Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΜΑΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΙΣ 18:00
 ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

    Τα τελευταία χρόνια και με αφορμή την οικονομική κρίση, κράτος και αφεντικά έχουν εξαπολύσει μια πρωτοφανή επίθεση στην εργατική τάξη, καταργώντας σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα μεγάλο μέρος των δικαιωμάτων της. Μια από τις σημαντικότερες συνέπειες αυτής της επίθεσης είναι και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που από το 2010 και μετά έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Φυσικά το ζήτημα της ανεργίας δεν είναι κάτι νέο κι ούτε είναι προϊόν της οικονομικής κρίσης. Αποτελούσε πάντα δομικό και αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του καπιταλισμού και λειτουργούσε σαν δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού για τα αφεντικά, προκειμένου να διευρύνουν συνεχώς τα κέρδη τους.
   Πριν από μερικά χρόνια το να βρει κάποιος δουλειά θεωρούνταν μια πιο “εύκολη” υπόθεση και η επιβίωσή του στο διάστημα της ανεργίας μπορούσε να καλυφθεί είτε με περιστασιακά μεροκάματα - που κι αυτά πλέον είναι είδος προς εξαφάνιση - είτε με βοήθεια από την οικογένεια - που σήμερα έχει μικρότερη ή και μηδενική δυνατότητα για βοήθεια, μετρά από τόσες πολλές μειώσεις μισθών και συντάξεων. Συνεπώς, σήμερα η κατάσταση της ανεργίας ταυτίζεται όλο και περισσότερο με τη στέρηση στοιχειωδών αγαθών, τον κοινωνικό αποκλεισμό και εν τέλει με την αγωνιώδη προσπάθεια των ανθρώπων που μένουν χωρίς δουλειά.
   Παράλληλα οι δαπάνες για τις δομές πρόνοιας(υγεία, παιδεία κτλ) μειώνονται συνεχώς. Νοσοκομεία και σχολεία κλείνουν ή συγχωνεύονται, βασικά αγαθά όπως το ρεύμα και το νερό ακριβαίνουν, άμεσοι και έμμεσοι φόροι αυξάνονται, με αποτέλεσμα η κατάσταση ειδικά για τους ανέργους, να γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Έχουμε φτάσει στο σημείο να στερούμαστε στοιχειώδη αγαθά και υπηρεσίες όπως η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και οι μετακινήσεις με τα ΜΜΜ, που αποτελούν εξάλλου πάγια αιτήματα των ανέργων και για τα οποία δίνονται συνεχείς αγώνες. Ακόμα και οι αριθμοί και τα ποσοστά που δίνονται στη δημοσιότητα από την πλευρά του ίδιου του κράτους μέσω του ΟΑΕΔ, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά. Από αυτούς, επίδομα λαμβάνει ένα πολύ μικρό ποσοστό(περίπου 10%) και για μικρό χρονικό διάστημα(το πολύ 12 μήνες, αν πληρούν όλες τις προϋποθέσεις), ενώ ακόμα πιο ζοφερή είναι η κατάσταση για τους μακροχρόνια ανέργους οι οποίοι είναι πλέον περισσότεροι από τους μισούς με ελάχιστους από αυτούς να επιδοτούνται και μάλιστα με πολύ μικρότερο ποσό. Την ίδια στιγμή υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν αναγνωρίζονται καν ως τέτοιοι από την πλευρά του κράτους και οι οποίοι όταν μένουν χωρίς δουλειά δεν μπορούν ούτε να γραφτούν στα μητρώα του ΟΑΕΔ, αν δεν διεκπεραιώσουν πρώτα μια σειρά πολλών γραφειοκρατικών διαδικασιών. Χαρακτηριστική περίπτωση όσοι δουλεύουν με δελτίο παροχής υπηρεσιών(μπλοκάκηδες).
