήρια.
·         Για χρόνια δεν υπέγραφαν συλλογικές συμβάσεις, που τελικά κατακτήσαμε με επίμονους αγώνες και τώρα θέλουν να διαλύσουν.
·         Με εκατοντάδες απολύσεις. Πριν 3 χρόνια, η Wind είχε σχεδόν 2.000 εργαζόμενους, σήμερα έχει φτάσει λίγο πάνω από 1.000. Η Vodafone είχε 2.800 πριν από 5 χρόνια, σήμερα έχει μόλις 1.700.
·         Διαλύοντας τις σταθερές εργασιακές σχέσεις, για να δουλεύουμε όλοι «ελαστικά»: μπλοκάκια, «νοικιασμένοι», συμβασιούχοι, μερικής απασχόλησης, υπεργολαβίες. Έτσι προσπαθούν να παρακάμπτουν τις Συλλογικές Συμβάσεις.
·         Με τεράστια εντατικοποίηση της εργασίας. Π.χ. στην Εξυπηρέτηση Πελατών, όπου υπάρχουν οι χειρότερες συνθήκες, συνάδελφοί μας έχουν φτάσει να λιποθυμάνε ενώ κυνηγάνε τους άπιαστους «στόχους» που βάζει η Διοίκηση.

Με τη «νέα» (δήθεν) εταιρεία θέλουν να εφαρμόσουν όλα αυτά στο πολλαπλάσιο, εκμεταλλευόμενοι το κλίμα εξόντωσης των εργαζομένων από τα απανωτά Μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους που έχουν σωρηδόν ψηφιστεί απ’ όλες τις κυβερνήσεις εδώ και 10-15 χρόνια. Οι ίδιες εταιρείες που γνώρισαν από το κράτος κάθε δυνατή διευκόλυνση για ν’ ανοίξει η αγορά της τηλεφωνίας πρώτα–πρώτα γι’ αυτές. Που απολάμβαναν για χρόνια το μεγαλύτερο τέλος τερματισμού κλήσεων στην Ευρώπη. Που έχουν επιδοτηθεί από το ΕΣΠΑ. Που απειλούν, εν μέσω κρίσης, με πλειστηριασμούς κατοικίας ανυποψίαστους καταναλωτές (ανέργους κ.α.), για μερικούς ανεξόφλητους λογαριασμούς. Στις οποίες επανειλημμένα έχουν επιβληθεί πρόστιμα και εμπλέκονται σε σκάνδαλα (π.χ. υποκλοπές). Αυτοί είναι που «νοιάζονται» και «προσπαθούν» για τους εργαζόμενους και τους καταναλωτές!

Λέμε:

·         ΟΧΙ ΣΤΗ «ΝΕΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ». Με την εξειδίκευσή μας, με την εμπειρία που έχουμε, με χρόνια συνεργασίας μεταξύ μας, μπορούμε και θέλουμε να υλοποιήσουμε κάθε έργο. Αλλά χωρίς να χάσουμε τα δικαιώματά μας, χωρίς να διαλυθούν οι Συλλογικές Συμβάσεις και τα Σωματεία μας. Όχι στον κατακερματισμό των εργασιών σε εργολάβους, που έχει αποδειχτεί καταστροφικός για τα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
·         Οι τηλεπικοινωνίες πρέπει να είναι προσβάσιμες σε όλους, φτηνά και ποιοτικά. Γι’ αυτό πρέπει να σταματήσουμε τις πολιτικές που δίνουν τα πάντα στους εργοδότες, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», της «ανάπτυξης», των «επενδύσεων» κ.λπ. Που επιτρέπουν στις επιχειρήσεις του κλάδου να κερδοσκοπούν πάνω σ’ αυτή την κοινωνική ανάγκη, πατώντας πάνω στα πτώματα των εργαζομένων.

Μαζί με όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, παλεύουμε: Για σταθερή δουλειά για όλους, ενάντια στον εφιάλτη της ανεργίας, των απολύσεων, των λουκέτων. Για μια αξιοπρεπή διαβίωση, χωρίς άλλες μειώσεις μισθών και διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών. Για Συλλογικές Συμβάσεις, ενάντια στην ζούγκλα του εργασιακού Μεσαίωνα που θέλουν οι εργοδότες.


Τα Σωματεία των Εργαζομένων σε Vodafone και Wind