  Η διαχείριση από την πλευρά του κράτους του ζητήματος της ανεργίας, όχι μόνο λύσεις δεν προσφέρει, αλλά αντίθετα συγκαλύπτει το πρόβλημα και ουσιαστικά το διογκώνει και το διαιωνίζει. Τόσο η επισφαλής και μαύρη εργασία, όσο και τα προγράμματα του ΟΑΕΔ κοινωφελούς ή επιδοτούμενης εργασίας(ΚΟΧ-voucher), αποτελούν ευκαιριακές λύσεις που αφορούν μικρό ποσοστό ανέργων και για μικρό χρονικό διάστημα. Επιπλέον, από αυτά τα προγράμματα ωφελούνται πάνω απ’ όλα τα αφεντικά αφού έχουν ουσιαστικά αμισθί εργατικό προσωπικό και μπορούν να απολύουν τους μόνιμους υπαλλήλους ή, στην περίπτωση του δημοσίου, να τους θέτουν σε διαθεσιμότητα. Μέσα από όλη αυτή την κατάσταση λοιπόν, προκύπτει σήμερα, πιο έντονα από ποτέ, η ανάγκη για την αναζήτηση μιας συνολικής λύσης για όλους τους ανέργους, που θα έχει διάρκεια και θα καλύπτει τις ανάγκες μας για να ζούμε αξιοπρεπώς.
   Το πρώτο που θέλουμε ως άνεργοι είναι να έχουμε δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας. Ως άνεργοι, θεωρούμε τους εαυτούς μας αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης και όχι μια ξεχωριστή κατηγορία από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Εξάλλου όλοι βιώνουμε την κατάσταση της ανεργίας για μεγάλα ή μικρά διαστήματα ενώ ακόμα και για όσους έχουν δουλειά, η απειλή της ανεργίας βρίσκεται συνεχώς πάνω από τα κεφάλια τους. Σαν κομμάτι λοιπόν του κόσμου της εργασίας, διεκδικούμε ένα ποσοστό του πλούτου που έχει παραχθεί και συνεχίζεται να παράγεται από το σύνολο της εργατικής τάξης και είναι δίκαιο να επιστραφεί στους εργαζόμενους που έχουν μείνει χωρίς δουλειά. Θεωρούμε λοιπόν ζωτικής σημασίας τη μαζική απαίτηση επιδόματος ανεργίας που θα δίνεται σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλο το διάστημα της ανεργίας και θα μας επιτρέπει να ζούμε με αξιοπρέπεια. Επιπλέον, η κατάκτηση ενός τέτοιου αιτήματος, αναβαθμίζει την αξία της εργατικής μας δύναμης, επιτρέποντάς μας ως εργατική τάξη(εργαζόμενοι και άνεργοι) να διαπραγματευτούμε με καλύτερους όρους απέναντι στα αφεντικά, τα οποία χρησιμοποιούν συνεχώς την απειλή της ανεργίας για να έχουν φτηνό εργατικό δυναμικό.
   Όσον αφορά στην ικανοποίηση ενός τέτοιου αιτήματος, γνωρίζουμε καλά ότι ούτε θα έρθει από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε θα έρθει από μόνο του και ούτε πρόκειται βέβαια να μας δοθεί απλόχερα από το κράτος κι οποιαδήποτε κυβέρνηση. Όπως ολες οι κατακτήσεις που προέκυψαν μέσα από σκληρούς αγώνες, έτσι και αυτή η προσπάθεια για να έχει αποτελέσματα θα πρέπει να πλαισιωθεί και να στηριχτεί από όλο αυτόν τον κόσμο που πλήττεται άμεσα από τις συνέπειες της ανεργίας. Κι αν η διεκδίκηση του επιδόματος ανεργίας μπορεί να μοιάζει κάτι δύσκολο στη σημερινή συνθήκη, δεν θεωρούμε ότι είναι κάτι εξωπραγματικό και ουτοπικό. Είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες σε πολλές χώρες του εξωτερικού και που προέκυψε επίσης μέσα από σκληρούς αγώνες. Βασική προϋπόθεση λοιπόν για να κατακτήσουμε το επίδομα ανεργίας είναι να κατέβουμε οι άνεργοι στο δρόμο και να το απαιτήσουμε μαζικά. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, με αυτούς τους τρόπους και στο παρελθόν έχει καταφέρει η εργατική τάξη να κατακτήσει όλα τα δικαιώματά της.
   
   Τίποτα λοιπόν δεν μπορεί να κερδηθεί χωρίς αγώνες και οι αγώνες προϋποθέτουν συμμετοχή και συλλογικοποίηση. Είναι η στιγμή που όλοι οι άνεργοι πρέπει να ξεπεράσουμε τη μοιρολατρία και την προσπάθεια εξεύρεσης ατομικών λύσεων. Να βάλουμε τέλος στην αντίληψη που λέει ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει. Να σταματήσουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, στους μετανάστες, στους δημοσίους υπαλλήλους ή στους συναδέλφους που έχουν δουλειά και να στραφούμε ενάντια στους πραγματικούς υπεύθυνους απαιτώντας την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων μας. Είναι η στιγμή να οργανωθούμε σε σωματεία βάσης, σε συνελεύσεις γειτονιάς, σε συλλογικότητες και επιτροπές ανέργων με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια. Είναι η στιγμή να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να ζυμωθούμε και να βρούμε τρόπους προκειμένου να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας για να κερδίσουμε τα αυτονόητα που θα μας επιτρέπουν να ζούμε αξιοπρεπώς.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
epidoma_anergias@espiv.net

Ανταπόκριση από την απεργία της Κυριακής 3 Μάη 2015





Ανταπόκριση από την απεργία της Κυριακής 3 Μάη 2015 στον κλάδο του εμπορίου.
   Σήμερα, Κυριακή 3 Μάη, ημέρα απεργίας στον κλάδο του εμπορίου, το «Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια» προχώρησε και πάλι σε μια σειρά δυναμικών απεργιακών κινητοποιήσεων.
   Από τις 9:00 το πρωί ξεκίνησαν απεργιακές περιφρουρήσεις σε μεγάλα καταστήματα στην Ερμού όπου σταδιακά επεκτάθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της Ερμού με αποτέλεσμα να κλείσουν δεκάδες μικρά και μεγάλα καταστήματα. Στις 10:30 ήταν το δημοσιοποιημένο κάλεσμα του «Συντονιστικού Δράσης» και των «Εργαζομένων στον κλάδο του εμπορίου» για απεργιακή συγκέντρωση στη συμβολή των οδών Ερμού και Κορνάρου. Παράλληλα ο «Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής» πραγματοποιούσε και πάλι απεργιακή περιφρούρηση στο Public του Συντάγματος. Στην αρχή της Σταδίου το σωματείο της «Wind» έκανε αποκλεισμό στο κατάστημα της Wind.
   Στις απεργιακές περιφρουρήσεις η στάση των συναδέλφων/ισσών ήταν θετική. Έγιναν αρκετές συζητήσεις με τους εργαζόμενους ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που στάθηκαν έξω από τα καταστήματα συμμετέχοντας με αυτόν τον τρόπο στην απεργιακή συγκέντρωση. Επίσης ένα κομμάτι των καταναλωτών, μετά και από τη δική μας ενημέρωση, στήριζε με τη στάση του τον αγώνα. Δεν έλειψαν όμως και κανιβαλικές συμπεριφορές «αγανακτισμένων» καταναλωτών και αφεντικών, οι οποίοι έφτασαν μέχρι και σε προπηλακισμούς προς τις απεργιακές περιφρουρήσεις.
   Στις 14:00 το μεσημέρι έληξαν οι απεργιακές περιφρουρήσεις και ακολούθησε πορεία που διέσχισε όλη την Ερμού και κατέληξε στο Μοναστηράκι. Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης λειτουργούσε μικροφωνική, μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα του «συντονιστικού δράσης» (ελληνικό, αγγλικό) και των «εργαζομένων στον κλάδο του εμπόριου» (orthostasia) και πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια.
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στη συνολική επίθεση που ως εργαζόμενοι δεχόμαστε συνεχίζεται!
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Απαιτούμε νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης Αργίας.
Τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτιούνται!
Οργάνωση και αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.
Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα ωράρια»





 


Σάββατο 2 Μαΐου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΜΑΗ - Απεργία στον κλάδο του εμπορίου


Ο δίκαιος και επίμονος αγώνας μας  ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται. Όπως άλλωστε και ο συνολικός αγώνας μας για την προάσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας!
Κι αυτό επειδή η κυβέρνηση, παρά τις όποιες προεκλογικές εξαγγελίες και τις «δηλώσεις στήριξης» του εν λόγω αγώνα που ως σήμερα δίνουμε με πραγματικές μάχες (…και όχι στα λόγια), αλλά και παρά τις δήθεν «ξεκάθαρες» προγραμματικές δηλώσεις για επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας, συνεχίζει να μην καταργεί το σχετικό νόμο (περί 8 Κυριακών) εξυπηρετώντας ουσιαστικά τα εργοδοτικά συμφέροντα.
Όμως, ο κόσμος της εργασίας και του αγώνα κρατά μια ταξικά ξεκάθαρη και επιθετική στάση απέναντι στις επιταγές των αφεντικών και τους όποιους κρατικούς-κυβερνητικούς σχεδιασμούς:

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! 
 Απαιτούμε νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

Από την πλευρά μας βέβαια ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Όλα κατακτιούνται μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων.
Στον κλάδο του εμπορίου (και παντού!) να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια και την ορθοστασία, την απλήρωτη εργασία, τις ατομικές και εξευτελιστικές συμβάσεις εργασίας, τους «μισθούς ψίχουλα», τα «πλυντήρια εργαζομένων», τις εκδικητικές απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. 
Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ! 

Δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε. 
 Μας λείπουν τα φράγκα και οι ώρες για να ζήσουμε. 

Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την κρατήσουμε.